ftoxeia eikones

Αποχαιρετήσαμε τα μεσάνυχτα τον τέταρτο κατά σειρά χρόνο άγριας λιτότητας, οικονομικής ανέχειας και δυσπραγίας, κοινωνικής εξαθλίωσης και πολιτικής ένδειας.

Θα περίμενε κανείς, ύστερα από τόσα δεινά που έχουν υπομείνει οι Ελληνες πολίτες για να σωθεί το ευρώ και η χώρα εντός του ευρώ, να ήταν εμφανή ήδη τα σημάδια εξόδου από την πρωτοφανή κρίση, που πλήττει με σφοδρότητα τα ασθενή κοινωνικά στρώματα. Ομως, παρά τις φιλότιμες προσπάθειες του πρωθυπουργού και των κυβερνητικών στελεχών να μας πείσουν ότι έχουμε «success story», η πραγματικότητα τους διαψεύδει οικτρά και καθημερινά.

Πώς θα μπορούσαν άλλωστε να καλύψουν την τραγωδία των 1.350.000 επισήμως καταγεγραμμένων ανέργων που είναι πολύ περισσότεροι, αν αναλογισθεί κανείς ότι σε αυτούς δεν συμπεριλαμβάνονται όσοι εργαστούν έστω μία φορά το μήνα;

Αλλά μήπως δεν είναι «οιονεί άνεργοι» και όσοι ενώ θεωρητικά έχουν δουλειά, πληρώνονται, εάν πληρώνονται, με καθυστερήσεις 5-6 μηνών;

Τι θα πουν στους «τυχερούς» που εργάζονται ακόμη, αλλά με κουτσουρεμένα εισοδήματα εξαιτίας των μεγάλων περικοπών που επιβάλλουν στους μισθούς εκβιαστικά οι εργοδότες;

Με ποιο τρόπο θα δικαιολογήσουν τα εκατοντάδες χιλιάδες λουκέτα στα καταστήματα, την απαξίωση της ιδιωτικής περιουσίας των Ελλήνων, το πράσινο φως στους πλειστηριασμούς, τους υπερβολικούς φόρους, τα τεράστια ελλείμματα στα ασφαλιστικά ταμεία;

Πώς θα εξηγήσουν τη ραγδαία άνοδο της εγκληματικής νεοναζιστικής Χρυσής Αυγής, στην οποία ο κρατικός αστυνομικός μηχανισμός έκλεινε πονηρά το μάτι;

Το πρωτογενές πλεόνασμα, το νέο «ευαγγέλιο» της κυβερνητικής πολιτικής, ακόμη και εάν δεν αποδειχθεί πλασματικό στο σύνολό του, υπάρχει εξαιτίας όλων των παραπάνω μικρών και μεγάλων καταστροφών. Διαφημίζεται ως πανάκεια, αλλά είναι η ολοζώντανη απόδειξη μιας παταγώδους οικονομικής αποτυχίας.

Αποκλειστικά υπεύθυνη για την εξέλιξη αυτή είναι η πολιτική τάξη της χώρας, που συνεχίζει να κυβερνά και μετά την κρίση. Η τρόικα ήρθε στη χώρα για να «σώσει» κυρίως αυτό το αποτυχημένο πολιτικό σύστημα. Το οποίο δεν είχε και δεν έχει όραμα και σχέδιο για το μέλλον. Απλά παρέδωσε εν λευκώ τα κλειδιά της χώρας στους δανειστές και τους απανταχού «επενδυτές» ευκαιριών εις βάρος της δημόσιας περιουσίας.

Αυτό είναι η μεγάλη επιτυχία της τρόικας. Η οποία, διά των τραπεζιτών εκπροσώπων της, ζητεί νέα μέτρα λιτότητας από την Αθήνα, αδιαφορώντας αν αφήνει πίσω της ανθρώπους - συντρίμμια, πολίτες χωρίς όνειρα και μια οικονομία σε διάλυση.

Μπροστά στην ανείπωτη τραγωδία, ας ελπίσουμε ότι ο νέος χρόνος θα μας βρει έτοιμους για τη μεγάλη υπέρβαση και ανατροπή.

ενετ

dog mad cartoon

«Βλέπω φτωχούς ανθρώπους με πληγωμένο εγωισμό». Και είδα πολλούς σε αυτό το χάλι τις προηγούμενες ημέρες. Και δεν εννοώ εδώ μόνον τους καθιερωμένα ξαπλωμένους στα πεζοδρόμια που έχουν πλέον εγκαταλείψει και οι ίδιοι τους εαυτούς τους. Πηγαίνοντας επάνω κάτω στην πόλη έχει μείνει στο μυαλό μου ο συνταξιούχος έξω από την Εθνική Τράπεζα, παραμονή Χριστουγέννων στην οδό Πρασίνου Λόφου στο Ηράκλειο, πεσμένος στο πεζοδρόμιο, με το πρόσωπο μελανιασμένο, και οι υπόλοιποι της τεράστιας ουράς, έξω στο κρύο βέβαια, να προσπαθούν να τον κρατήσουν στη ζωή μέχρι να έλθει το ασθενοφόρο.

Το απόγευμα της ίδιας ημέρας, η γυναίκα που φαινόταν μέσα από το φωτισμένο τζάμι, στο ημιυπόγειο μιας εργατικής πολυκατοικίας, λίγο πριν από το τέρμα της οδού Πατησίων, τυλιγμένη μέχρι τα κεφάλι με μια παλιά κουβέρτα, σαν φάντασμα, καθισμένη και ακίνητη. Δυο ημέρες μετά, οι δυο γυναίκες που ζουν μόνιμα σε ένα πεζούλι έξω από την Εθνική της Φιλαδέλφειας, να έχουν καταφύγει κάτω από ένα διπλανό δέντρο με τα υπάρχοντά τους για να γλιτώσουν κάπως τη βροχή.

