"Και το «ΟΧΙ» του λαού, Αλέξη;"

Η συνέντευξη Τσίπρα, η σκληρή συμφωνία και το ξεχασμένο «ΟΧΙ».

Ο Τσίπρας παραχώρησε (άλλη) μια συνέντευξη στην ΕΡΤ, όπου παραδέχθηκε ότι η συμφωνία είναι σκληρή. Ίσως λιγότερο σκληρή από ένα ξεχασμένο «ΟΧΙ».

Υπό κανονικές συνθήκες, αυτή η συνέντευξη θα έπρεπε να συγκέντρωνε τα νούμερα τηλεθέασης που σημειώνει ένας τελικός στο Champions League. Η τηλεοπτική πραγματικότητα στην ΕΡΤ, όμως, δεν είχε βεγγαλικά, δεν είχε αποθέωση.

Είχε έναν πρωθυπουργό κουρασμένο από τη διαπραγμάτευση και προσγειωμένο άσχημα από το συννεφάκι στο οποίο κατοικοέδρευε το προηγούμενο διάστημα. Είδαμε έναν Τσίπρα δίχως περίσσευμα έπαρσης – το αντίθετο, μάλιστα:

Άσκησε αυτοκριτική, ενώ είχε προλάβει να βιώσει στο πετσί του το σκληρό ντιλάρισμα με τους δανειστές της χώρας. Ίσως έτσι δικαιολογείται το ότι το περίτρανο «ΟΧΙ» στο δημοψήφισμα δεν κόβει συνεχή σουλάτσα στο μυαλό του – βασικά, πλέον, δεν του λέει τίποτα, αφού αποτέλεσε μια νίκη χωρίς αντίκρισμα.

Μέσα σε μια ώρα συνέντευξης αναφέρθηκε και στο δημοψήφισμα, θαρρείς, όμως, λες και ήθελε να ξεχάσει το αποτέλεσμά του:

«Έφτασα στα άκρα. Πήρα ρίσκο. Όταν αποφάσισα το δημοψήφισμα, είχα την πεποίθηση ότι θα μας δώσουν το οικονομικό περιθώριο. Όμως, υπήρξε εκδικητική στάση από τους εταίρους μας. Υπερτίμησα την ισχύ που έχει το δίκαιο ενός λαού απέναντι στα συμφέροντα των ισχυρών και των τραπεζών...».

Η μετάφραση στα λεγόμενά του, δεν χωρά αμπαλάρισμα. Τα μέτρα της συμφωνίας ελήφθησαν μετά το 62% των Ελλήνων που είπαν «ΟΧΙ». Το οποίο παραλίγο να μετατραπεί στα μέτρα που αντιστοιχούν στον τάφο της Ελλάδας – κοίτα ειρωνεία.

Μου είναι συμπαθής ο Τσίπρας – σε ένα κείμενό μου εδώ, είχα αναρωτηθεί για το αν θα φανεί μάγκας μέχρι τέλους, αν θα τα καταφέρει.

Πλέον, όμως, δεν μπορώ να τον εμπιστευτώ - εδώ, ούτε καν οι σύντροφοί του στον ΣΥΡΙΖΑ δεν μπορούν να το κάνουν, πια. Βασικά, μένω ενεός από τα ήξεις αφήξεις του: «Όταν ένας πρωθυπουργός χάνει ένα δημοψήφισμα δεν μπορεί να μείνει. Εγώ τώρα αναλαμβάνω την ευθύνη της υπογραφής σε ένα κείμενο που δεν πιστεύω. Δεν θα δραπετεύσω από τις ευθύνες μου. Θα προσπαθήσω να υλοποιήσω το πολιτικό μου σχέδιο σε βάθος τετραετίας», είπε στην ΕΡΤ.

Ο ελληνικός λαός, όμως, ήταν απόλυτα straight στην απόφασή του.

Η πλειοψηφία ψήφισε «ΟΧΙ» επειδή θεώρησε πως αυτό θα αποτελούσε το καθαρτήριο απέναντι στην κρίση που όλοι βιώνουμε. Πάρα πολλοί πίστεψαν πως η απάντηση του δημοψηφίσματος θα ήταν σαν την Κασταλία πηγή - που μπαίνεις «κουρέλι», «ρετάλι» από ό,τι έχεις περάσει, και βγαίνεις μυημένος. «Νέος» άνθρωπος. «Καθαρός».

Ο Αλέξης, όμως, όλο αυτό το «ΟΧΙ» το ξεπέρασε πολύ γρήγορα, όσο ταχύτατα ξέχασε ότι θα σκίσουμε τα Μνημόνια.

Η μόνη καθαρότητα στην οποία στάθηκε δεν ήταν εκείνη της γνώμης του ελληνικού λαού, αυτή «μουτζουρώθηκε» από τη διαπραγμάτευση. Στη συνέντευξη είπε: «Η ιδεολογική καθαρότητα σε τέτοιες συνθήκες, δεν υπάρχει. Όποιος θέλει να κάθεται σε καρέκλες και να απολαμβάνει τις δάφνες της ιδεολογικής καθαρότητας ας το κάνει».

Το μόνο σίγουρο είναι ότι τις επόμενες ημέρες θα ενσκήψει η κομματική κάθαρση στο κόμμα, η αγωνία για την εφαρμογή της συμφωνίας -με «ένα κείμενο που δεν πιστεύω», όπως είπε ο ίδιος στην ΕΡΤ- οπότε γρήγορα θα ξεχαστεί το εμφατικό «ΟΧΙ» του ελληνικού λαού.

Γρήγορα θα θαφτεί το απόλυτο όπλο που δόθηκε στον πρωθυπουργό της Ελλάδας για να συναντήσει τους δανειστές μας κι εκείνος επέστρεψε με ένα τρίτο, πιο σκληρό Μνημόνιο σε σχέση με τα προηγούμενα.

Κι αν ξεχαστεί το «ΟΧΙ», που δεν θα ξεχαστεί, αυτό το τελευταίο σίγουρα δεν μπορεί να ξεχαστεί....

Σπ. Σεραφείμ