white-house

Του Δημήτρη Γ. Απόκη*

Ο Πρωθυπουργός, Αντώνης Σαμαράς, βρίσκεται ήδη στις Ηνωμένες Πολιτείες, για συνάντηση με τον αμερικανό Πρόεδρο, Μπαράκ Ομπάμα, και επαφές – συναντήσεις στη Νέα Υόρκη.

Ήδη διάφοροι δήθεν αναλυτές ορμώμενοι από αντιπολιτευτικό αίσθημα έχουν βιαστεί να χαρακτηρίσουν την επίσκεψη αυτή ξεπέταγμα και άνευ ουσίας. Ακόμα και κόμματα στο Ελληνικό Κοινοβούλιο τα οποία κατέχουν και ρόλο θεσμικό έχουν προχωρήσει σε απαξιωτικά σχόλια, όταν μόλις πριν λίγους μήνες, έκαναν ότι ήταν δυνατόν για να διαφημίσουν επίσκεψη του δικού τους προέδρου στην Ουάσινγκτον.

Για μια ακόμη φορά στην Ελλάδα κάποιοι λόγω άγνοιας χάνουν την ουσία του εθνικού συμφέροντος, προσκυνώντας το βραχύ και μικρόψυχο πολιτικό κέρδος.

Αλλά ας μπούμε στην ουσία της επίσκεψης του Πρωθυπουργού και στο γιατί είναι ιδιαίτερα κρίσιμη για τη χώρα.

Ο Αντώνης Σαμαράς, θα περάσει το κατώφλι του Λευκού Οίκου σε μια στιγμή που η χώρα διέρχεται τη δυσκολότερη φάση των τελευταίων δεκαετιών, μέσα στη δίνη μιας βαθιάς οικονομικής κρίσης και εν μέσω ενός νοικοκυρέματος στο εσωτερικό σε όλα τα επίπεδα.

Παραδοσιακά οι Έλληνες Πρωθυπουργοί επισκέπτονταν την αμερικανική πρωτεύουσα έχοντας την κλασική ατζέντα θεμάτων. Ελληνοτουρκικά και Κυπριακό. Αναμφισβήτητα και τα δυο αποτελούν θέματα ύψιστης σημασίας και κανείς πιστεύω δεν μπορεί να αμφισβητήσει, όσο και απέναντι του να βρίσκεται, ότι σε αυτό τον τομέα ο Αντώνης Σαμαράς, θα εκπροσωπήσει το εθνικό συμφέρον δυναμικά. Το έχει αποδείξει άλλωστε με βαρύ προσωπικό κόστος στην πολιτική αρένα.

Πριν αρκετά χρόνια ο Νέστορας της ελληνοαμερικανικής κοινότητας πρώην γερουσιαστής, Πώλ Σαρμπάνης, μου είχε πει στο γραφείο του στο Κογκρέσο, είσαι νέος δημοσιογράφος και ξεκινάς τώρα την καριέρα σου. Να ξέρεις ένα πράγμα και να το έχεις πάντα στο μυαλό σου. Το σύνολο σχεδόν των ελλήνων πολιτικών επισκέπτονται την Ουάσινγκτον με μια ατζέντα γκρίνιας και παραπόνων. Αυτό είναι το πρόβλημα. Το μυστικό της επιτυχίας είναι να έρθουν με θετική προοπτική και με ατζέντα ουσίας. Να προτείνουν κάτι ουσιαστικό με θετικό πρόσημο.

Κράτησα τα λόγια αυτού του κατά γενική ομολογία σοφού ανθρώπου και τα αναπόλησα γράφοντας αυτό το κείμενο.
Μπορεί ο Αντώνης Σαμαράς να επισκέπτεται τις ΗΠΑ ως Πρωθυπουργός μια χώρας σε βαθιά κρίση. Παρόλα αυτά η ατζέντα του είναι θετική.
Είναι σημαντικό επίσης ότι σε μια εποχή που στο κέντρο των εξελίξεων βρίσκεται η οικονομία, ο Αντώνης Σαμαράς, λόγω εκπαίδευσης, έχει βαθιά κατανόηση των οικονομικών θεμάτων.

Ποτέ τα τελευταία χρόνια Έλληνας Πρωθυπουργός δεν συζήτησε θέματα οικονομίας και επενδύσεων με τον Αμερικανό Πρόεδρο στο Λευκό Οίκο. Ο Αντώνης Σαμαράς θα το κάνει και αυτή τη φορά έχει και προτάσεις ουσιαστικές.

Είναι αστείο να παρακολουθεί κανείς την μικρόψυχη και ανόητη κριτική της πρόσφατης συμφωνίας με την Αζέρικη SOCAR για τη ΔΕΣΦΑ, η οποία πάει πακέτο με τον Αγωγό ΤΑΠ. Για όσους έχουν πραγματικά γνώση πρόκειται για επιτυχία στρατηγικής σημασίας που ανοίγει διάπλατα της πόρτες των επενδύσεων στις Ηνωμένες Πολιτείες, εάν υπάρξει σωστός χειρισμός, κάτι για το οποίο ο Πρωθυπουργός έχει προσωπική γνώση.

Στη γεωπολιτική σκακιέρα ο Πρωθυπουργός επισκέπτεται το Λευκό Οίκο σε μια κατεξοχήν θετική στιγμή για την Ελλάδα. Αίγυπτος, Συρία, φλέγονται.

Η Λιβύη ταρακουνιέται επικίνδυνα. Ο Λίβανος όπως πάντα σε αναβρασμό. Πρώτες ενδείξεις για προβλήματα και στην Ιορδανία. Η Τουρκία σε σοβαρή εσωτερική αναταραχή. Νέα ηγεσία στο Ιράν με τις εξελίξεις όσο αφορά το πυρηνικό πρόγραμμα της χώρας να φθάνουν σε κρίσιμο – οριακό σημείο.

Νέος γύρος ειρηνευτικών συνομιλιών για το Παλαιστινιακό, με την Ελλάδα να έχει άριστη σχέση με το Ισραήλ και παραδοσιακούς δεσμούς με τους Παλαιστίνιους.

Μέσα σε όλο αυτό το πλαίσιο η θέση και ο ρόλος της Ελλάδας, στη δεδομένη στιγμή που ο Πρωθυπουργός περνά το κατώφλι του Λευκού Οίκου, με ένα επιδέξιο χειρισμό μπορεί να αποδειχθεί τρομερά χρήσιμος για την Ουάσινγκτον.