Οι Γερμανοί που μέσα στον αχό για τις άθλιες δωροδοκίες τους επιμένουν ότι τα λάθη τα έκανε (όλα;) η Ελλάδα και βρέθηκε σε αυτό το χάλι. Και ο άνθρωπος που έστειλε μήνυμα στο ραδιόφωνο πως από το 2013 θα θυμάται πιο πολύ το ότι, αν και μακροχρόνια άνεργος, δεν μπόρεσε να περάσει όλες τις δοκιμασίες για να πάρει το βοήθημα των 200 Ευρώ.

Η πικρή γεύση των 365 πιο πρόσφατων ημερών του. Και ένας άλλος άνθρωπος όμως μου έμεινε, διευθυντής ραδιοφωνικού σταθμού αυτός και καθημερινός λάβρος σχολιαστής. Που βιάστηκε λοιπόν να πει, Παρασκευή πρωί, όταν του ήλθε μήνυμα ότι απολύθηκε (χριστουγεννιάτικα) η καθηγήτρια στο Κολέγιο η υπεύθυνη για τη σύλληψη του γιου του πρωθυπουργού να αντιγράφει στη Χημεία, στις εξετάσεις του Ιουνίου: «να άλλος ένας αστικός μύθος κι αυτός». Και αμέσως μετά (αφού δηλαδή είχε ήδη αποφανθεί): «να το ψάξουμε;» (και ακόμη μάλλον το ψάχνει ενώ είναι γνωστό σε όλους τους άλλους ότι δεν είναι ούτε μύθος ούτε αστικός αλλά πανελλήνιος πια. Ας το δει εδώ αν το αντέχει). Θα πρέπει λοιπόν να αντέξουμε να ζούμε ανάμεσα στη δυστυχία τη δική μας ή των γύρω μας και την προπαγάνδα των καλοθελητών, που θα μας λένε ότι η Ελλάδα αλλάζει και πάει καλύτερα.

Στην πραγματικότητα βέβαια πολλοί άνθρωποι ζώντας εδώ θα πούνε «Αντίο, ζωή» μέσα στο 2014. Ήδη οι μισοί φαίνεται πως θα ήθελαν να φύγουν. Σαν να ζουν τώρα σε μιαν απέραντη Μακρόνησο. Όντας πλέον αναγκασμένοι στον ανήφορο να ακούν και το «χαμογέλα ρε, τι σου ζητάνε;», των συνηγόρων της Κυβέρνησης. Εγώ λοιπόν νομίζω ότι το τελευταίο δώρο που έμεινε στο σακούλι για τους Έλληνες την Πρωτοχρονιά θα είναι μόνο η λύσσα. Προπάντων όταν θα σκέπτονται ότι:

