Επιστήμη

Η μαθητική ρομποτική ήταν το όχημα, ώστε μια πολυπληθής ομάδα μαθητών στην πόλη της Ξάνθης να ξεκινήσει τη δραστηριότητά της στους τομείς της επιστήμης και της υψηλής τεχνολογίας.

Μέσα σε δύο χρόνια η εκπαιδευτική ρομποτική είχε τόσο μεγάλη απήχηση πάνω τους, που πλαισιώθηκε και με μια σειρά από άλλες δράσεις, μέχρι το σημείο μαθητές της πόλης να ετοιμάζονται πλέον για την εκτόξευση ενός δικού τους μικροδορυφόρου!

«Είδαμε πόσο αρέσει στα παιδιά (η ρομποτική) κι αποφασίσαμε μαζί, γονείς και εκπαιδευτικοί, να διευρύνουμε αυτή τη δράση, να φτιάξουμε έναν σύλλογο στην πόλη, τους "RoboSpecialists", ώστε να δώσουμε την ευκαιρία σε περισσότερα παιδιά του δημοτικού, γυμνασίου, λυκείου να ασχοληθούν με αυτό το χόμπι» εξήγησε μιλώντας στο ραδιοφωνικό σταθμό του Αθηναϊκού-Μακεδονικού Πρακτορείου Ειδήσεων, «Πρακτορείο 104,9 FM», ο δρ Θανάσης Μπαλαφούτης, ηλεκτρολόγος μηχανικός και μέλος της ερευνητικής ομάδας του εργαστηρίου Διαστημικής στο Δ.Π.Θ, της ομάδας ρομποτικής του Πανεπιστημίου Αιγαίου και της Ελληνικής Εταιρείας Τεχνητής Νοημοσύνης και «προπονητή» των RoboSpecialists.

Πρόκειται για ένα τομέα που έχει συναρπάσει τους νεαρούς Έλληνες μαθητές τα τελευταία χρόνια και έχει δώσει τη δυνατότητα για μεγάλες επιτυχίες σε εθνικό επίπεδο. «Στην εποχή μας η έκρηξη της τεχνολογικής προόδου έδωσε τη δυνατότητα στις βιομηχανίες να συνεργαστούν με τα πανεπιστήμια ώστε να δημιουργηθούν εκπαιδευτικά εργαλεία διδασκαλίας της ρομποτικής τα οποία έχουν χαμηλό κόστος και είναι προσιτά για τον καθένα. Κάπως έτσι προέκυψε η εκπαιδευτική ρομποτική πριν από δύο δεκαετίες περίπου, ενώ στη χώρα μας ήρθε περίπου το 2009 όταν ο οργανισμός εκπαιδευτικής ρομποτικής WRO έφερε την Ολυμπιάδα στην Ελλάδα και έκανε τη χώρα μας μέλος τη ολυμπιακής επιτροπής της εκπαιδευτικής ρομποτικής» τονίζει ο νεαρός εκπαιδευτικός που περιγράφει μια εξαιρετικά ταχύτατη πορεία διείσδυσης στους μαθητές της περιοχής.

Επιτυχίες σε διεθνές επίπεδο

Οι πρώτοι μαθητές που άρχισαν να εκπαιδεύονται κι οι πρώτοι πανελλήνιοι διαγωνισμοί «που αποτελούν κίνητρο για τα παιδιά να συμμετέχουν σε διάφορες δράσεις», ήταν που είχαν ως αποτέλεσμα, όπως εξηγεί ο κ. Μπαλαφούτης, το 2012 το 1ο γενικό λύκειο Ξάνθης «να αποκτήσει το πρώτο κιτ ρομποτικής», ενώ «η πολύ καλή συνεργασία που υπήρχε ανάμεσα στους γονείς, τους διδάσκοντες στα παιδιά αλλά και στην ευρύτερη κοινωνία της πόλης», δεν άργησε να αποδώσει καρπούς. Μέσα από αυτές τις δράσεις ήρθε τα τελευταία χρόνια το ασημένιο μετάλλιο στην Ολυμπιάδα Ρομποτικής στο Κατάρ το 2015, η 4η θέση στην Ολυμπιάδα Ρομποτικής στην Ινδία το 2016.