Ο Αντώνης Σαμαράς με το στυλ αμεσότητας που τον διακρίνει μπορεί και σίγουρα θα το κάνει αυτό το χαρτί να το παίξει δυνατά.
Παρά τη σοβαρή οικονομική κρίση, η Ελλάδα είναι ο μοναδικός πόλος ηρεμίας στην περιοχή και ανοικτή για σοβαρές επενδύσεις ουσίας. Κανείς δεν μπορεί να το αγνοήσει αυτό.

Οι ανοησίες περί επίσκεψης μέσα στον Αύγουστο μπορεί να ακούγονται όμορφα σε αυτούς που δεν έχουν γνώση. Οι πραγματικά γνωρίζοντες την Ουάσινγκτον και το πώς λειτουργεί η κυβέρνηση των Ηνωμένων Πολιτειών, ξέρουν ότι εκεί δεν μετράνε οι εποχές και οι χρονικές στιγμές. Το σύστημα λειτουργεί σοβαρά 365 ημέρες τον χρόνο, 24 ώρες το εικοσιτετράωρο. Ο Πρόεδρος ακούει και είναι σημαντικό, Το σύστημα καταγράφει και εκτελεί και το σύστημα είναι μόνιμο.

Κλείνοντας, το πρώτο πράγμα που έμαθα ως φοιτητής Διεθνών Σχέσεων και Αμερικανικής Εξωτερικής Πολιτικής, και στα δύο πανεπιστήμια που φοίτησα στην Ουάσινγκτον, ήταν ότι στον τομέα της εξωτερικής πολιτικής οι διαφορές μεταξύ των πολιτικών αντιπάλων σταματούν στις όχθες του ποταμού Ποτόμακ που διασχίζει την αμερικανική πρωτεύουσα.

Είναι καιρός αυτό να γίνει κατανοητό και στην Ελλάδα και σε κρίσιμες στιγμές όπως αυτές που διανύουμε, με τον Πρωθυπουργό της χώρας να βρίσκεται στο κέντρο της μοναδικής υπερδύναμης , να περισσεύει η σοβαρότητα και να λείπει η ανοησία και η μικροπολιτική.

*Ο Δημήτρης Απόκης είναι δημοσιογράφος και Διεθνολόγος με ειδίκευση σε θέματα Αμερικανικής Εξωτερικής Πολιτικής

 

austerity

Ο Αμερικανός καθηγητής Οικονομικών, Μαρκ Μπλάιθ, κατακεραυνώνει την πολιτική των περικοπών και της ύφεσης, την οποία θεωρεί ...
«εγγυημένη συνταγή για καταστροφή».

«Οι άγριες περικοπές είναι εγγυημένη συνταγή για καταστροφή, γιατί αυξάνουν αντί να μειώνουν το χρέος της Ελλάδας» λέει ο Μαρκ Μπλάιθ, συγγραφέας του βιβλίου «Λιτότητα: Η ιστορία μιας επικίνδυνης ιδέας».

Ο καθηγητής Οικονομικών στο Πανεπιστήμιο Brown των ΗΠΑ εξηγεί γιατί «αυτό το παράδοξο της λιτότητας είναι ένας φαύλος κύκλος που έχει αφανίσει την Ελλάδα».

- Γιατί είναι τόσο επικίνδυνη ιδέα η λιτότητα;

«Είναι επικίνδυνη, επειδή είναι σαγηνευτική στην απλότητά της: "Εχετε πάρα πολύ μεγάλο χρέος; Κόψτε τις δαπάνες". Αλλά κάποιος πρέπει να παράγει εισόδημα για να αποταμιεύσεις ένα μέρος του. Χωρίς ανάπτυξη, απλώς συρρικνώνεις την οικονομία σου: όσο περισσότερο περικόπτεις, τόσο αυξάνεται το χρέος σου. Η κατάσταση γίνεται χειρότερη όταν πολλά κράτη που είναι εμπορικοί εταίροι μεταξύ τους προσπαθούν να κάνουν περικοπές την ίδια στιγμή, κάτι που συμβαίνει στην Ευρώπη από το 2010. Οι χώρες του Νότου έχουν χάσει μεταξύ 20% και 30% του ΑΕΠ τους. Ως αποτέλεσμα της συρρίκνωσης, τα χρέη τους αυξάνονται - δεν μειώνονται -, παρά τις περικοπές. Είναι το λεγόμενο "παράδοξο της λιτότητας"».

- Και η Ελλάδα πώς θα βγει από τον φαύλο κύκλο;

«Η εμπειρία της Ελλάδας είναι μια τραγωδία και όσες από τις λεγόμενες διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις και αν κάνετε, δεν πρόκειται να αντιστραφεί η ζημιά σύντομα. Το άνοιγμα των κλειστών επαγγελμάτων και οι απολύσεις δημοσίων υπαλλήλων δεν είναι η απάντηση σε ένα πρόβλημα που πηγαίνει πολύ πέρα από την Ελλάδα: ένα τραπεζικό σύστημα σε όλη την Ευρώπη, το οποίο είναι γεμάτο με προβληματικά περιουσιακά στοιχεία και σε πολλές περιπτώσεις το κρατάει στη ζωή η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα (ΕΚΤ). Ακόμη και αν μειώσετε τις ελληνικές δημόσιες δαπάνες σε νεολιθικά επίπεδα, πάλι δεν θα λυθεί το πρόβλημα με τα χρηματοδοτικά ανοίγματα των τραπεζών του Βορρά που υπερδάνεισαν τον Νότο. Αυτή είναι η πραγματική αιτία της κρίσης. Το μέλλον της Ελλάδας βρίσκεται τελικά στα χέρια των πολιτών της. Αλλά προς το παρόν αυτά τα χέρια είναι δεμένα από μια ΕΚΤ η οποία δεν μπορεί να λύσει τα προβλήματα που αντιμετωπίζει. Ο Ντράγκι (σ.σ.: ο πρόεδρος της ΕΚΤ) προσπαθεί αλλά δεν θα είναι εύκολο, και η λιτότητα κάνει τα πράγματα χειρότερα, δεδομένου ότι αυξάνει αντί να μειώνει το χρέος».

