ΣΥΡΙΖΑ και ΚΙΝΑΛ βρίσκονται σε φάση ενδοσκόπησης αλλά χωρίς ουσιαστικό περιεχόμενο. Την ώρα που η ΝΔ επιβάλλει απόλυτα την ατζέντα της, η Κεντροαριστερά δεν μπορεί να εκφράσει τις αγωνίες των προοδευτικών πολιτών
Την ίδια στιγμή που η κυβέρνηση διαμορφώνει ατζέντα τετραετίας και κυριαρχεί σε όλα τα ποιοτικά χαρακτηριστικά των δημοσκοπήσεων, στο χώρο της Κεντροαριστεράς ακόμη ψάχνονται.
Οι συνεδριάσεις των κομματικών οργάνων του ΣΥΡΙΖΑ και του Κινήματος Αλλαγής, ταυτόχρονα αυτό το Σαββατοκύριακο, και όσα ακούστηκαν εκεί, δείχνουν ξεκάθαρα γιατί αυτό που λέμε Κεντροαριστερά έχει υποστεί στρατηγική ήττα σε όλα τα επίπεδα.
Και αναδεικνύει ταυτόχρονα το έλλειμμα ηγεσίας που υπάρχει, όχι τόσο σε επίπεδο προσώπων (αυτά θα κριθούν στην πορεία) όσο σε επίπεδο διαμόρφωσης μιας ατζέντας που θα κυριαρχήσει το επόμενο διάστημα και θα αποτελέσει το αντίβαρό σε όσους θελήσουν να περάσουν αντιλαϊκά, νεοφιλελεύθερα ή αντιδημοκρατικά μέτρα.
Η Νέα Δημοκρατία είναι φανερό ότι κυριαρχεί γιατί απλά ο ΣΥΡΙΖΑ ως δεύτερος πόλος εξουσίας και το ΚΙΝΑΛ ως «παρατηρητής» των εξελίξεων, περνούν μια περίοδο βαθιάς κρίσης.
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης μεθοδικά έχει κλέψει την ατζέντα τους και «χτυπά» εκεί όπου μπορεί να κερδίσει τις εντυπώσεις αλλά και να προχωρήσει σε ουσιαστικές κινήσεις.
Ο μεν Αλέξης Τσίπρας από τη μια αδυνατεί να βγάλει καν αντιπολιτευτικό λόγο ουσίας και αναλώνεται σε επιθέσεις κατά της κυβέρνησης χωρίς καν μια αυτοκριτική για τα τραγικά λάθη του ΣΥΡΙΖΑ.
Η δε Φώφη Γεννηματά εμφανίζεται αδύναμη να αντιμετωπίζει την πίεση που ασκείται και από δεξιά και από αριστερά με το Κίνημα Αλλαγής να είναι σε περιδίνηση και να μοιάζει με καζάνι που βράζει.
Ακόμη κι αν δε τέθηκε ξεκάθαρα θέμα ηγεσίας στο ΚΙΝΑΛ (και στο ΠΑΣΟΚ) είναι φανερό από το κλίμα που επικρατεί δεν είναι καθόλου καλό και κανείς δεν μπορεί να προβλέψει τις εξελίξεις που θα έρθουν. Ειδικά αν η φαγωμάρα που επικρατεί γίνει «ασθένεια» που θα οδηγήσει στη διάλυση και στην απορρόφηση από τον δικομματισμό.
Κρίση ταυτότητας
Είναι ολοφάνερο ότι η Κεντροαριστερά περνά κρίση ταυτότητας και δεν μπορεί να εκφράσει την κοινωνία, τα λαϊκά στρώματα, τις αγωνίες του κόσμου.
Δεν μπορεί να εκφράσει ακόμη και τις ανησυχίες των πολιτών για πράξεις ή παραλείψεις της νέας κυβέρνησης, αν και είναι νωρίς να κριθεί. Όμως, παραδοσιακά ο χώρος της Κεντροαριστεράς αποτελούσε το αντίβαρο της δεξιάς, ειδικά στα χρόνια της σκληρής δεξιάς.
Η έξυπνη μετατόπιση του Κυριάκου Μητσοτάκη σε πιο προοδευτικές, φιλελεύθερες, κεντρώες θέσεις και η εγκατάλειψη του άκρου της δεξιάς έχει φέρει σε αμηχανία τα δύο κόμματα που είναι οι πιο ισχυροί αντιπολιτευτικοί πόλοι.