  • Ο Ευάγγελος Βενιζέλος, ο τόσο επιτυχημένος αυτός πολιτικός, ανταμείφθηκε και με την άνευ ουσίας για όλους εμάς θέση του Αντιπροέδρου, απλά για να φτιάξει και (το παντελώς άχρηστο) γραφείο Αντιπροέδρου, με τα ανάλογα έξοδα και προνόμια. Χιλιάδες ευρώ ετησίως, γραφεία, μεγαλεία και τις σχετικές προσλήψεις-αποσπάσεις, 23.12 η πιο πρόσφατη, όπως αναγράφεται στη σχετική Διαύγεια (δείτε αν δεν πιστεύετε εδώ). Αλήθεια τι ακριβώς προσφέρει αυτός ο άνθρωπος σε αυτό τον τόπο;
  • Ο κ. Στουρνάρας, μια μηχανή παραγωγής μεγάλων ιδεών και προβλέψεων (π.χ. η ανεργία θα μειώνεται στο τέλος του 2013, ΝΕΤ: 15.1.2013), θα έχει (τον «ευχάριστο πονοκέφαλο» που λένε και τα κλισέ στο ποδόσφαιρο) να σκεφθεί και να διαλέξει για την επόμενη μεγάλη θέση που του προσφέρεται (Τράπεζα της Ελλάδας ή Επίτροπος στην Κομισιόν;), μια δίκαιη ανταμοιβή για το χάος με το πετρέλαιο, το να αφήσει τους ανθρώπους να παλεύουν με απρόσιτα πλέον για τις δυνατότητές τους δάνεια, να επιβάλει τα υπέρογκα πρόστιμα στα ληξιπρόθεσμα, την υπερφορολόγηση στους Έλληνες επενδυτές του ημιλιπόθυμου Χρηματιστηρίου οδηγώντας το σε 2,5% πτώση τώρα στο τέλος της χρονιάς και το κορυφαίας αλαζονείας βέβαια, να προωθεί, ατιμώρητα, θεμελιώδεις νόμους εν αγνοία του ίδιου του πρωθυπουργού, όπως ο ίδιος το παραδέχθηκε.
  • Και ένας πρωθυπουργός βέβαια κάθιδρος να εξηγεί μέσα στα χαράματα στους (κακόπιστους και έτοιμους να εκμεταλλευτούν τα πάντα) Γερμανούς, με το που έπεσαν μερικές ξεκούδουνες ριπές από Καλάσνικοφ ανοήτων, ότι «θα τους βρούμε οπωσδήποτε». Και πριν φύγουμε από τον πρωθυπουργό θα είχα να πω ότι σε πιο βόρεια και πιο ευρωπαϊκά πλάτη η απόλυση της καθηγήτριας από το Κολέγιο δεν θα περνούσε έτσι όπως εδώ, όπου φαίνεται ότι μεθοδεύτηκαν, όπως κατήγγειλε και η Ο.Ι.Ε.Λ.Ε., ακόμη και νομικές αυθαιρεσίες από τον εντιμότατο Υπουργό Παιδείας Αρβανιτόπουλο. Πιο μεγάλες πιθανότητες λοιπόν θα είχε εκεί να απολυθεί ο πρωθυπουργός παρά η καθηγήτρια. Και ακόμη, όταν σε περίπτωση αντιγραφής, τιμωρείται ή ακόμη χειρότερα απολύεται ο καθηγητής, γι’ αυτό ο κ. Βενιζέλος έχει εφεύρει τον τέλειο και μονολεκτικό χαρακτηρισμό: «εκτσογλανισμός».
  • Όσο για τις περιπτώσεις Λιάπη-Τομπούλογλου αν παρατηρήσεις ότι και οι δυο είχαν ρίζες στο περιβάλλον Καραμανλή, που είχε κάνει πρόσφατα δηλώσεις δυσμενείς για το έργο της Κυβέρνησης, και προσθέσεις τη δήλωση του δικηγόρου της εταιρείας ότι το πρωθυπουργικό περιβάλλον είχε ειδοποιηθεί απευθείας και αρκετά πριν για το θέμα του φακέλου, καταλαβαίνεις πόσο πρόκειται για επιχείρηση «καθαρά χέρια» και την κοροϊδία εκ μέρους των καλοθελητών της Κυβέρνησης. Και βέβαια η Εθνική Τράπεζα απέλυσε τον κ. Τομπούλογλου, πριν γίνει η δίκη του, ενώ τον είχε στο μισθολόγιό της τον προηγούμενο καιρό χωρίς να εργάζεται. Τόσο σοβαρά γίνονται εδώ τα πράγματα.
  • Και να μην ξεχάσω τον εξαίρετο κ. Μανιάτη, που δεν δίστασε να κάνει άλλο ένα παγκόσμιο ρεκόρ. Όντας Υπουργός Προστασίας του Περιβάλλοντος να θέλει να κλείσει τα σχολεία σε περίπτωση εξάπλωσης της αιθαλομίχλης! Κύριε Υπουργέ, θαύμασαν την ιδέα σας μέχρι την άκρη της Γης. Ακόμη και στο Μπανγκλαντές έλεγαν μετά, κοίτα που δεν πήγε έως εκεί το δικό μας μυαλό…

Γελοιότητες, κυνισμός, αναισθησία και περισσότερη φτώχεια. Αυτά φαίνεται πως θα είναι τα δώρα των (μαθητευόμενων) μάγων-πολιτικών μας για το 2014. Και μερικοί παρατρεχάμενοι που θα υμνούν πάντα τα έργα των.

Αν δεν πάψουμε να τους αντιμετωπίζουμε όπως το κάναμε έως τώρα, με στρογγυλεμένες κουβέντες, με αιδημοσύνη και άφωνοι σαν να είμαστε πρόβατα, θα συνεχίσουν.

Γι’ αυτό εύχομαι σε όλους μας, που ακόμη έχουμε τα αντανακλαστικά να πληγωνόμαστε από τα καμώματά τους, το 2014 να είναι αλλιώς από ό,τι το περιμένουν.

Λυσσασμένο, λοιπόν, το 2014.

Aλκης Γαλδαδάς

Αυτό που γίνεται το φετινό χειμώνα με τη θέρμανση είναι έγκλημα εκ προμελέτης.

Η αιθαλομίχλη από τα τζάκια και τις σόμπες, που ανάβουν οι πολίτες για να ζεσταθούν τις κρύες νύχτες, γεμίζει ασφυκτικά την ατμόσφαιρα των μεγάλων πόλεων με επικίνδυνα για την υγεία αιωρούμενα σωματίδια.

Και η κυβέρνηση ακούει αμήχανη και ανίκανη να αντιδράσει τις προειδοποιήσεις των ειδικών. Για να δείξει μάλιστα πως κάτι κάνει, εκδίδει ανακοινώσεις με τις οποίες συνιστά στους πολίτες να μην κάνουν χρήση των συγκεκριμένων θερμαντικών μέσων γιατί οι ρύποι έχουν υπερβεί τα όρια!

Αυτή που έχει υπερβεί πραγματικά όμως κάθε όριο ανοχής και σοβαρότητας είναι η κυβέρνηση. Η οποία επιχειρεί να απαντήσει σ' ένα υπαρκτό πρόβλημα, την ανάγκη των ανθρώπων να μην ξεπαγιάσουν από το κρύο, με φανταστικό τρόπο. Γιατί είναι απολύτως εκτός πραγματικότητας η απάντηση «πάρτε επίδομα πετρελαίου», που δίνουν οι κυβερνητικοί αξιωματούχοι, σε ανθρώπους που προφανώς δεν έχουν τα χρήματα να αγοράσουν πετρέλαιο θέρμανσης. Γιατί, προφανώς, εάν μπορούσαν να το κάνουν, έστω και κατ' ελάχιστον θα το έκαναν και δεν θα έκαιγαν ό,τι ξύλο βρουν μπροστά τους.