- Ποιο θα λέγατε ότι είναι το μεγαλύτερο πρόβλημα της ελληνικής οικονομίας σήμερα;

«Η Ελλάδα, όπως η Πορτογαλία, έχει προβλήματα που θα βελτιώνονταν αν έμπαινε τέλος στη λιτότητα, αλλά δεν θα λύνονταν. Η Ελλάδα δεν έχει επιχειρηματικό μοντέλο για τον 21ο αιώνα. Οι ανταγωνιστικοί κλάδοι της είναι λίγοι και εξαρτώνται από εισοδήματα και πιστώσεις που έρχονται από το εξωτερικό, γεγονός που την καθιστά εγγενώς ευάλωτη σε σοκ. Η Ελλάδα αντιμετωπίζει ένα πολύ αβέβαιο μέλλον, αλλά η λιτότητα κάνει τα πράγματα χειρότερα».

- Υπάρχει κάποια αλήθεια στον ισχυρισμό ότι οι καθημερινοί πολίτες έχουν ζήσει πέρα από τις δυνατότητές τους και πρέπει τώρα να σφίξουν το ζωνάρι τους;

«Για κάθε έναν που δανείζεται υπερβολικά υπάρχει κάποιος που τον δανείζει υπερβολικά. Οι τράπεζες του ευρωπαϊκού Βορρά έκαναν τεράστιες αγορές ομολόγων από την περιφέρεια κατά το διάστημα 2001-2006, κυρίως ως εγγύηση για νέα δάνεια. Οταν τα spreads τινάχθηκαν στα ύψη η αξία τους ως εξασφαλίσεων έπεσε και το επιχειρηματικό μοντέλο τους κατέρρευσε. Οι κυβερνήσεις τις διέσωσαν και οι δαπάνες αυτές βαρύνουν τώρα την κοινωνία στο σύνολό της. Αλλά όσοι μπορούν να πληρώσουν δεν το κάνουν και εκείνοι που δεν μπορούν, συμπιέζονται. Είμαι υπέρ του να σφίξουμε όλοι το ζωνάρι μας τη στιγμή που θα φοράμε όλοι τα ίδια παντελόνια. Αλλά εκείνοι με τα μεγαλύτερα παντελόνια και τις βαθύτερες τσέπες φαίνεται να έχουν τα πιο κοντά χέρια».

- Πιστεύετε ότι η αντίδραση των λαών στη λιτότητα θα μπορούσε να απειλήσει την ίδια τη δημοκρατία στην Ευρώπη, όπως συνέβη το 1930;

«Ναι. Και δεν είναι μόνο η Χρυσή Αυγή που πρέπει να σας ανησυχεί. Η κατάρρευση της πίστης στο Κέντρο και στα κεντροαριστερά κόμματα σε ολόκληρο τον Νότο μετράει πολύ περισσότερο. Αυτά είναι τα προπύργια της δημοκρατίας. Μόλις οι άνθρωποι χάνουν την πίστη σε αυτά, η δημοκρατία είναι ήδη σε κίνδυνο»...

tovima

Η Επίτροπος Δικαιοσύνης στην Κομισιόν Βίβιαν Ρέντινγκ τοποθετείται υπέρ της διάλυσης της τρόικας και της αποχώρησης του ΔΝΤ από την Ευρώπη.

Η άποψη αυτή δεν είναι απαραίτητο ότι εκφράζει τους κύκλους της Καγκελαρίας στο Βερολίνο, οι οποίοι συνεχίζουν να λένε «κάθε προσφορά σε χρήμα δεκτή, από όπου και αν προέρχεται», ενώ μάλλον εκνευρίζει την Ουάσινγκτον.

Ο,τι και αν λένε οι παράγοντες της Κομισιόν, στην ουσία πρόκειται για μια προσπάθεια της αυτοκρατορικού τύπου, ανώνυμης, ανεύθυνης αλλά πολλαπλά και ακριβά αμειβόμενης αυτής γραφειοκρατίας να διατηρηθεί στη ζωή και να κρατήσει το imperium, στο οποίο κυριαρχεί.

Κακά τα ψέματα. Η Ευρώπη του ευρώ είναι πλέον μια χαμένη υπόθεση. Οι Γερμανοί ισχυρίζονται στους οικονομικούς και χρηματοοικονομικούς τους κύκλους ότι για όλα φταίνε οι Γάλλοι, οι οποίοι, όταν διαρθρωνόταν η Ενωση, εποχή Μιτεράν στο Παρίσι, δεν άκουσαν τον Κολ, που προέτρεπε για μια πολιτική ένωση πριν από τη νομισματική, και επέμειναν στην κατάργηση του μάρκου και τη συγκρότηση του ευρώ. Οι Γάλλοι τότε, στις περίφημες συζητήσεις των 2+4 για την ενοποίηση της Γερμανίας, εκτιμούσαν, πρώτον, ότι για να ενωθεί η Δυτική με την Ανατολική Γερμανία, θα πρέπει να γίνει με ταυτόχρονη ένταξη στην Ενωση και, δεύτερον, ότι το κομβικό σημείο για τον «έλεγχο» της Γερμανίας προκειμένου να μην πέσει πάλι στην «παγίδα» της εμπόλεμης διεκδίκησης όλης της Ευρώπης ήταν η διάλυση του μάρκου. Στη συνέχεια, όλη αυτή η λογική διαψεύσθηκε στα χρόνια μετά τον Μιτεράν, τον Κολ και τον Σμιτ, όταν η ενωμένη, «ομόσπονδη» Γερμανία βρήκε το βάθος της στη δομή του Ράιχ και κατόρθωσε στη διαδρομή από το Μάαστριχτ στη Λισαβόνα, και στη συνέχεια στη Νίκαια, να κάνει το ευρώ μάρκο και την ένωση της Ευρώπης γερμανική ενδοχώρα, με τη Γαλλία της ανεπάρκειας ως προς τις ελίτ της να έχει επιστρέψει σε καθεστώς ανάλογο του Βισί, χωρίς μάλιστα Πετέν.

Σήμερα, με τον γερμανικό «αναθεωρητισμό» και μεγαλοϊδεατισμό, κυρίαρχες παραμέτρους στην Ευρώπη, δέκα χρόνια μετά την εισροή του ευρώ στις υποθέσεις της γηραιάς ηπείρου, η Ενωση πάει... περίπατο. Είναι θέμα χρόνου η χρεοκοπία της Ιταλίας, το χρέος της αυξήθηκε κατά 60 δισ. ευρώ μέσα σε τρεις μήνες, η κατάρρευση της πιστοληπτικής ικανότητας της Γαλλίας, η μείωση των ρυθμών ανάπτυξης της ίδιας της Γερμανίας, το χάος στην Ισπανία και στην Πορτογαλία, με την Κύπρο ήδη επί της ουσίας εκτός ευρώ, αφού δεν έχει ελεύθερη κίνηση κεφαλαίων και τραπεζικό σύστημα, ή την Ελλάδα να παραμένει στο «κατώφλι» της εξόδου, με κόστος την οικονομική και κοινωνική γενοκτονία των Ελλήνων, περιμένοντας επί της ουσίας την κατάρρευση της ζώνης του ευρώ, για να διαφύγει από το απαγορευτικό αυτό νόμισμα, που καταστρέφει την οικονομία της. Ο ίδιος ο EFSF ήδη υποβαθμίζεται, ενώ οι δυνατότητες Ντράγκι αμφισβητούνται.