«Το σχολείο μας συμμετείχε στην ολυμπιάδα ρομποτικής στην κατηγορία του ποδοσφαίρου, αφού κέρδισε την πρώτη θέση στον πανελλήνιο διαγωνισμό, και έτσι τα παιδιά βρέθηκαν στο Κατάρ όπου εκεί έχοντας στις αποσκευές τους κάποιες πολύ καλές ιδέες, πρωτότυπες θα λέγαμε σε παγκόσμιο επίπεδο, κατάφεραν να διακριθούν, να πάρουν το ασημένιο ολυμπιακό μετάλλιο. Ήταν η πρώτη φορά που η χώρα μας έφτασε τόσο ψηλά πρώτο μετάλλιο σε έναν τομέα που τα προηγούμενα χρόνια δεν είχαμε κάποια αξιόλογη διάκριση» σημειώνει ο δρ Μπαλαφούτης, επισημαίνοντας ότι η διάκριση αυτή αποτέλεσε «ισχυρό κίνητρο για τα υπόλοιπα παιδιά της πόλης να ασχοληθούν με τη ρομποτική».

Εκπαίδευση για παιδιά μέσα από πειράματα και καινοτόμες εκπαιδευτικές δράσεις

«Αυτή τη στιγμή στον σύλλογο, ο οποίος είναι πολιτιστικός και μη κερδοσκοπικός, εξασκούνται στη ρομποτική περισσότερα από 200 παιδιά δημοτικού, γυμνασίου και του λυκείου, τα οποία διδάσκονται όχι μόνο ρομποτική, αλλά και μαθήματα STEM (σ.σ. Science, Technology, Engineering, Mathematics). Προσπαθούν δηλαδή τα παιδιά μέσα από πειράματα να κατανοήσουν το πώς αυτές οι επιστήμες συνεργάζονται και τι μπορεί να κάνει κάποιος, συνδυάζοντας τις γνώσεις από όλες τις θετικές επιστήμες» αναφέρει ο κ. Μπαλαφούτης εξηγώντας τη διαδικασία εκμάθησης μαθηματικών με διασκεδαστικό τρόπο που είναι σε εξέλιξη στα τμήματα που απευθύνονται στους μαθητές κάθε ηλικίας της πόλης της Ξάνθης.

Η συμμετοχή στον διεθνή διαγωνισμό CanSat

Ο επόμενος τομέας δραστηριότητας υψηλής τεχνολογίας για μαθητές έχει ήδη εμφανιστεί όμως για τους μαθητές αφού το νέο σχέδιο που υλοποιείται αφορά έναν Μικροδορυφόρο και ένα πλήρες σύστημα ελέγχου του. «Προσπαθούμε οποιαδήποτε ευκαιρία να την αξιοποιούμε και να φέρνουμε στα παιδιά project και πράγματα να ασχοληθούν τα οποία τους αρέσουν. Είδαμε στο διαδίκτυο ότι υπάρχει ο διαγωνισμός CanSat, καταθέσαμε την πρόταση μας ως σύλλογος και είχαμε την τύχη να είμαστε στις δέκα πρώτες ομάδες που επιλέχθηκαν να συμμετάσχουν στον διαγωνισμό, από τις 36 πανελλαδικά που έκαναν αίτηση, και ξεκινήσαμε ήδη να κατασκευάζουμε τον μικρό μας μαθητικό δορυφόρο» εξηγεί ο κ. Μπαλαφούτης αναφερόμενος στον διαγωνισμό που διοργανώνεται από τον Ευρωπαϊκό Οργανισμό Διαστήματος (ESA).

Πρόκειται για έναν δορυφόρο «με μέγεθος που παραπέμπει σε κουτί αναψυκτικού, δορυφόρος που μέσα έχει έναν μικροϋπολογιστή, διάφορους αισθητήρες, κινητήρες» σημειώνει ο Έλληνας εκπαιδευτικός. Ο μικρός δορυφόρος θα εκτοξευτεί τον Απρίλιο με έναν μικρό πύραυλο και θα εκτελέσει μια πλήρη διαδικασία. «Δεν θα πάει στο διάστημα, θα εκτοξευτεί όμως για να φτάσει σε ένα ύψος περίπου 1000 μέτρων ενώ μετά την εκτόξευση θα πρέπει να ανοίξει ένα αλεξίπτωτο και καθώς θα πέφτει αργά προς τη γη, θα πρέπει να εκπέμπει κάποιες πληροφορίες για μετρήσεις που θα κάνει στην ατμόσφαιρα και τα παιδιά έχοντας μια κεραία και έναν υπολογιστή θα συλλέγουν αυτές τις πληροφορίες. Στο τέλος θα πρέπει να ετοιμάσουν μια εργασία που να περιγράφει όλες τις παρατηρήσεις τις οποίες μπόρεσαν να κάνουν και να εξηγήσουν τα αποτελέσματα που έχουν πάρει» εξηγεί.