Η κυβέρνηση, δέσμια της πολιτικής που έχει συμφωνήσει με την τρόικα, δεν κάνει ούτε βήμα πίσω στη μείωση του Ειδικού Φόρου Κατανάλωσης, που εκτίναξε την τιμή του πετρελαίου. Οι δικαιολογίες που ψελλίζει ο υπουργός Οικονομικών Γ. Στουρνάρας, για δήθεν πάταξη του λαθρεμπορίου, ακούγονται αστείες. Γιατί η αμφιλεγόμενη πάταξη του λαθρεμπορίου δεν αξίζει περισσότερο από τις ζωές των ανθρώπων.

Η χρήση καυσόξυλων αμφίβολης ποιότητας έχει προκαλέσει μέχρι τώρα το θάνατο αρκετών πολιτών. Ομως αυτό δεν συγκινεί τους αρχιερείς της πολιτικής εξουσίας. Το κυρίαρχο γι' αυτούς είναι οι δημοσιονομικοί στόχοι.

Χρειάστηκε να ξεψυχήσει η μικρή Σάρα για να ευαισθητοποιηθούν η κυβέρνηση και η ΔΕΗ. Τώρα υπόσχονται ρεύμα σε 10.000-15.000 νοικοκυριά, όταν χωρίς ρεύμα είναι εκατοντάδες χιλιάδες!

Οι ίδιοι αυτοί «υπεύθυνοι» πολιτικοί άνδρες στην αρχή κατηγορούσαν τους αντιπάλους τους για λαϊκισμό. Ως γνωστόν, δεν έβλεπαν καμία σύνδεση ανάμεσα στους θανάτους από μαγκάλια και καυσόξυλα και την πραγματική φτώχεια.

Δίπλα τους στέκεται συνένοχη η δημοσιογραφία της συγκάλυψης και της σιωπής. Ολοι εκείνοι που δεν βλέπουν τραγωδίες, αλλά επαγγελματική υπερβολή. Που γίνονται τιμητές των άλλων, όταν χρειάζεται, μόνο και μόνο για να εξυπηρετήσουν πολιτικές πελατείες και συμφέροντα.

Στις μέρες μας, και οι δύο πρακτικές της παλιάς εξουσίας ανήκουν οριστικά στο παρελθόν.

enet

Ο ρόλος της αυτοδιοίκησης

Ο ρόλος της τοπικής Αυτοδιοίκησης περιγράφεται απ το σύνταγμα με μια λιτή διατύπωση (άρθρο 102 παρ. 1). «Η διοίκηση των τοπικών υποθέσεων ανήκει στους οργανισμούς τοπικής αυτοδιοίκησης πρώτου και δευτέρου βαθμού».

Τι θα περιμέναμε λοιπόν από μια εκλεγμένη διοίκηση ενός Δήμου; το αυτονόητο, να ασχοληθεί με τα τοπικά προβλήματα.

Αυτό σε καμία περίπτωση δεν σημαίνει ο τι ο Δήμος θα πρέπει να δρα απομονωμένος από όσα συμβαίνουν στο εξωτερικό του περιβάλλον. Κάθε άλλο, θα πρέπει διαρκώς να παρακολουθεί και να συμμετέχει στις εξελίξεις και τα γενικότερα δρώμενα που καθορίζουν την ζωή τόσο στην ευρύτερη περιφέρεια του Δήμου, όσο και στο κράτος και τον διεθνή χώρο.

Το μπέρδεμα

Μήπως στον Δήμο μας έχουμε μπερδευτεί;
Ποιά είναι τα προβλήματά μας;
Πολλά και διάφορα θα λέγαμε και μεταξύ αυτών, όπως πολύ σωστά αναδείξαμε στο ανοιχτό Δημοτικό συμβούλιο, Το πρώην Αεροδρόμιο του Ελληνικού, Τα σκουπίδια, Το ΚΥΤ, Τα ζητήματα του ΜΕΤΡΟ, ...

Εμείς τι κάνουμε για τα προβλήματα αυτά;
Εδώ είναι το μπέρδεμα. 

Αντί να προσεγγίζουμε τα προβλήματα με στόχο να βρούμε τις καλύτερες λύσεις για αυτά, εμείς ‘κυρίως’ επιδιώκουμε να κάνουμε αντίδραση.

Γιατί αντίδραση; μα γιατί τα προβλήματα λέει κάποιος τα επηρεάζει η κυβερνητική πολιτική. Και πώς αλλιώς να γινόταν δηλαδή; λέω εγώ. Μπορεί να διαφωνούμε με μια κυβέρνηση, και αυτό είναι αποδεκτό, αλλά από την άλλη πρέπει να δώσουμε λύσεις στα προβλήματα.

Και τι μας προτείνεις δηλαδή; ρωτάει ο άλλος.
Εγώ προτείνω να ασχοληθούμε ‘κυρίως’ με τα προβλήματα που μας αφορούν, το αεροδρόμιο, τα σκουπίδια, κλπ. και δευτερευόντως με την κεντρική πολιτική. Οι κυβερνήσεις μπορούν να εναλλάσσονται αλλά εμείς θα πρέπει να προσαρμοζόμαστε και να επιβιώνουμε σε όλες τις συνθήκες, με όλους τους καιρούς.

Αυτό το ‘κυρίως’ παίζει πολύ μεγάλο ρόλο. 

Συμφωνήσαμε (;) ότι είναι σημαντικό να ξέρουμε όσα συμβαίνουν γύρω μας και να παίρνουμε αποφάσεις σύμφωνα και με αυτά που συμβαίνουν και στο ευρύτερο και στο τοπικό περιβάλλον.