Η Ευρώπη χωρίς ευρώ θα είναι η επόμενη μέρα. Ιδέες όπως αυτές που κάποτε ο αντιπαθής Ράμσφελντ προέβαλε για «παλαιά» και «νέα» Ευρώπη επανέρχονται στο προσκήνιο του διεθνούς προβληματισμού. Σε μια τέτοια περίπτωση, η ηπειρωτική Ευρώπη θα παραμείνει υπό τη γερμανική επιρροή, η «νέα Ευρώπη» όμως, από την Πολωνία μέσω Βαλκανίων, που θα φτάνει μέχρι τη Μεσόγειο, κοιτάζοντας ανατολικά, θα αποτελέσει μια ιδιότυπη «ζώνη δολαρίου». Αυτό θα είναι και το μεγάλο στοίχημα για τη διεθνή ισορροπία της επόμενης μέρας. Στην Αθήνα, πολλοί θέλουν να θεωρούν την Ελλάδα μέρος της «παλαιάς Ευρώπης». Ιδιαίτερα το «γερμανοκρατούμενο» σύστημα διακυβέρνησης, που επιμένει στο ευρωμάρκο. Τα γεωπολιτικά δεδομένα όμως εντάσσουν τη χώρα στη «νέα Ευρώπη». Αποτέλεσμα όλων αυτών θα είναι οι δραματικές και δομικές πολιτικές εξελίξεις.

Μενέλαος Τασιόπουλος

eyrv pazl

Την πλήρη εναντίωση τους σε θέματα που η κυβέρνηση θεωρεί «κλεισμένα» με την τρόικα, δηλώνουν φορείς και επιχειρηματικός κόσμος. Βαριές κατηγορίες για αδράνεια και αναποτελεσματικότητα. Οι σταγόνες που ξεχείλισαν το ποτήρι.

Ένα νέο καυτό μέτωπο, αυτή τη φορά στα μετόπισθεν, ανοίγει για την κυβέρνηση καθώς η αγορά αμφισβητεί δημόσια, ενόσω βρίσκεται σε εξέλιξη η διαπραγμάτευση με την τρόικα, τον τρόπο με το οποίο επιδιώκει η κυβέρνηση να κλείσει μια σειρά από θέματα.

Ως σταγόνες που φαίνεται να ξεχειλίζουν το ποτήρι, αναφέρονται οι προχειρότητες της κυβέρνησης με το νέο φορολογικό νομοσχέδιο, αλλά και η προώθηση κουρέματος της τάξεως του 40% στις ιδιωτικές κλινικές, εξ αιτίας των ελλειμμάτων του ΕΟΠΥΥ, την ώρα που οι σπατάλες στο Δημόσιο συνεχίζονται και η σύλληψη της φοροδιαφυγής, παραμένει εξαγγελία.

Πράγματι, η πρώτη αντίδραση προήλθε ως αποτέλεσμα του προωθούμενου νομοσχεδίου το οποίο αυξάνει την προκαταβολή φόρου για ομόρρυθμες και ετερόρρυθμες εταιρείες και καταργεί την έκπτωση 1,5% που ισχύει σήμερα κατά τη μηνιαία παρακράτηση φόρου στους μισθούς και στις συντάξεις.

Υπό το βάρος της γενικευμένης αντίδρασης από φορείς αλλά και το σύνολο του επιχειρηματικού κόσμου και των μισθωτών, η κυβέρνηση δείχνει να υπαναχωρεί παγώνοντας την αύξηση της προκαταβολής και την πρόθεση κατάργησης της έκπτωσης.

Πρόκειται για ένα ακόμη νομοθέτημα, λένε στην αγορά, το οποίο έρχεται να προστεθεί στους δεκάδες φορολογικούς νόμους που ψηφίστηκαν τα τελευταία χρόνια, χωρίς καμιά αναπτυξιακή διάσταση, χωρίς φορολογική δικαιοσύνη και εντέλει με μονομερή στόχευση στους συνεπείς φορολογούμενους (φυσικά πρόσωπα και επιχειρήσεις).

Απ' την άλλη μεριά, αφήνει για ακόμη μια φορά στο απυρόβλητο τους φοροφυγάδες, οι οποίοι ευθύνονται εν πολλοίς για τα σημερινά δημοσιονομικά αδιέξοδα.

 

Η ενέργεια

Την αντίδραση της αγοράς προκαλεί και η απροθυμία της κυβέρνησης να μειώσει το δυσθεώρητο για τα ευρωπαϊκά επίπεδα ενεργειακό κόστος στη χώρα μας το οποίο πνίγει το βασικό κορμό της εξαγωγικής βιομηχανίας καθώς και να προχωρήσει στα απαραίτητα «by pass» που θα επιτρέψουν τη διοχέτευση ρευστότητας στις μικρομεσαίες επιχειρήσεις.

Οι επιχειρήσεις, με πρώτες τις ενεργοβόρες, αισθάνονται ότι εμπαίζονται από την κυβέρνηση καθώς, ενώ βαθαίνει η κρίση στο εσωτερικό, η υπερβολική φορολόγηση της ενέργειας, σε συνδυασμό με τις καταχρηστικές πρακτικές της ΔΕΗ, βγάζουν εκτός διεθνών αγορών όσες επιχειρήσεις έχουν επιβιώσει. Παρά τις υποσχέσεις και μάλιστα σε ανώτατο επίπεδο, ακόμη και τώρα καμία ενέργεια δεν έγινε για την ελάφρυνση του ενεργειακού κόστους.

Την ίδια στιγμή, ο κλάδος των Ανανεώσιμων Πηγών, βρίσκεται μπροστά σε μία τεράστια κρίση. Η πρωτοφανής στα χρονικά επιβολή «τέλους αλληλεγγύης επί τους τζίρου» σε συνδυασμό με τις καθυστερήσεις στις πληρωμές, που φτάνουν και τους 8 μήνες και την υποχρέωση της επιχείρησης να καταβάλλει τον ΦΠΑ, τον οποίο όμως δεν πληρώθηκε, οδηγούν σε αδιέξοδο χιλιάδες επιχειρήσεις.