ant1news

Όχι μόνο οι δύο ισχυρότεροι υπερυπολογιστές στον κόσμο είναι κινεζικοί, αλλά η Κίνα για πρώτη φορά ξεπέρασε τις ΗΠΑ και έχει τα περισσότερα υπερυπολογιστικά συστήματα (202 έναντι 143) στον κατάλογο Top 500 με τους 500 μεγαλύτερους υπερυπολογιστές διεθνώς.

Πριν από έξι μόλις μήνες, οι ΗΠΑ προηγούνταν, καθώς είχαν 169 υπερυπολογιστές στο Top 500, έναντι 160 της Κίνας, η οποία όμως αυξάνει συνεχώς τις επενδύσεις της στην έρευνα και τεχνολογία.

Σύμφωνα με τη νέα λίστα που μόλις δημοσιοποιήθηκε (η κατάταξη ξεκίνησε πριν 25 χρόνια και ανανεώνεται ανά εξάμηνο), στην κορυφή για τέταρτο συνεχόμενο εξάμην- βρίσκεται ο κινεζικός Sunway TaihuLight με επεξεργαστική ισχύ 93 petaflops/sec (χίλια τρισεκατομμύρια υπολογισμοί ανά δευτερόλεπτο).

Ακολουθούν ο, επίσης, κινεζικός Tianhe-2 (33,9 petaflop/sec), ο ελβετικός Piz Daint (19,6 petaflop/sec, που είναι και ο πιο ισχυρός ευρωπαϊκός υπερυπολογιστής), ο ιαπωνικός Gyoukou (19,1 petaflop/sec) και ο αμερικανικός Titan (17,6 petaflop/sec).

Στο νέο Top 500, μετά την Κίνα και τις ΗΠΑ, η Ιαπωνία διαθέτει 35 υπερυπολογιστές, η Γερμανία 20, η Γαλλία 18 και η Βρετανία 15. Για πρώτη φορά και οι δέκα ισχυρότεροι υπερυπολογιστές έχουν ο καθένας ισχύ άνω των 10 petaflops.

H συνολική ισχύς των 500 ισχυρότερων συστημάτων έχει φθάσει πια τα 845 petaflops έναντι 749 petaflops πριν έξι μήνες και 672 petaflops πριν ένα έτος. Από αυτή τη συνολική ισχύ, το 35,4% ανήκει στην Κίνα και το 29,6% στις ΗΠΑ. To όριο για να συμπεριληφθεί ένας υπερυπολογιστής στο Top 500, έχει αυξηθεί πλέον στα 548 teraflops από 432 teraflops τον Ιούνιο. 

Στον συμπληρωματικό κατάλογο Top Green 500 με τους πιο «πράσινους» και λιγότερο ενεργοβόρους υπερυπολογιστές προηγούνται τρεις από την Ιαπωνία. Όσον αφορά τον πιο «ψηλό» υπολογιστή, αυτός βρίσκεται εγκατεστημένος στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό.

Οι υπερυπολογιστές έχουν ποικιλία εφαρμογών: μελέτη και πρόβλεψη του κλίματος και του καιρού, προσομοίωση πυρηνικών και άλλων όπλων, έρευνες για πετρέλαιο, ανάλυση DNA κ.α.

in.gr, ΑΠΕ-ΜΠΕ

SOS εκπέμπει, για άλλη μια φορά, ο καθηγητής Στίβεν Χόκινγκ, μιλώντας σε συνέδριο τεχνολογίας στο Πεκίνο.

Ο Στίβεν Χόκινγκ προβλέπει ότι μέχρι το 2600 ο πλανήτης Γη θα έχει γίνει μια φλεγόμενη σφαίρα και προτείνει οι άνθρωποι να βρουν λύσεις, όπως η «μετακόμιση» σε άλλα άστρα. Έχει, μάλιστα, και πρόταση καθώς θεωρεί καλύτερη υποψηφιότητα ένα  «γειτονικό» αστρικό σύστημα του Άλφα Κενταύρου.