Αυτό που συμβαίνει και με προβληματίζει είναι ότι, η σημερινή διοίκηση του Δήμου, δίνει την εντύπωση ο τι ασχολείται λιγότερο με τα τοπικά προβλήματα και περισσότερο, ‘κυρίως’, με όσα συμβαίνουν στην κεντρική πολιτική σκηνή, στο κράτος.

Εδώ διαφωνώ και επιμένω, ο στόχος της διοίκησης ενός Δήμου πρέπει να είναι ‘κυρίως’ η αυτοδιοίκηση. Κάτι σαν αναλογία 80-20, 80% αυτοδιοίκηση 20% το γενικό περιβάλλον.

Το Αεροδρόμιο

Η υπόθεση του Αεροδρομίου είναι μια υπόθεση που μας αφορά όλους χωρίς καμία εξαίρεση. 

Το αεροδρόμιο καλώς η κακώς θα πάρει κάποιο δρόμο, το να μείνει ως έχει δεν αποτελεί λύση, η μηδενική προσέγγιση δεν είναι πρόταση.

Το τι πρόκειται να γίνει στον χώρο, μας αφορά. Είτε ο χώρος θα δοθεί για αξιοποίηση σε επενδυτικά συμφέροντα (κυρίως όπως επιδιώκει η κυβέρνηση) είτε θα αποδοθεί ολόκληρος σε δημόσια χρήση (όπως διεκδικούν τα κινήματα πολιτών, οι όμοροι Δήμοι και τα κόμματα που τάσσονται κατά του μνημονίου).

Είτε θα πετύχουμε ο χώρος να δοθεί στο μεγαλύτερο μέρος του σε κοινές χρήσεις με έργα κυρίως κοινωνικής ανταπόδοσης (πάρκο, πολιτισμός, αναψυχή, κ.α.), είτε, στην χειρότερη περίπτωση, θα κερδίσει η κερδοσκοπική ανάπτυξη.

Εμείς, ως αυτοδιοίκηση, καλούμαστε να διεκδικήσουμε κινηματικά και θεσμικά το καλύτερο σύμφωνα με αυτά που πιστεύουμε και επιθυμούμε. 

Καλούμαστε επίσης να σταθμίζουμε τις εξελίξεις, όποιες και να είναι, ώστε να μην απομονωθούμε, γιατί στόχος είναι τελικά να πετύχουμε τις μέγιστες ανταποδόσεις, ακόμα και εξαναγκαστούμε πιθανώς να κάνουμε υποχωρήσεις από τους αρχικούς μας στόχους. Οι μάχες έχουν και απώλειες όπως πολύ καλά γνωρίζουμε.

Οποια κυβέρνηση και να διοικεί, όποια και αν είναι η τύχη του χώρου στο πρώην Αεροδρόμιο, εμείς πρέπει να βγούμε κερδισμένοι, αυτός πρέπει να γίνει ο υπέρτατος στόχος.

Τα σκουπίδια

Τα σκουπίδια είναι μια παρεξηγημένη κατάσταση.

Μπορούμε είτε να τα δούμε σαν ανεπιθύμητα απόβλητα και να ασχολούμαστε με το πρόβλημα της απομάκρυνση τους είτε, πιο σωστά, μπορούμε να τα αντιμετωπίσουμε σαν μια πρώτη ύλη. 

Τα σκουπίδια τα παράγουμε μόνοι μας και αν καταφέρουμε να τα εκμεταλλευτούμε σωστά έχουμε πολλά να κερδίσουμε.

Στην παρουσίαση που μας έγινε στο Δ.Σ. μάθαμε ότι η αποκομιδή των σκουπιδιών μας κοστίζει περίπου 1.350.000 ευρώ.
Από μελέτες γνωρίζουμε ότι το 40% περίπου του όγκου των αστικών σκουπιδιών είναι οργανικά απόβλητα, άρα περίπου 540.000 ευρώ κοστίζουν μόνο αυτά τα οργανικά.

Δηλαδή αν μπορούσαμε να διαχειριστούμε τα οργανικά απόβλητα, π.χ. για την παραγωγή ‘κομποστ’ θα κερδίζαμε όλα αυτά τα χρήματα;

Γιατί δεν το έχουμε ήδη κάνει; τι περιμένουμε; 

Η ανάδειξη του ζητήματος σκουπίδια και ανακύκλωση τώρα, μοιάζει περισσότερο με προεκλογική εξαγγελία παρά με αποτελεσματική δουλειά μιας νοικοκυρεμένης διοίκησης. 

Οχι δεν είμαι αυστηρός, είναι απαράδεκτη αμέλεια το ότι δεν έχει γίνει τίποτα ακόμα για τα σκουπίδια, γιατί ‘κυρίως’ ασχολούμαστε με άλλα.

Προσοχή! η οικονομική επιβάρυνση άμεσα θα γίνει πολύ μεγαλύτερη γιατί δεν υπολογίσαμε ότι από 1η Ιανουαρίου 2014 τα οργανικά απόβλητα που πάνε στην χωματερή επιβαρύνονται και με σοβαρότατο πρόστιμο. 
Πολλά χαμένα λεφτά, γιατί;

Το Μετρό

Εδώ δεν έχουμε κάνει πάλι τίποτα. Γιατί; δεν θέλαμε; δεν το πιστεύω. 

Μάλλον με κάτι άλλο ασχολιόμασταν και δεν καταλάβαμε την σπουδαιότητα του προβλήματος, το αφήσαμε να εξελιχτεί αντί να το προβλέψουμε και να το αντιμετωπίσουμε έγκαιρα.