 

Η προστασία του... Δημοσίου

Η αγορά δείχνει να συνειδητοποιεί ότι για μια σειρά από θέματα η κυβέρνηση συνεχίζει να λειτουργεί με μοναδικό κριτήριο το να μην αλλάξει τίποτε στο Δημόσιο και επομένως πνίγει με τις πρακτικές της τον ιδιωτικό τομέα ο οποίος μέχρι στιγμής έχει σηκώσει το μεγαλύτερο βάρος της προσπάθειας δημοσιονομικής εξυγίανσης και έχει πληρώσει με 1,5 εκατομμύριο ανέργους τις συνέπειες της ύφεσης.

Πρόκειται για διαρκή παραλογισμό που αν δεν τελειώσει άμεσα δεν υπάρχει καμία περίπτωση η ελληνική οικονομία να σταθεί στα πόδια της προειδοποιούν παράγοντες από όλο το φάσμα της αγοράς.

Την ώρα που η κυβέρνηση κυνηγά ξένες επενδύσεις «σκοτώνει την μοναδική αγελάδα που την τρέφει, δηλαδή την εγχώρια επιχειρηματικότητα» δηλώνει κορυφαίος παράγοντας της αγοράς στο Euro2day.gr ο οποίος δεν κρύβει την απογοήτευση και την οργή του για τις τελευταίες κυβερνητικές αποφάσεις.

Κατά τον ίδιο η απόφαση της κυβέρνησης να επιβάλει claw back στις κλινικές, αντί να κλείσει κάποια από τα πολλά δημόσια νοσοκομεία της επαρχίας που δουλεύουν με πληρότητα ως και 10%, ή αντί να ελέγξει αποτελεσματικά ή να κλείσει μεγάλα νοσοκομεία των Αθηνών που αποδεδειγμένα λειτούργησαν και ενδεχομένως συνεχίζουν να λειτουργούν ως «ναοί διαφθοράς» αποτυπώνει και την φιλοσοφία της.

«Και η κυβέρνηση Ν.Δ. – ΠΑΣΟΚ επιδιώκει με κάθε τρόπο να διαφυλάξει ως κόρη οφθαλμού το Δημόσιο, μεταφέροντας το λογαριασμό στον ιδιωτικό τομέα. Δεν υπάρχει καμία λογική», δηλώνει δείχνοντας διατεθειμένος να αναστείλει μια σειρά από επενδύσεις που προετοιμάζει εδώ και καιρό.

 

Καθυστερήσεις και έλλειψη ρευστότητας

Τον ίδιο προβληματισμό έχει στέλεχος έτερου ελληνόκτητου οργανισμού επενδύσεων ο οποίος σημειώνει την απουσία σχεδίου για το πώς θα αναταχθεί η οικονομία και θα δημιουργηθεί ένα αποτελεσματικό πλαίσιο προσέλκυσης επενδύσεων.

«Δεν μπορεί την ώρα που καθυστερείς επί μήνες ή και χρόνια να εξοφλήσεις το ΦΠΑ του εξαγωγέα ή την οφειλή προς τον προμηθευτή να αυξάνεις ως χώρα τους φόρους υπεραξίας. Ποιος θα έρθει να βάλει λεφτά στην Ελλάδα όταν στην πράξη η επιχειρηματικότητα διώκεται;"»

Τα προβλήματα ρευστότητας επιτείνονται από το γεγονός ότι το κράτος καθυστερεί την εξόφληση των οφειλομένων ληξιπρόθεσμων, θέμα για το οποίο ήδη διαμαρτύρεται και η... τρόικα. Οι προσπάθειες επιτάχυνσης του ΕΣΠΑ δεν αρκούν για να καλύψουν το πρόβλημα δεδομένου ότι η πιστωτική επέκταση παραμένει –και θα παραμείνει το επόμενο διάστημα- αρνητική.

Διαμαρτυρίες υπάρχουν και για τις καθυστερήσεις σε κρίσιμα νομοθετήματα. Το νομοσχέδιο για τον νέο Αγορανομικό Κώδικα παρουσιάσθηκε στις 10 Δεκεμβρίου του 2012, αλλά ακόμη δεν έχει ψηφιστεί. Το συγκεκριμένο νομοσχέδιο, εκτός από το καυτό θέμα των Κυριακών (το οποίο επίσης 'σέρνεται' για μήνες), περιλαμβάνει σημαντικές ρυθμίσεις για την απελευθέρωση της αγοράς, την προστασία του υγιούς ανταγωνισμού κ.ά.

Άλλη χαρακτηριστική περίπτωση κλάδου που ταλαιπωρείται από την ανικανότητα της πολιτείας να δημιουργήσει και να υποστηρίξει την λειτουργία ενός σταθερού θεσμικού πλαισίου είναι η κινητή τηλεφωνία. Η περίπτωση αδειοδότησης των σταθμών βάσης αποτελεί μνημείο αναποτελεσματικότητας. Παρότι η κινητή τηλεφωνία συμπληρώνει φέτος 20 χρόνια παρουσίας, ωστόσο η συντριπτική πλειοψηφία των σταθμών βάσης, περίπου 4.500, συνεχίζουν να λειτουργούν χωρίς άδεια ενώ η Ένωση των Εταιρειών Κινητής Τηλεφωνίας επιρρίπτει στο Δημόσιο την ευθύνη για τις καθυστερήσεις.
Το μήνυμα των αποκρατικοποιήσεων

Απόδειξη κατά τον ίδιο είναι η δυσκολία που έχει η Ελλάδα να προχωρήσει σε ιδιωτικοποίηση ακόμη και επιχειρήσεων κοινής ωφέλειας που έχουν αμυντικά χαρακτηριστικά και απέναντι στην κρίση. «Μόνο hedge funds και distress funds ενδιαφέρονται να επενδύσουν στην Ελλάδα, με όρους που δεν συμβαδίζουν με τη φιλοσοφία που έχει ακολουθηθεί μέχρι σήμερα για την απομείωση των assets και αποκρυσταλλώθηκε πλήρως στο μοντέλο της ανακεφαλαιοποίησης των συστημικών τραπεζών».