Σύμφωνα με την εκτίμησή του οι παράγοντες που οδηγούν στην καταστροφή του πλανήτη είναι η αύξηση του πληθυσμού σε συνδυασμό με τις αυξανόμενες ενεργειακές ανάγκες.

Ο διάσημος καθηγητής είχε υποστηρίξει και στο παρελθόν το σχέδιο Breakthrough Starshot, σύμφωνα με το οποίο είναι εφικτό στα επόμενα 20 χρόνια να σταλεί ένα μικρό σκάφος στον αστερισμός του Άλφα Κενταύρου.

«Το συγκεκριμένο σκάφος θα μπορούσε να ταξιδεύει με την ταχύτητα του φωτός και έτσι να φτάσει στον Άρη σε λιγότερη από μια ώρα, σε ημέρες στον Πλούτωνα και σε λιγότερο από 20 χρόνια στον Άλφα Κένταυρο» υποστηρίζει ο Χοκινγκ.

CNN.gr

Η ανακάλυψη δύο νέων πλανητών γύρω από το αστέρι Kepler-90, που μοιάζει με τον δικό μας Ήλιο, σημαίνει ότι το μακρινό ηλιακό σύστημα έχει τόσους πλανήτες, όσους το δικό μας

Η Αμερικανική Υπηρεσία Διαστήματος, σε τηλεδιάσκεψη, ανέφερε πως η ανακάλυψη δύο νέων πλανητών γύρω από το αστέρι Kepler-90, που μοιάζει με τον δικό μας Ήλιο, σημαίνει ότι το μακρινό ηλιακό σύστημα έχει τόσους πλανήτες, όσους το δικό μας.

Ο Kepler και το ηλιακό του σύστημα ήταν ήδη γνωστά, ωστόσο η «επαναστατική» ανακάλυψη των αστρονόμων είναι οι δύο νέοι κόσμοι -και μάλιστα, για την ανακάλυψή τους χρησιμοποιήθηκε η τεχνολογία της τεχνητής νοημοσύνης της Google!

Όλα τα παραπάνω υποδεικνύουν ότι μπορεί να υπάρχουν ολόκληροι κόσμοι και ηλιακά συστήματα «κρυμμένα» μέσα στα στοιχεία, που έχουν ήδη συλλέξει οι επιστήμονες, αλλά δεν μπορούσαν μέχρι τώρα να «παρατηρήσουν», ακριβώς γιατί τα «σημάδια» ήταν τόσα πολλά, που δεν ήξεραν από πού ν' αρχίσουν!

Ο Πολ Χερτζ, διευθυντής του Τμήματος Αστροφυσικής της NASA στην Ουάσινγκτον, παραδέχθηκε ότι οι επιστήμονες δεν είχαν μέχρι σήμερα τα κατάλληλα «εργαλεία» για μια τέτοια ανακάλυψη. «Αυτό το εύρημα δείχνει ότι τα δεδομένα μας θα είναι ένας θησαυρός που θα διατίθεται σε καινοτόμους ερευνητές για τα επόμενα χρόνια» σχολίασε επίσης.

Πώς φτάσαμε στην ανακάλυψη

Η ανακάλυψη έγινε, όταν οι ερευνητές Christopher Shallue και Andrew Vanderburg «εκπαίδευσαν» έναν υπολογιστή στο πώς να εντοπίζει τους εξωπλανήτες στις αναγνώσεις φωτός που έχουν καταγραφεί από το διαστημικό τηλεσκόπιο Kepler -την ελάχιστη αλλαγή στη φωτεινότητα που καταγράφεται όταν ένας πλανήτης περνάει μπροστά από ένα αστέρι.

«Το σύστημα του αστεριού Kepler-90 είναι σαν μια μίνι έκδοση του ηλιακού μας συστήματος. Έχει μικρούς πλανήτες μέσα και μεγάλους πλανήτες έξω, αλλά όλοι είναι πιο κοντά μεταξύ τους» δήλωσε ο Vanderburg, μεταδιδακτορικός συνεργάτης της NASA και αστρονόμος στο Πανεπιστήμιο του Τέξας, στο Όστιν.