Είχαμε χρόνο να το κάνουμε; Ναι πάρα πολύ.., το Μετρό καθυστέρησε 3 χρόνια να παραδοθεί, το γνωρίζαμε πολύ καλά όλοι μας.

Και τι έπρεπε να κάνουμε; Πολλά..., άλλα εύκολα και άλλα δύσκολα, άλλα φθηνά και άλλα ακριβά, σίγουρα έπρεπε να προσπαθήσουμε.

Δεν το κάναμε έγκαιρα, ούτε σε επίπεδο μελέτης, ούτε σε επίπεδο διαβούλευσης με τους πολίτες της πόλης, ούτε με τους αρμόδιους φορείς. Τελευταία στιγμή τρέχουμε να μπαλώσουμε τρύπες.

Στην παράταξη "Ενωμένη Πόλη" δουλέψαμε για τα προβλήματα που έφερε η έλευση του Μετρό στην Πόλη μας. Μαζί με την συμμετοχή των κατοίκων και τον ουσιαστικό διάλογο μαζί τους, καταλήξαμε ότι πρέπει να γίνουν αρκετές παρεμβάσεις για να βελτιώσουμε τα προβλήματα, άλλες άμεσες και άλλες μεσοπρόθεσμες ή και μακροπρόθεσμες.

Κάποιες ενδεικτικές προτάσεις είναι:
-Βελτίωση του Δημόσιου Χώρου που επηρεάζει την κίνηση των πεζών από και προς τους σταθμούς του Μετρό. Ειδική προσοχή στα ζητήματα των ΑΜΕΑ. Τα πεζοδρόμια της πόλης πρέπει να αποδοθούν στους πολίτες. 
-Διευκόλυνση εναλλακτικών τρόπων μετακίνησης, πχ ποδήλατο.
-Δημοτική συγκοινωνία για να εξυπηρετηθούν οι απομακρυσμένες περιοχές του Δήμου.
-Σύστημα Ελεγχομένης στάθμευσης.
-Δημοτικοί Χώροι Στάθμευσης, επίγειοι ή και υπόγειοι.

Η πρόταση είναι να εστιάσουμε στην αυτοδιοίκηση και τα προβλήματα του Δήμου.
Η ΕΠΙΛΗΣΗ ΤΩΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΩΝ ΕΙΝΑΙ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΜΑΣ.
ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΤΟ ΚΑΝΟΥΜΕ.

Ηλίας Πέτρου, αρχιτέκτων-μηχανικός, μέελος Κ.Ε. "Ενωμενης Πόλης"

hthos skitso

Πολιτικό ήθος… σχήμα οξύμωρο…

Πιάσαμε πάτο και ακόμα δεν λένε μερικοί να το καταλάβουν.

Συνεχίζουν και λειτουργούν όπως και χθες, λεηλατώντας οι μεν την εμπιστοσύνη του εκλογικού σώματος και οι δε την εμπιστοσύνη των κομμάτων εξουσίας.

Δεν είναι πλέον θέμα συμμετοχής ή όχι του ΔΝΤ.

Δεν είναι πλέον θέμα μνημονίου ή ακύρωσής του.

Δεν είναι πλέον θέμα σωστής ή λανθασμένης συνταγής.

Δεν είναι πλέον θέμα καπιταλισμού ή κομμουνισμού.

Δεν είναι πλέον θέμα δεξιάς ή αριστερής πολιτικής.

Δεν είναι πλέον θέμα δραχμής ή ευρώ.

Δεν φταίει για την κατάσταση που βιώνουμε σήμερα η ανετοιμότητα της Ευρωπαϊκής Ένωσης, αλλά κύριως η ανεντιμότητα η δική μας.

Μόνο ένα πράγμα μπορεί να σώσει πια αυτή τη χώρα…

Ζητείται ήθος… το έχει κανείς;

Νότα Χόνδρου, aixmi

ΥΓ: Αληθινός δείκτης του πολιτισμού μιας χώρας δεν είναι το επίπεδο του πλούτου, ή της μόρφωσης, ή το μέγεθος των πόλεων, ούτε η αφθονία των συγκομιδών, αλλά το ήθος των ανθρώπων που ανατρέφει η χώρα (Έμερσον Ρ.)

Το νέο επίπεδο του πολιτικού λόγου αποδεικνύει ότι τελικά η πολιτική κρίση δεν έχει πάτο.

Ταυτόχρονα όμως αποκαλύπτει και την ιδεολογική ένδεια της εθνικής πολιτικής ελίτ που συνεχώς πιέζεται από τις κοινωνικές εξελίξεις.

Ο πολιτικός λόγος κινείται σε ένα τέλμα, βουλιάζοντας κάθε φορά βαθύτερα. Ο αλλοτινός λιμνάζων λαϊκισμός έχει πια μεταμορφωθεί σε θανάσιμα έλη μισαλλοδοξίας, τιτιβίσματος και ύβρεων.

Η αρχή φάνηκε νωρίς. Ο κυβερνητικός εκπρόσωπος κατάργησε τις συνηθισμένες συνεντεύξεις τύπου εφ' όλης της ύλης. Κάνει δηλώσεις μόνο μέσω τιτιβισμάτων σε λίγους χαρακτήρες για να μην εκτεθεί. Η διαδικτυακή κουλτούρα (φρασεολογία, τσιτάτα, λακωνικός λόγος) πέρασε και στον πολιτικό διάλογο. Και αν αυτό το βλέπαμε σε ένα κόμμα που δεν έχει πρόσβαση στα μίντια, θα το καταλαβαίναμε.