* για το θέμα συνεργάστηκαν οι Χρ. Κίτσιος, Μ. Καϊταντζίδης, Αλ. Γκίτση, Μ. Τσαντήλα.

euro2day

foroi skitso

«Θα ήθελα να ζητήσω από όλους σας να μη συνεχιστεί αυτή τη στιγμή η συζήτηση για ένα νέο κούρεμα... Δεν είναι προς το συμφέρον σας.» Αυτά δήλωσε ο Βόλφγκανγκ Σόιμπλε στην Αθήνα την περασμένη εβδομάδα. Δεν κατηγορώ τον υπουργό Οικονομικών της Γερμανίας που αρνήθηκε να συζητήσει μία πιθανή διαγραφή ελληνικών χρεών αυτή τη στιγμή.

Οι ομοσπονδιακές εκλογές της χώρας του απέχουν μόλις δύο μήνες. Δεδομένης της προσέγγισης του Βερολίνου όσον αφορά την επίλυση της κρίσης, δε μπορώ να σκεφτώ πιο σίγουρο τρόπο να χάσει τις εκλογές από το να πει: «Εντάξει λοιπόν, ας αρχίσουμε τώρα να είμαστε ρεαλιστές.»

Ωστόσο, ο κ. Σόιμπλε το πήγε ένα βήμα παραπέρα με το σχόλιό του, αναφερόμενος στο ελληνικό εθνικό συμφέρον. Είναι, φυσικά, υπόθεση των ίδιων των Ελλήνων να καθορίσουν το δικό τους συμφέρον.

Το περισσότερο που θα μπορούσε να κάνει κανείς ως ξένος, θα ήταν να προσπαθήσει να κάνει εικασίες σχετικά με μία διαφορετική εκδοχή του εξής ερωτήματος: θα ήταν λογικό για την Αθήνα, από οικονομικής άποψης, να ακολουθήσει το δρόμο που περιέγραψε ο κ. Σόιμπλε; Εναλλακτικά, θα πρέπει να ετοιμαστεί να αποχωρήσει από την ευρωζώνη; Ή θα πρέπει να πραγματοποιήσει στάση πληρωμών εντός ευρωζώνης;

Η κύρια δυσκολία που συναντά κανείς όταν προσπαθεί να απαντήσει το ερώτημα αυτό, είναι οι υποκείμενες παραδοχές σχετικά με τις μελλοντικές επιλογές πολιτικής του έθνους. Μπορεί κάλλιστα να ισχύει ότι η ελληνική κυβέρνηση έχει λάβει ανεπίσημες διαβεβαιώσεις οι οποίες δεν ανταποκρίνονται σε αυτά που γνωρίζουμε εμείς οι υπόλοιποι. Σε ιδιωτικές συζητήσεις μου με υπεύθυνους χάραξης πολιτικής, σπάνια θα συναντήσω κάποιον που να μου πει στα σοβαρά ότι η Αθήνα θα μπορέσει να σταθεροποιήσει την οικονομία της, με πλήρη απασχόληση, αποπληρώνοντας παράλληλα με επιτυχία το τρέχον χρέος της στο ακέραιο.

Ίσως ο Έλληνας πρωθυπουργός να έχει προσωπικές πληροφορίες που να λένε ότι η ευρωζώνη θα συμφωνήσει εν τέλει με την αναδιάρθρωση χρέους, τις περαιτέρω επεκτάσεις των υφιστάμενων δανείων, τις περαιτέρω μειώσεις των επιτοκίων, ή έναν συνδυασμό όλων των παραπάνω. Εμείς οι υπόλοιποι, ωστόσο, είναι λογικό να υποθέτουμε ότι η μελλοντική πολιτική που θα ακολουθηθεί θα είναι πιο κοντά στην εκδοχή του κ. Σόιμπλε.

Η αξιολόγηση των στενότερων οικονομικών προϋποθέσεων για μία έξοδο είναι ευκολότερη. Θα ήταν δύσκολο για οποιαδήποτε χώρα να οργανώσει μονομερή έξοδο από μία νομισματική έξοδο αν το πρωτογενές της δημοσιονομικό ισοζύγιο –πριν από την καταβολή των τόκων- βρισκόταν σε σημαντικό έλλειμμα.

Στις τελευταίες εαρινές προβλέψεις της, οι οποίες δημοσιεύτηκαν το Μάιο, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή εκτιμά μηδενικό πρωτογενές δημοσιονομικό αποτέλεσμα για το τρέχον έτος και ένα πρωτογενές πλεόνασμα της τάξης του 1,8 τοις εκατό του ΑΕΠ για το 2014. Από οικονομικής άποψης, το σημείο στο οποίο η Ελλάδα θα μπορούσε να διακινδυνεύσει μία έξοδο, πλησιάζει όλο και περισσότερο.

Αν η Ελλάδα επρόκειτο να αποχωρήσει, αυτό θα σήμαινε και αποκλεισμό από την εξωτερική χρηματοδότηση. Πιθανότατα δεν θα μπορούσε να εξυπηρετήσει το εξωτερικό της χρέος, τουλάχιστον για λίγο καιρό. Στη συνέχεια θα εισήγαγε το δικό της νόμισμα κατά τη διάρκεια μιας περιόδου επιβεβλημένης τραπεζικής αργίας. Στην επόμενη περίοδο θα ακολουθούσε σχεδόν σίγουρα μία ύφεση, αλλά η πραγματική υποτίμηση θα μπορούσε να επαναφέρει μελλοντικά την ανάπτυξη. Το σίγουρο (αν και μεμονωμένο) όφελος θα φαινόταν, τουλάχιστον αρχικά, από την ξαφνική έκρηξη του τουρισμού.

Θα μπορούσε όμως αυτό να είναι αρκετό; Μπορούμε να είμαστε βέβαιοι; Το ισχυρότερο οικονομικό επιχείρημα κατά της εξόδου στο παρελθόν, πέρα από το πρόβλημα της χρηματοδότησης, ήταν πάντα η παντελής έλλειψη δυνατότητας αύξησης των τιμών των μετοχών (upside). Η χώρα δεν διαθέτει επαρκές σύστημα για την είσπραξη των φόρων. Τα καρτέλ της αγοράς εργασίας σήμαιναν ότι τα αναμενόμενα οφέλη από μία ονομαστική υποτίμηση, μπορεί να μην είχαν έρθει ποτέ. Η άμεση αύξηση της ανταγωνιστικότητας θα μπορούσε να είχε απορροφηθεί από αυξήσεις μισθών, αφήνοντας την πραγματική συναλλαγματική ισοτιμία αμετάβλητη.