Ο Shallue, από την πλευρά του, ανώτερος μηχανικός λογισμικού με την ερευνητική ομάδα Google AI, κατέληξε στην ιδέα να εφαρμόσει ένα νευρωνικό δίκτυο στα δεδομένα του Kepler.

Το τετραετές σύνολο δεδομένων του Kepler αποτελείται από 35.000 πιθανά πλανητικά σήματα. Αυτοματοποιημένες δοκιμές, και μερικές φορές ανθρώπινα μάτια, χρησιμοποιούνται για την επαλήθευση των πλέον υποσχόμενων σημάτων στα δεδομένα.

Ωστόσο, τα ασθενέστερα σήματα συχνά χάνονται, χρησιμοποιώντας αυτές τις μεθόδους. Οι Shallue και Vanderburg σκέφτηκαν ότι θα μπορούσαν να υπάρξουν πιο ενδιαφέρουσες ανακαλύψεις εξωπλανητών, που «αχνοφαίνονται» στα δεδομένα που έχουν μέχρι στιγμής συλλεχθεί.

«Κυνήγι» εξωπλανητών

Έτσι, ξεκίνησαν «εκπαιδεύοντας» το νευρωνικό δίκτυο για τον εντοπισμό των εξωπλανητών που διέρχονταν με τη χρήση ενός συνόλου 15.000 προηγουμένως εξακριβωμένων σημάτων από τον κατάλογο των εξωπλανητών Kepler. Στην καθοριστική δοκιμή, το νευρωνικό δίκτυο αναγνώρισε σωστά τους πραγματικούς πλανήτες σε ποσοστό 96%.

Στη συνέχεια, οι ερευνητές έστρεψαν το μοντέλο τους στην αναζήτηση πιο αδύναμων σημάτων σε 670 αστρικά συστήματα, που είχαν ήδη πολλούς γνωστούς πλανήτες. Η υπόθεση εργασίας τους ήταν ότι τα συστήματα πολλαπλών πλανητών θα ήταν τα καλύτερα μέρη, για να ψάξει κανείς για ακόμα περισσότερους εξωπλανήτες.

«Αυτά τα αποτελέσματα καταδεικνύουν τη διαχρονική αξία της αποστολής του Kepler» δήλωσε ο Τζέσι Ντότσον, ερευνητής του προγράμματος Kepler στο ερευνητικό κέντρο Ames της NASA στο Silicon Valley της Καλιφόρνιας.

«Οι νέοι τρόποι εξέτασης των δεδομένων -όπως αυτή η έρευνα σε πρώιμο στάδιο για την εφαρμογή αλγορίθμων μηχανικής μάθησης- υπόσχονται να συνεχίσουν να αποδίδουν σημαντική πρόοδο στην κατανόηση των πλανητικών συστημάτων γύρω από άλλα άστρα. Είμαι βέβαιος ότι υπάρχουν περισσότερα πρώτα στοιχεία στα δεδομένα, που περιμένουν τους ανθρώπους να τα βρουν» κατέληξε.

pr thema

Ο βυθός του Αιγαίου ανάμεσα στη Σαντορίνη και στην Αμοργό κρύβει συνολικά πέντε μεγάλα ρήγματα μήκους άνω των 20 χιλιομέτρων το καθένα, τα οποία μπορούν να δώσουν σεισμούς μεγέθους 6,5 έως 7,3 βαθμών.

Υπάρχουν επίσης τουλάχιστον 20 υποθαλάσσια ηφαίστεια, αλλά μόνο ο Κολούμπος κοντά στη Σαντορίνη φαίνεται να είναι ενεργός.

Αυτό προκύπτει από νέες έρευνες ξένων και Ελλήνων γεω-επιστημόνων στην περιοχή, όπως δήλωσε στο Αθηναϊκό - Μακεδονικό Πρακτορείο Ειδήσεων η επίκουρη καθηγήτρια του Τμήματος Γεωλογίας και Γεωπεριβάλλοντος του Πανεπιστημίου Αθηνών Παρασκευή Νομικού, βασικό μέλος της ερευνητικής ομάδας.

Σύμφωνα με τις εκτιμήσεις των ερευνητών, εκτός από το ρήγμα της Αμοργού που ‘έδρασε' πριν περίπου 60 χρόνια και το οποίο χρειάζεται κάποιους αιώνες για να ξαναενεργοποιηθεί, τα υπόλοιπα ρήγματα μπορούν να δώσουν σεισμό, χωρίς όμως να είναι δυνατό να προσδιορισθεί χρονικά αν αυτός θα συμβεί σε μερικά χρόνια ή σε δεκάδες χρόνια.

