Ζωή Λάσκαρη: Απαρηγόρητη η οικογένεια της στο τελευταίο αντίο

Σήμερα συγγενείς, φίλοι, συνάδελφοι και θαυμαστές είπαν το τελευταίο αντίο στη μεγάλη ηθοποιό Ζώή Λάσκαρη, που έφυγε από την ζωή στα 73 της χρόνια την περασμένη Παρασκευή στο σπίτι της στο Πόρτο Ράφτη .

Η οικογένειά της και όσοι την αγάπησαν αληθινά, είπαν το τελευταίο αντίο στην εκκλησία του Αγίου Διονυσίου Αρεοπαγίτου στο Κολωνάκι.

Η τελευταία πράξη παίχτηκε στο Α Νεκροταφείο για την οικογένεια της Ζωής Λάσκαρη που την αποχαιρέτησε για πάντα. Ο Αλέξανδρος Λυκουρέζος λύγισε στον τελευταίο  αποχαιρετισμό .... της έδωσε το τελευταίο φιλί ενώ οι κόρες και η εγγονή της ήταν στο πλευρό του προσπαθώντας να του απαλύνουν τον πόνο.

Τραγικές φιγούρες στην κηδεία της Ζωής Λάσκαρη οι δικοί της άνθρωποι. Οι δυο της κόρες, ο άντρας της ζωής της και η εγγονή της δεν άντεξαν…

Η απώλεια είναι τεράστια! Ο Αλέξανδρος Λυκουρέζος έχει καταρρεύσει… Η Μάρθα Κουτουμάνου, η Μαρία Ελένη Λυκουρέζου και η Ζένια Μπονάτσου είναι απαρηγόρητες… Αγκαλιάζουν το λευκό φέρετρο. Κάνουν μια τελευταία αγκαλιά με τη Ζωή Λάσκαρη…

Ο ένας πέφτει στην αγκαλιά του άλλου προσπαθώντας να βρουν παρηγοριά. Ο πόνος αφόρητος!

Ο Αλέξανδρος Λυκουρέζος δίνει στη Ζωή Λάσκαρη ένα τελευταίο φιλί…

Η Μαρία Ελένη Λυκουρέζου ακουμπάει πάνω στο φέρετρο, ακουμπάει στην αγαπημένη της μητέρα. Η Μάρθα Κουτουμάνου δεν μπορεί να πιστέψει το τραγικό γεγονός.

Το αντίο από τις κόρες και την εγγονή της

Τα λόγια του Αλέξανδρου Λυκουρέζου στην Ζωή του

Ηταν ένας σύντομος επικήδειος αποχαιρετισμός του Αλέξανδρου Λυκουρέζου στην Ζωή του. Την γυναίκα που στάθηκε στο πλευρό του επι 41 ολόκληρα χρόνια.

«Στέκομαι πλάι σου, σε κρατώ αγκαλιά και θέλω να σου μιλήσω, όπως δεν είχα κάνει ποτέ: στις δύσκολες στιγμές που συνέπεσε να περάσουμε μαζί, αν σου στάθηκα μία φορά εσύ μου στάθηκες δέκα. Ήξερες να φιλιώνεις με τον εχθρό, να χάνεις γενναιόδωρα. Σ΄ όλη σου τη ζωή δεν δέχτηκες το μαύρο και στο πένθος που από νωρίς σ΄ εγκλώβιζε, εσύ απαντούσες με λευκό. Ανέτρεψες το σκοτάδι για να βρεθείς από τη μεριά του φωτός. Ένα κορίτσι που ο κόσμος σε βάφτισε με αγάπη "Ζωίτσα".

«Πάντα με συγχωρούσες. Σ' ευχαριστώ για όλα. Όσα μου έδωσες και σ ευχαριστω για όλα όσα θα μου δίνεις. Το στεφάνι που μας έδεσε πριν από 41 χρόνια είναι όπως το θέλεις, ζωντανό και φωτεινό».

madata