Έτσι, πρέπει να αναρωτηθεί κανείς σε ποιο βαθμό οι μεταρρυθμίσεις του παρελθόντος και του παρόντος έχουν αλλάξει την ευρωστία της οικονομίας. Το προαίσθημά μου λέει ότι το έχουν κάνει, ιδιαίτερα με τον τρόπο που λειτουργεί ο δημόσιος τομέας, αλλά μάλλον οι αλλαγές που χρειάζονται είναι περισσότερες.

Η κριτική μου για την πολιτική της ευρωζώνης προς την Ελλάδα δεν έχει να κάνει με την σκληρότητα της προσαρμογής, αλλά με τον θεμελιώδη μακροοικονομικό αναλφαβητισμό. Στην καρδιά αυτού, κρύβεται η αυταπάτη ότι το ελληνικό χρέος μπορεί να καταστεί βιώσιμο. Ωστόσο οι μεταρρυθμίσεις –και, ναι, τα μέτρα λιτότητας επίσης- ήταν αναπόφευκτα. Φυσικά το γεγονός αυτό εμπεριέχει ειρωνεία. Οι μεταρρυθμίσεις και η λιτότητα αποτελούν ταυτόχρονα την προϋπόθεση για την παραμονή στην ευρωζώνη, και την προϋπόθεση για την έξοδο.

Αυτό αφήνει την Ελλάδα με δύο επιλογές. Η πρώτη είναι να κάνει μεταρρυθμίσεις και να προχωρήσει σε στάση πληρωμών εντός ευρωζώνης –μία στρατηγική που απαιτεί πρόθυμους συνεργούς σε άλλες ευρωπαϊκές πρωτεύουσες και στην Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα. Η δεύτερη είναι να κάνει μεταρρυθμίσεις και να προχωρήσει σε στάση πληρωμών εκτός ευρωζώνης –μία απόφαση που θα μπορούσε να λάβει μονομερώς η Ελλάδα, εφόσον είναι κατάλληλες οι μακροοικονομικές συνθήκες.

Η δεύτερη επιλογή δεν έχει καταστεί εφικτή –μέχρι τώρα. Αλλά, η επιλογή του κ. Σόιμπλε για μεταρρυθμίσεις χωρίς στάση πληρωμών βγάζει νόημα μόνο από τη δική του πλευρά. Δεν αποτελεί επιλογή για την Ελλάδα.

Φυσικά, η συνειδητοποίηση ότι η αποχώρηση από την ευρωζώνη μπορεί να είναι οικονομικά εφικτή, ή ακόμα και συμφέρουσα, μπορεί να μην έχει καμία απολύτως σημασία.

Μία χώρα μπορεί να αποφασίσει να μείνει εντός ευρωζώνης για λόγους πολιτικούς, ή ασφαλείας. Ωστόσο, σίγουρα βρισκόμαστε σε διαφορετικό στάδιο της συζήτησης όταν η έξοδος καθίσταται πλέον οικονομικά βιώσιμη.

Μέχρι στιγμής δεν έχει συμβεί αυτό. Ούτε για την Ελλάδα, ούτε για καμία άλλη από τις χώρες που βρίσκονται σε κρίση. Και, όταν υπάρχει πραγματική δυνατότητα επιλογής, γίνεται πιο δύσκολο να προβλέψει κανείς τα αποτελέσματα.

sofokleous10

ert-sygentrosi

Ενας μήνας έχει περάσει από την ημέρα που εκδηλώθηκε το πραξικόπημα της κυβέρνησης Σαμαρά κατά της ΕΡΤ.

Ενας ολόκληρος μήνας χωρίς ποτέ, από κανένα ιδιωτικό κανάλι εθνικής εμβέλειας, να ακουστεί ουσιαστικά η φωνή των εργαζομένων της ΕΡΤ, χωρίς ένα πλήρες ρεπορτάζ, δίχως να προσκληθεί ένας εκπρόσωπος δημοσιογραφικής Ενωσης, ένας άνθρωπος, τέλος πάντων, της δουλειάς που να εκφράσει μια άλλη γνώμη πλην εκείνης που έρχεται, ως non paper, από τα υπόγεια του Μαξίμου και της Συγγρού. Το επιχείρημα ότι καλούν διακομματικά πάνελ για τους απαραίτητους πρωϊνους καβγάδες, δεν πείθει.

Εύγε, λοιπόν, στα ιδιωτικά τηλεοπτικά ΜΜΕ και κυρίως στα διαπλεκόμενα αφεντικά τους τα οποία.υπερασπίζονται -με αληθινό πάθος- την αλήθεια, την ισηγορία και την πολυφωνία -τα ουσιαστικά και κεντρικά προτάγματα του Κώδικα Δεοντολογίας των δημοσιογράφων και που κατά το Σύνταγμα οφείλουν να σέβονται, ως κάτοχοι (και μάλιστα δωρεάν) των δημοσιών τηλεοπτικών συχνοτήτων.

ert proayl sygkentr

Επίσης σημειώνω την αξιοθαύμαστη ταχύτητα με την οποία κινούνται τα επιτελεία των καναλιών για να υπονομεύσουν με τους λίγους ρουφιάνους τους, αλλά και να απαγορεύσουν εντελώς κάθε συλλογική κινητοποίηση αλληλεγγύης προς τους αγωνιζόμενους συναδέλφους μας της ΕΡΤ -όπως χθες που πήγαν για πολλοστή φορά τη στάση εργασίας της ΠΟΕΣΥ στα δικαστήρια.

Τέλος, δεν θα ήθελα να αφήσω ασχολίαστο το γεγονός ότι από ένα στούντιο συμφερόντων των καναλαρχών γίνεται η καταγέλαστη προσπάθεια παράνομης εκπομπής της ψευτο-δημόσιας τηλεόρασης.

Τα συμπεράσματα, δικά σας...

Δημήτρης Τρίμης
(προεδρεύων και απερχόμενος πρόεδρος του Δ.Σ. της ΕΣΗΕΑ)

samaras merkel

Αντώνη Σαμαρά απευθύνομαι σε σένα διότι εσύ φέρεις ακέραια την ευθύνη για ότι κακό και δυσβάστακτο οικονομικό μέτρο έρχεται κάθε τόσο εις βάρος των μισθωτών και συνταξιούχων.

Οπως διαβάζω στον τύπο σήμερα ετοιμάζεται από το Υπουργείο Οικονομικών Νέος Κώδικας Φορολογίας Εισοδήματος, βάσει του οποίου καταργείται η έκπτωση 1,5% που ισχύει σήμερα επί του ετήσιου φόρου και πρόκειται να εφαρμοσθεί από το έτος 2014.