Όσον αφορά τον κίνδυνο ενός μελλοντικού τσουνάμι, οι επιστήμονες εκτιμούν ότι η περιοχή έχει το σεισμικό δυναμικό που χρειάζεται (μέγεθος σεισμού περίπου 7), καθώς και πολλά απότομα ασταθή πρανή με μεγάλες μορφολογικές κλίσεις κατά μήκος των ρηξιγενών υποθαλάσσιων κρημνών, που μπορούν να δώσουν τσουνάμι, εφόσον ενεργοποιηθούν, όπως έγινε το 1956 με το μεγαλύτερο τσουνάμι του 20ου αιώνα στη Μεσόγειο.

Είχε προηγηθεί ο σεισμός του 1956, που προκάλεσε 53 θανάτους και πολλές καταστροφές στο νησί της Σαντορίνης και στη συνέχεια δημιουργήθηκε ένα τσουνάμι που είχε ύψος κύματος έως 30 μέτρων στην Αμοργό, 20 μέτρων στην Αστυπάλαια και δέκα μέτρων στη Φολέγανδρο.

Στην περιοχή αυτή του Αιγαίου υπάρχουν αρκετά υποθαλάσσια ηφαίστεια εκτός από το γνωστό Κολούμπο κοντά στη Σαντορίνη. Συγκεκριμένα, έχουν εντοπισθεί περίπου 23 υποθαλάσσιοι ηφαιστειακοί κώνοι ευθυγραμμισμένοι στα βορειοανατολικά του Κολούμπου.

Είναι όμως πολύ μικρότεροι και οι κορυφές τους βρίσκονται πολύ βαθύτερα, έτσι ώστε δεν φαίνεται να υπάρχει πρόσθετος ηφαιστειακός κίνδυνος. Σύμφωνα με τα έως τώρα στοιχεία των επιστημόνων, η ηφαιστειακή δραστηριότητα περιορίζεται στον τομέα του Κολούμπου και δεν συνεχίζεται προς τους τομείς της Ανύδρου και της Αμοργού.

Μια προϊστορία 3 έως 4 εκατομμυρίων ετών

Η ενεργοποίηση των ρηγμάτων στην τεκτονική ζώνη Σαντορίνης - Αμοργού και η έναρξη καταβύθισης της περιοχής άρχισε πριν από τρία έως τέσσερα εκατομμύρια χρόνια και έκτοτε συνεχίζεται με την επέκταση και τη βάθυνσή της.

Οι επιστήμονες επιδιώκουν να χαρτογραφούν με μεγάλη λεπτομέρεια τα υποθαλάσσια ρήγματα, προκειμένου να γνωρίζουν το δυναμικό τους και το μέγεθος του σεισμού που μπορούν να δώσουν. Μέχρι σήμερα ο βυθός της περιοχής ανατολικά της Σαντορίνης μελετήθηκε με το πλοίο «Αιγαίο» το 2001 και το 2006, ενώ νότια της Αμοργού χαρτογραφήθηκε από το αμερικανικό πλοίο «Marcus Langseth» το 2015. Σχετική σεισμική έρευνα είχε γίνει από το γερμανικό πλοίο «Poseidon» το 2006.

Οι ερευνητές παρουσίασαν τη νέα εργασία στο διεθνές επιστημονικό περιοδικό «Τεκτονοφυσική» (Tectonophysics) με θέμα «Επεκτεινόμενος εφελκυσμός, βύθιση και πλευρική κατάτμηση στις λεκάνες Σαντορίνης - Αμοργού κατά το Τεταρτογενές : Επιπτώσεις στα γεγονότα της Αμοργού του 1956».

Σε αυτήν παρουσιάζονται επεξεργασμένα νέα ψηφιακά στοιχεία, που αποκτήθηκαν από τις ωκεανογραφικές έρευνες, τόσο για την βαθυμετρία και την ανάλυση του αναγλύφου του θαλάσσιου πυθμένα. Αναλύονται επίσης δεδομένα σεισμικής ανάκλασης για την ανίχνευση των γεωλογικών στρωμάτων και των τεκτονικών δομών, κυρίως των ρηγμάτων στο υπόβαθρο κάτω από τον θαλάσσιο πυθμένα, σε βάθος πολλών εκατοντάδων μέτρων, κατά μήκος της ενεργής Τεκτονικής Ζώνης Σαντορίνης-Αμοργού, η οποία έχει συνολικό μήκος 60-70 χλμ και πλάτος 20-25 χλμ.