Όταν η ΝΔ μειώνει τους φόρους που επί ΣΥΡΙΖΑ εκτινάχθηκαν στα ύψη, αυτό είναι πρόβλημα για τους πολιτικούς που ορκίζονται σε φιλολαϊκές πολιτικές αλλά μόλις αναλαμβάνουν την εξουσία γίνονται μνημονιακότεροι από όλους.
Όταν η ΝΔ λέει ότι προέχει η ασφάλεια, επιχειρεί να καθαρίσει τα Εξάρχεια (έστω και με λανθασμένο κάποιες φορές τρόπο), να μην επιτρέψει την καταπάτηση των νόμων, απευθύνεται στους πολίτες που έχουν βαρεθεί το μπάχαλο.
Και που έχουν αποδοκιμάσει τις «μεσοχωρίτικες» τακτικές τόσο του ΣΥΡΙΖΑ όσο και του ΚΙΝΑΛ που αδυνατούν να καταθέσουν ουσιαστικές προτάσεις και να τις υλοποιήσουν και βολεύονται με «προοδευτικού τύπου» ρητορικές οι οποίες όμως δεν έχουν κανένα βάρος και κανένα όφελος στην κοινωνία.
Τι ΣΥΡΙΖΑ θα γίνουν;
Στον ΣΥΡΙΖΑ η μόνη τους έγνοια είναι αν θα γίνουν «πράσινος ΣΥΡΙΖΑ» που είναι και της μόδας ή αν θα γίνουν e-SYRIZA που είναι επίσης του συρμού.
Θέλουν να γράψουν 150 χιλιάδες μέλη, διαρρέουν ότι έχουν ήδη γραφτεί μετά τις εκλογές 5.000 νέα μέλη, και σφάζονται στο παρασκήνιο. Αν ο Τσίπρας αμφισβητείται, αν υπάρχουν εχθροί εντός των τειχών που πρέπει να συνθλιβούν, αν έχει χαθεί το αριστερό πρόσημο, αν πασοκοποιείται το κόμματα. Ένα σωρό αν για ένα κόμμα που ηττήθηκε τέσσερις συνεχόμενες φορές από τον Κυριάκο Μητσοτάκη τον οποίον λοιδορούσαν.
Και τώρα ετοιμάζονται να κάνουν «έφοδο στον ουρανό», ένα ακόμη τσιτάτο της αριστεράς από αυτά που συγκινούν, που πιθανότατα εξεγείρουν αλλά που σε καμιά περίπτωση δεν προσφέρουν τη λήθη για τα τραγικά λάθη της τετραετίας.
Στην Κουμουνδούρου δεν έχουν κάνει καμιά ουσιαστική αυτοκριτική, δεν έχουν βρει τα αίτια της ήττας τους, δεν έχουν καν ζητήσει συγγνώμη.
Για τη συνεργασία με τον Πάνο Καμμένο που κράτησε τέσσερα ολόκληρα χρόνια.
Για το έγκλημα στο Μάτι και τις διαχειριστικές ανεπάρκειές τους.
Για τον πόλεμο που άνοιξαν χωρίς λόγο με τους επιχειρηματίες δήθεν πολεμώντας τη διαπλοκή με την οποία, όμως, μια χαρά συνεργάστηκαν.
Δεν ζήτησαν καν συγγνώμη και δεν καταλαβαίνουν και γιατί να το κάνουν, για την σκληρή αντιλαϊκή πολιτική τους που «βάφτισαν» αναγκαιότητα για να βγούμε από τα μνημόνια. Ο,τι έλεγε δηλαδή ο Σαμαράς το έκανε πιστά ο Αλέξης Τσίπρας...
Ετσι, οι συνεδριάσεις των κομματικών οργάνων στον ΣΥΡΙΖΑ γίνονται απλά για να γίνονται και να επιβεβαιώνεται η κυριαρχία του «απόλυτου ηγέτη» και να ακούγονται... ψιθυριστά μικρές δόσεις κριτικής, αλλά από στελέχη που πρωτοστάτησαν στην μνημονιακή και άκρως «δεξιά» πολιτική των τελευταίων τεσσάρων ετών.
Γιατί εντάξει, να κάνουν κριτική και να βάλουν το δάκτυλο στα λάθη. Αλλά να το κάνει ο Τσακαλώτος, ο Σκουρλέτης ή ο Φίλης που ήταν βασικά στελέχη της κυβέρνησης, δεν είναι και το καλύτερο.