΄Υστερα από τόσα δισεκατομμύρια ευρώ δάνειο που πήρες και εξακολουθείς να λαμβάνεις από την Ε.Ε, φτάνεις στο σημείο να αυξάνεις το φόρο στο εισόδημα των μισθωτών και συνταξιούχων; Εσύ δεν λες τακτικά σε ομιλίες σου και συνεντεύξεις ότι η χώρα πάει καλά στον οικονομικό τομέα και ότι σήμερα δεν είναι η Ελλάδα του χθες; ΄Αρα λοιπόν με τις ενέργειες αυτές που εξακολουθείς να κάνεις και σήμερα εις βάρος του λαού, η ΕΛΛΑΔΑ δεν πάει καθόλου καλά και βαδίζει με τις δικές σου ευλογίες από το κακό στο χειρότερο. Γιατί λοιπόν δε λες την αλήθεια στον Ελληνικό λαό. Σου αρέσει να φύγεις από την πρωθυπουργία με μια ταμπέλα στην πλάτη σου κρεμασμένη με δυο λέξεις γραμμένες ΠΡΟΔΟΤΗΣ και ΨΕΥΤΗΣ;

Ο λαός δεν είναι τόσο βλάκας όσο εσύ νομίζεις. Δεν μπορεί από τη μια να του λες ότι βλέπεις φως στην άκρη του τούνελ και ότι μέσα στο 2014 θα βγούμε στις αγορές και από την άλλη να βάζεις φόρους επί φόρων, κρατήσεις επί κρατήσεων και μόνιμα χαράτσια για τα ακίνητα. Δεν γίνεται αγαπητέ Αντώνη Σαμαρά να μιλάς ότι έρχεται ανάπτυξη στον τόπο και συγχρόνως να κλείνεις εφορίες, σχολεία, νοσοκομεία, μονάδες στρατού και να μειώνεις εκπαιδευτικά τμήματα σε ΑΕΙ και ΤΕΙ. ΄Ολα αυτά είναι τρελά πράγματα. Το ξέρεις ότι θεωρείσαι ως ο χειρότερος πρωθυπουργός που πέρασε στη σύγχρονη πολιτική ιστορία της Ελλάδας;

Διαδίδεται και ακούγεται ευρέως ότι η αδιαθεσία σου (λιποθυμική τάση) προχθές στο Συνέδριο της Νέας Δημοκρατίας οφείλεται στο ότι νιώθεις πάρα πολύ πικραμένος και ότι βρίσκεσαι σε μεγάλο αδιέξοδο που σε πιέζει αβάσταχτα η Γερμανία να πράξεις σε τακτά χρονικά διαστήματα πράγματα που θα φέρουν ξεσηκωμό στους ΄Ελληνες και δεν ξέρεις τι να κάνεις. Αφού υπέγραψες δανειακές συμβάσεις με όρους που έθεσαν οι Γερμανοί, είσαι υπόλογος και δεν σε σώνει τίποτα, αλλά ο λαός τι φταίει να πληρώνει δικές σου αμαρτίες για να είσαι εσύ πρωθυπουργός; Δεν νομίζεις ότι ήταν προτιμότερο να επαναλάβεις τη φράση του Χαρίλαου Τρικούπη "Δυστυχώς κύριοι επτωχεύσαμεν "; Ταυτόχρονα διαγράφεται οποιοδήποτε χρέος οφείλει η Ελλάδα, από όποια χώρα και αν προέρχεται αυτό, διότι ουκ αν λάβεις παρά του μη έχοντος και έτσι δεν θα χρειαζόνταν να σβύσουν οικονομικά οι ΄Ελληνες και θα αποφεύγονταν οι 4.000 αυτοκτονίες συνανθρώπων μας που έχουν γίνει μέχρι σήμερα και αιτία όλων αυτών των κακών είσαι εσύ και ο Γιώργος Παπανδρέου, που δεχθήκατε να εξυπηρετήσετε ξένα συμφέροντα εις βάρος των Ελλήνων.

Ξέρεις τι βρίσκω επάνω σου και μ΄αρέσει Αντώνη που το "παίζεις άνδρας" όχι ότι είσαι βέβαια, διότι αν είχες την δύναμη, το θάρρος και την Ελληνική λεβεντιά, θα έλεγες στην Τρόικα και στη Μέρκελ, για όσα σου ζήτησαν να πράξεις, πηγαίνετε στο διάολο φονιάδες των λαών που θα προδώσω εγώ έναν υπερήφανο λαό που απ΄αυτόν πήραν όλοι οι λαοί της γης τα φώτα του πολιτισμού, της δημοκρατίας, των γραμμάτων και τεχνών και η φράση σου αυτή θα είχε γραφτεί με ολόχρυσα γράμματα στην Ελληνική ιστορία, ενώ προτίμησες να γραφτεί το όνομά σου δίπλα στα ονόματα ΕΦΙΑΛΤΗΣ, ΙΟΥΔΑΣ, ΠΗΛΙΟΣ ΓΟΥΣΗΣ.

Εκεί στην ίδια θέση θα γραφτεί βέβαια και το όνομα του Γιώργου Παπανδρέου, αλλά δεν μιλώ για εκείνον, διότι ο άνθρωπος έχει το ακαταλόγιστο και έκανε ότι του υπαγόρευε το στενό του πολιτικό περιβάλλον, αλλά κανένας δεν περίμενε από έναν Αντώνη Σαμαρά ΑΝΤΙΜΝΗΜΟΝΙΑΚΟ (προεκλογικά βέβαια), με απανωτές ομιλίες στο Ζάππειο που κατέκρινε τις ενέργειες του τότε πρωθυπουργού Γιώργου Παπανδρέου και να υπόσχεται ότι όταν θα γίνει αυτός πρωθυπουργός θα καταργήσει ότι κακό και ολέθριο έπραξε η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ εις βάρος του λαού και ότι δεν θα κάνει μειώσεις μισθών και συντάξεων, διότι υπάρχουν άλλοι τρόποι εξεύρεσης χρημάτων και τόσες άλλες υποσχέσεις….

Και δυστυχώς συνέβη το άκρως αντίθετο όταν ήρθες στην εξουσία, ξεπέρασες ακόμα και την τραγική για τους΄Ελληνες διακυβέρνηση του προκατόχου σου Γιώργου Παπανδρέου. Αυτός είσαι Αντώνη Σαμαρά.

αναγνωστης, press-gr

Περισσότερα Άρθρα...