Η κυβέρνηση έδειξε νωρίς ότι δε θέλει να εκτεθεί σε ερωτήσεις απρόβλεπτων δημοσιογράφων και πως προτιμά τα ασφαλή στούντιο ελεγχόμενων δημοσιογράφων που δεν κάνουν δύσκολες ερωτήσεις. Η ασφάλεια του διαδικτύου, επίσης προσφέρει την ευκολία μεταφοράς της ατάκας που τόσο χρειάζονται τα τηλεοπτικά μέσα. Άλλωστε, μέσω tweets δε χρειάζεται να γίνει κάποια ιδεολογική αναφορά, ούτε να ειπωθεί κάτι που θα αποκαλύψει μελλοντικές αποφάσεις. Η συστημική ελίτ απέδειξε ότι ο τύπος μπορεί να γίνει εύκολα χειραγωγήσιμος, απλά όταν δεν του δίνει λόγο.

Βασικό όμως γνώρισμα του σημερινού πολιτικού λόγου δεν είναι μόνο η -τεχνητή- πόλωση, αλλά η πλήρης διαστρέβλωση των εννοιών. Μετά από δυόμισι χιλιετίες, ο Θουκυδίδης αποδεικνύεται τραγικά επίκαιρος. Οι θάνατοι και η πλήρης ένδεια με την πείνα ονομάζονται λαϊκισμός. Το θάρρος της γνώμης και η υποταγή στη βούληση του λαού αποκαλείται αποστασία και λιποψυχία. Η υιοθέτηση λαϊκών αιτημάτων μετονομάζεται σε τρομοκρατία, η υπεράσπιση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων ακραία στάση.

Είναι οι ίδιοι όμως που κάθε φορά φροντίζουν να φέρουν στην επιφάνεια το ακροδεξιό τους προφίλ. Άλλωστε, ο ίδιος ο Πρωθυπουργός έχει αποδείξει ότι δεν ενδιαφέρεται για το ρόλο της συντεταγμένης Πολιτείας απέναντι στον πολίτη, τον εγκληματία ή το μετανάστη. Στο πλαίσιο ακριβώς του νέου μισαλλόδοξου πολιτικού λόγου και της ρατσιστικής ατζέντας απευθύνεται στα κατώτερα ένστικτα: την εκδικητικότητα και το μίσος προς τον Άλλο.

Το πρώτο βήμα, εξάλλου, του ρατσιστικού λόγου είναι η απανθρωποίηση του στόχου. Πρέπει να πάψει να είναι άνθρωπος ο απέναντι. Ο Ξένος, ο Διαφορετικός, παύει να είναι άνθρωπος και άρα στη συνείδηση κάποιου επιτρέπεται να βασανίζεται, παύουν να ισχύουν ακόμα και τα ανθρώπινα δικαιώματα. Έτσι, επιτρέπεται η εκδικητικότητα απέναντι σε τρομοκράτες, η οικονομική και τοκογλυφική εξόντωση του φορολογούμενου που λόγω κρίσης έχει οφειλές στο Δημόσιο, μίσος σε μετανάστες, πόλωση με επικοινωνιακό χριστουγεννιάτικο περιτύλιγμα τη λανθάνουσα θεωρία των δύο άκρων.

Πρόσφατο κρούσμα ο πολιτικός λόγος του Βενιζέλου. Με το γνώριμο αλαζονικό κι αυταρχικό ύφος και με γλώσσα αγοραία, ο Αντιπρόεδρος ττης κυβέρνησης προσπαθεί να κυριαρχήσει. Παραβλέποντας τα καθημερινά κοινωνικά δράματα, προσπερνώντας τις κομματικές κι ατομικές ευθύνες, του πλέον συστημικού κόμματος στη χώρα, υιοθετεί έναν επιθετικό λόγο ενάντια στον αντίπαλο που δεν έχει προηγούμενο.

Χωρίς ιδεολογικό πρόσημο πια και σχεδόν ταυτισμένος με την ακροδεξιά κι αυταρχική ΝΔ, προσπάθησε επικοινωνιακά να ξεπεράσει την εσωκομματική τρικυμία με ύβρεις. Με έναν λόγο πολιτικού πεζοδρομίου, δώρο στα μέσα επικοινωνίας, προσπάθησε να ξεφύγει από την πίεση των βουλευτών του που πιεζόμενοι από την λαϊκή αγανάκτηση και την δυσαρέσκεια των ψηφοφόρων τους. Ο Βενιζέλος είναι το τελευταίο επεισόδιο στην καταβαράθρωση του πολιτικού λόγου εν μέσω κρίσης. Επιλέγεται η τεχνητή πόλωση ως μέσο αποπροσανατολισμού από τα αίτια και ως τρόπος να ξεφύγουν από τις αιτιάσεις για την καταθλιπτική κοινωνική πραγματικότητα.

Η συστημική ελίτ από χρόνια έχει χάσει το ιδεολογικό της πρόσημο και τη δυνατότητα να οικοδομήσει δικές της ιδεολογικές πλατφόρμες. Έρμαιο αναλύσεων ευρωπαϊκών οργάνων και υπερεθνικών οικονομικών κολοσσών, σύρεται μέσα στην κρίση στον πρωτόγονο λόγο, στην αήθη επίθεση και την πόλωση. Έτσι, όμως κρύβονται τα προβλήματα που αναδεικνύονται από την υιοθέτηση των προγραμμάτων λιτότητας.