Μεταξύ άλλων ευρημάτων, διαπιστώθηκε ότι οι συνολικές μετατοπίσεις στα ρήγματα είναι της τάξης του ενός έως 2,5 χιλιομέτρων, με τη δημιουργία υποθαλάσσιων κρημνών ύψους πολλών εκατοντάδων μέτρων.

«Εντοπίσθηκαν πρόσφατοι ρηξικρημνοί με ‘άλματα' της τάξης των επτά έως εννέα μέτρων κατά μήκος της βάσης του ρήγματος της Αμοργού, αμέσως πάνω από τον σημερινό υποθαλάσσιο πυθμένα, που μαρτυρούν την ενεργοποίηση του ρήγματος κατά τον τελευταίο σεισμό μεγέθους 7,5 της κλίμακας Ρίχτερ το 1956», είπε στο ΑΠΕ-ΜΠΕ η κα Νομικού.

Παρόλα αυτά, οι ερευνητές δεν εντόπισαν κάποια διακριτή υποθαλάσσια κατολίσθηση στη στενή περιοχή του ρήγματος, η οποία να μπορεί να ευθύνεται για το τσουνάμι που παρατηρήθηκε κατά την ίδια χρονική περίοδο με το σεισμό.

«Έχουμε πλέον καταλάβει ότι το τσουνάμι του 1956 οφείλεται στην ταχεία ενεργοποίηση -στην τεκτονική κίνηση- του ρήγματος της Αμοργού και όχι στις κατολισθήσεις, που σαφως και αυτές μπορούν να προκαλέσουν τσουνάμι», επισήμανε η κα Νομικού.

Την επιστημονική εργασία ‘υπογράφουν' πλην της Π.Νομικού, ο Δημήτρης Παπανικολάου, ομότιμος καθηγητής στο Τμήμα Γεωλογίας και Γεωπεριβάλλοντος του Πανεπιστημίου Αθηνών και ο Christian Hubscher, καθηγητής γεωφυσικής του Πανεπιστημίου του Αμβούργου στη Γερμανία. Συμμετείχαν επίσης οι υποψήφιοι διδάκτορες Γ.Φαραγγιτάκης και Δ. Λαμπρίδου του ΕΚΠΑ.

Ο μεγαλύτερος νάνος πλανήτης στη ζώνη αστεροειδών μεταξύ Άρη και Δία έχει μπει στο μικροσκόπιο της NASA, η οποία έχει στείλει ένα σκάφος εξερεύνησης. 

Η NASA ανακοίνωσε ότι θα παρατείνει για δεύτερη φορά  την αποστολή του σκάφους Dawn στον νάνο πλανήτη Δήμητρα. Οι πρώτες παρατηρήσεις και μετρήσεις του Dawn έδειξαν ότι η μέση θερμοκρασία στην επιφάνεια της Δήμητρας είναι μείον 113 βαθμοί Κελσίου.

Διαπιστώθηκε ότι ο νάνος πλανήτης αποτελείται από ένα παράξενο μείγμα βράχων και πάγου σε ποσοστό 60% και 40% αντίστοιχα, που οι επιστήμονες δεν έχουν δει αλλού στο ηλιακό μας σύστημα.

Σύμφωνα με δημοσίευμα του «Βήματος» ,η  Δήμητρα, που έχει ηλικία 4,5 δισ. ετών, διαθέτει στην επιφάνειά της πολύ νερό σε μορφή πάγου, η προέλευση του οποίου παραμένει επίσης απροσδιόριστη. Δεν αποκλείεται μάλιστα να υπάρχουν μεγάλες ποσότητες υπόγειου νερού ή και ένας υπόγειος ωκεανός, όπως στον δορυφόρο Εγκέλαδο, αν και το πιθανότερο είναι ότι αυτός υπήρξε κάποτε, αλλά όχι πια σήμερα.

Ο,τι κι αν συμβαίνει, οι ερευνητές θεωρούν πιθανό ότι η Δήμητρα μπορεί ακόμη και τώρα να φιλοξενήσει (μικροβιακή) ζωή.

in