Ούτε βεβαίως είναι το καλύτερο να επικρατούν τελικώς οι «προεδρικοί», δηλαδή Παππάς, Τζανακόπουλος, Χαρίτσης κ.λπ. οι οποίοι με τη στάση τους συνέβαλαν στην ήττα του ΣΥΡΙΖΑ.
Σε αποδρομή το ΚΙΝΑΛ
Από την άλλη στο Κίνημα Αλλαγής δείχνουν να είναι σε αποδρομή. Η συνεδρίαση της Κεντρικής Πολιτικής Επιτροπής δεν είχε πολλά... παρατράγουδα, δεν τέθηκε θέμα ηγεσίας φυσικά, αλλά μόνο αιχμές και μια κριτική που αν μη τι άλλο ακούστηκε, όχι σαν τον ΣΥΡΙΖΑ.
Όμως, στη Χαριλάου Τρικούπη έχουν ακόμη μεγαλύτερη κρίση ταυτότητας.
Να γίνουν ξανά ΠΑΣΟΚ ή να μη γίνουν;
Να πάνε σε έκτακτο συνέδριο ή όχι;
Να εκλεγεί νέος πρόεδρος από τη βάση ή όχι;
Να πάνε με τον ΣΥΡΙΖΑ ή με τη ΝΔ ή με κανέναν από τους δύο;
Ηταν καλό το αποτέλεσμα των εκλογών ή όχι;
Υπάρχει μια γενικότερη τάση αμφισβήτησης της στρατηγικής της ηγεσίας, όμως, από την άλλη δεν υπάρχουν και σαφείς προτάσεις για το τι πρέπει να γίνει.
Ετσι, το ΚΙΝΑΛ θα συνεχίσει να ομφαλοσκοπεί, βουτηγμένο στα λάθη του παρελθόντος, στα χρέη του ΠΑΣΟΚ, στη διμέτωπη πίεση από ΣΥΡΙΖΑ και ΝΔ, στην έλλειψη συνοχής μέσα σε ένα Κίνημα που το χειμώνα του 2017 ξεκίνησε με πολλές ελπίδες.
Και κάπως έτσι, η Κεντροαριστερά γίνεται «ουρά» του Κυριάκου Μητσοτάκη και σε καμιά περίπτωση δεν μπορεί να συγκινήσει, να εξεγείρει, να επανασυσπειρώσει έναν κόσμο που είτε έφυγε από τον προοδευτικό χώρο είτε πήγε στη ΝΔ είτε ακόμη ψάχνεται.
Σε ΣΥΡΙΖΑ και ΚΙΝΑΛ έχουν ένα πρόβλημα. Δεν διαβάζουν τις δημοσκοπήσεις. Δεν βλέπουν τι θέλει ο κόσμος, δεν κοιτάνε τα πραγματικά προβλήματα που υπάρχουν στην κοινωνία.
Πιστεύουν ότι τα κομματικά νταραβέρια είναι ενδιαφέροντα, όμως, τελικά δεν συγκινούν κανέναν.
Οι πολίτες αδιαφορούν αν ο Σκουρλέτης αφήνει αιχμές στον Τσίπρα ή αν κάποιοι αμφισβητούν τη Φώφη Γεννηματά αλλά... το κρατάνε για τον εαυτό τους.
Οι πολίτες, και δη οι προοδευτικοί, θέλουν καθαρές θέσεις, καθαρά και τολμηρά κόμματα. Θέλουν να μπει τέλος στην καμαρίλα της εξουσίας, θέλουν να πάψουν οι διαδρομιστές των κομμάτων να κάνουν παιχνίδια. Θέλουν την αντιπολίτευση ισχυρή και δυναμική εκεί που πρέπει για να ελεγχθεί η κυβέρνηση. Αλλά θέλουν και προτάσεις, λύσεις καθαρές και θέσεις χωρίς γωνίες και ναι μεν αλλά.
Οσο δεν καταλαβαίνουν στον ΣΥΡΙΖΑ και στο ΚΙΝΑΛ πώς θα ξαναγοητεύσουν τόσο ο Κυριάκος Μητσοτάκης θα τους «γλεντάει» κι αυτοί απλά θα υιοθετούν τη θεωρία του «ώριμου φρούτου».
Πότε η ΝΔ δηλαδή θα κάνει τέτοια λάθη που θα πέσει μόνη της. Μια λογική, όμως, που κάνει τεράστιο κακό στη χώρα. Και θα το βρούμε μπροστά μας.
Βασίλης Σ. Κανέλλης