Υπό την πίεση της δυσμενούς κοινωνικής κατάστασης και χωρίς δυναμική να ελέγξουν τον αγανακτισμένο πολίτη, που διεκδικεί λόγο και ρόλο στη συνδιαμόρφωση αποφάσεων, τον περιθωριοποιούν με την υιοθέτηση της αγοραίας διαλέκτου και τιτιβισμάτων. Άλλωστε, ο σύγχρονος αυτάρεσκος πολιτικός λόγος υποβαθμίζει τον πολίτη σε καταναλωτή συνθημάτων και τον μετατρέπει σε υπήκοο.

Δήμου Χλωπτσιούδη

Η σύλληψη του πρώην υπουργού Μιχάλη Λιάπη, που, ενώ είχε αποσύρει το πολυτελές τζιπ του, συνέχιζε να το κυκλοφορεί με πλαστές πινακίδες, εξέπληξε την κοινή γνώμη.

Εκτός της παραβατικής συμπεριφοράς, μεγάλη αίσθηση έκαναν το μέγεθος και η σημειολογία τής σκανδαλώδους και προκλητικής πράξης που διέπραξε ένας αντιπροσωπευτικός εκπρόσωπος του παλαιού, αποτυχημένου πολιτικού συστήματος που στηρίχθηκε στην οικογενειοκρατία, τη διαπλοκή και την πελατειακή διαφθορά.

Ο κ. Λιάπης, εξέχον στέλεχος της μεταπολιτευτικής πολιτικής τάξης, μέλος μιας από τις μεγαλύτερες και ιστορικότερες πολιτικές οικογένειες του τόπου (ανιψιός του Κωνσταντίνου Καραμανλή), διετέλεσε για πολλά χρόνια βουλευτής της Ν.Δ. και υπουργός των κυβερνήσεών της. Ασκησε, δηλαδή, με το παραπάνω το μερίδιο εξουσίας που με ευκολία του παραχωρήθηκε.

Και τι ειρωνεία! Με τη θητεία του και στο υπουργείο Πολιτισμού και στο υπουργείο Μεταφορών, ο άλλοτε σημαίνων παράγοντας του πολιτικού βίου της χώρας έμεινε κυριολεκτικά έκθετος. Δεν έχει καμία σοβαρή δικαιολογία για την πράξη του. Το μόνο που βρήκε να πει είναι ότι έσφαλε και ότι θα πληρώσει. Σωστό.

Ομως ο ίδιος όπως και πολλοί άλλοι δεν λογοδότησαν ποτέ για την κατάσταση της χώρας που παρέδωσαν. Δεν ανέλαβαν ποτέ τις ευθύνες τους για τις τραγικές στιγμές που ζει σήμερα ο τόπος. Δεν εξήγησαν ποτέ επαρκώς στον ελληνικό λαό γιατί και πώς ενεπλάκησαν σε τόσες περίεργες υποθέσεις και καταγγελίες.

Η εμπλοκή του ονόματός του στην υπόθεση Siemens, με το ταξίδι αναψυχής που πραγματοποίησαν αυτός και ο γιος του το 2005 σε Γερμανία και Αυστρία, οργανωμένο από τον τότε ισχυρό άνδρα της Siemens Ελλάς, Μιχάλη Χριστοφοράκο, όπως αποκάλυψε από τότε η «Ελευθεροτυπία», δεν διευκρινίσθηκε επαρκώς. Αν και ο ίδιος επέμενε ότι το ταξίδι το πλήρωσε μόνος του, η γραμματέας του Μ. Χριστοφοράκου, Αικ. Τσακάλου, υποστήριξε στην εξεταστική επιτροπή της Βουλής ότι εκείνη είχε εξασφαλίσει τα εισιτήρια.

Αλλά δεν θα ερευνηθεί ποτέ επί της ουσίας και η όποια τυχόν ευθύνη του σε υποθέσεις ανάθεσης συμβάσεων κατασκευής στο υπουργείο Μεταφορών (κυρίως με εργολαβίες του προαστιακού και της σιδηροδρομικής γραμμής Πειραιάς-Κέντρο Αχαρνών). Ολες αυτές οι δικογραφίες ανήκουν, δυστυχώς, στο παρελθόν, καθώς η Βουλή διαλύθηκε, τότε, αιφνιδιαστικά, με αποτέλεσμα να παραγραφούν και οι τυχόν ποινικές ευθύνες των πολιτικών προσώπων που φέρονταν ότι είχαν ανάμειξη σε αυτές.

Ο κ. Λιάπης όπως και όλα σχεδόν τα στελέχη του παλαιού, φθαρμένου πολιτικού προσωπικού είχαν μάθει μέχρι τώρα να ασκούν την εξουσία τους παντελώς ανέλεγκτοι. Ολα αυτά τα χρόνια, ενεργούσαν και αποφάσιζαν έχοντας διασφαλίσει προνομιακά και εκ των προτέρων το ποινικό απυρόβλητο για τα πεπραγμένα τους.

Γνήσιο τέκνο ενός πολιτικού κόσμου που κατέρρευσε, ο πρώην υπουργός δίνει την εντύπωση ότι αρνείται να αποδεχθεί την πραγματικότητα. Εξακολουθεί -και τώρα- να περιφρονεί επιδεικτικά τους στοιχειώδεις κανόνες της νομιμότητας. Κάποιοι νομίζουν σήμερα -όπως και τότε- ότι είναι εκτός ελέγχου.

Πιστεύουμε ότι κάνουν λάθος.
 

Περισσότερα Άρθρα...