BLOGOSFAIRA

«Βρίσκοντας τον απανθρακωμένο συγγενή και φίλο, δίνω τέλος στην αγωνία της οικογένειας. Τους επιτρέπω να θρηνήσουν και να τιμήσουν τον νεκρό», γράφει ο διασώστης των «Σαββατιάτικων Συναντήσεων».

Oι εθελοντές διασώστες είναι «ιδιαίτεροι» άνθρωποι. Με υψηλό αίσθημα καθήκοντος, με διάθεση σεβασμού της ομάδας τους και, κυρίως, των ανθρώπων τους οποίους σπεύδουν να βοηθήσουν. Και με μία αξιοζήλευτη ταπεινότητα. Τουλάχιστον αυτός που γνώρισα εδώ και κάποιους μήνες. Ο διασώστης των «Σαββατιάτικων Συναντήσεων» αποκαλύφθηκε ότι ήταν διασώστης, μόνον πριν από λίγες ημέρες, όταν ακύρωσε μία προγραμματισμένη συνάντησή μας.

«Πρέπει να πάμε επειγόντως στο Μάτι», μου είπε, την ώρα που οι εικόνες από την καταστροφή στην Ανατολική Αττική «στοίχειωναν», η μία μετά την άλλη, την οθόνη και το μυαλό μου και οι δηλώσεις κάποιων κυβερνητικών ανέδιδαν οσμή πανικού και κυνισμού. Οσμή πιο αποπνικτική από αυτή της ίδιας της φωτιάς.

Τις επόμενες ημέρες επικοινωνούσαμε τακτικά. Και συνήθως ολιγόλογα. «Μα γιατί δεν θέλεις να μιλήσουμε για το Μάτι;» ρωτούσα επίμονα, όταν πια το έργο τους είχε ολοκληρωθεί. «Γιατί δεν είμαι ούτε δημοσιογράφος, ούτε κάνω δημόσιες σχέσεις», μου απαντούσε μονότονα. Μέχρι που στο μέιλ μου ήρθε το ακόλουθο κείμενο. Με την άδειά του, το φιλοξενώ:

Το ημερολόγιο ενός διασώστη

«Με το πρώτο φως του ηλίου, η πενταμελής ομάδα ετοιμάζεται. Ο συνάδελφός σου γίνεται ο καλύτερος φίλος και ο καλύτερος ψυχολόγος αυτές τις ώρες. Μπορεί να πέρασαν επτά μήνες από την τελευταία φορά που συνεργαστήκαμε, όμως δενόμαστε αμέσως ξανά. Κοιταζόμαστε και ξέρουμε πως, όπως στο παρελθόν, έτσι και τώρα θα αντικρίσουμε τα ίδια. Πόνο, θλίψη, καταστροφή. Θα αντικρίσουμε τον θάνατο. Και τον φόβο. Τον δικό μας φόβο.

Ελέγχουμε ξανά τον χάρτη και τον εξοπλισμό τόσο τον δικό μας όσο και του συναδέλφου μας, παίρνουμε νερό και φαρμακείο, επιβιβαζόμαστε. Σε δέκα λεπτά θα είμαστε στο σημείο. Στον δρόμο κανείς δεν μιλάει. Η μυρωδιά του καμένου κυριαρχεί.

Πλησιάζοντας συναντάμε πυροσβέστες, εξαντλημένους, αλλά δυνατούς. Τους ρωτάμε αν χρειάζονται κάτι, μας κάνουν νόημα και ενήμεροι για την αποστολή μας μας αφήνουν να περάσουμε. Αυτοί είναι ήρωες, παίρνεις δύναμη βλέποντάς τους. Οδηγώντας μέσα από στενά περάσματα που δεν επιτρέπουν λάθη, φτάνουμε. Κατεβαίνουμε και φοράμε τον εξοπλισμό. Κράνη, μάσκες, γάντια... Ενα σύντομο briefing, ξεκινάμε.

Το πρώτο σπίτι που θα μπούμε είναι μικρό και σχεδόν ολοκληρωτικά κατεστραμμένο. Δεν υπάρχει φράχτης παρά μόνο η σιδερένια πόρτα εισόδου, που στέκεται ειρωνικά όρθια, και κάποιοι μαυρισμένοι τοίχοι. Περνώντας αριστερά της πόρτας μπαίνουμε στη μαύρη αυλή. Τα πόδια βυθίζονται στη στάχτη. Χωρίς τις κατάλληλες μπότες θα φύγεις εγκαυματίας. Ελέγχουμε παντού, προχωρώντας με μικρά, αργά και σταθερά βήματα: Ενα πεταμένο κουτάλι στη βάση ενός μαύρου δέντρου, ένα λιωμένο παπούτσι, ένα παιδικό κουκλάκι στην άκρη του οικοπέδου... Αραγε ανήκουν στον ιδιοκτήτη ή σε κάποιους που έτρεχαν να σωθούν; Και ποιος ξέρει; Σώθηκαν; Η μυρωδιά του καμένου ξύλου, της καμένης σάρκας, του καμένου πλαστικού, είναι διάχυτη στον χώρο. Είναι αποπνικτική.

Βρισκόμαστε στην είσοδο του σπιτιού. Πριν μπούμε, ελέγχουμε τους πιθανούς κινδύνους. Προέχει η ασφάλεια του διασώστη. Παρατηρούμε. Στην οροφή, κεραμίδια και δοκάρια έτοιμα να πέσουν. Στο ύψος μας, σπασμένα τζάμια και καρφιά που προεξέχουν. Στο πάτωμα, σπασμένα γυαλιά και μπουκάλια, καρφιά... Πρέπει να είμαστε προσεκτικοί. Προχωρούμε “κατά μόνας”.

Το μυαλό αδειάζει από σκέψεις και το σώμα αγνοεί την αφόρητη ζέστη. Συγκεντρώνεσαι στην έρευνα. Σε αυτό που βλέπεις, μυρίζεις, και ακούς. Ακούς μόνο την ανάσα σου και τον ήχο από τα βήματα πάνω στους σωρούς από σπασμένα κεραμίδια, καμένα ξύλα, μπάζα...

Ενας θερμοσίφωνας στη μέση του δωματίου που μέχρι πριν από λίγες ώρες ήταν, όπως φαίνεται, σαλόνι. Η ομάδα συνεχίζει σε αυτό που μοιάζει με μπάνιο. Παραδόξως, έχει μείνει σχεδόν ανέπαφη μόνο η λεκάνη. Προχωράμε στον χώρο της κουζίνας. Σπασμένα πιάτα και ποτήρια παντού. Ενα ανοιχτό, πεσμένο πλυντήριο. Τίποτα. Δίπλα, το σιδερένιο τραπέζι άντεξε.

Η δυσοσμία είναι έντονη. Ενα ψυγείο πεσμένο πρηνηδόν με ανοιχτή την πόρτα. “Μιχάλη, βοήθησέ με», φωνάζω. Ο Μιχάλης, όπως και οι υπόλοιποι της ομάδας, είναι εξαιρετικός συνάδελφος. Συνεργαζόμαστε άριστα και ξέρει πότε χρειάζομαι κάτι και τι, χωρίς πολλά λόγια. “Ετοιμοι; Ενα, δύο, τρία!” Με μια κίνηση γυρίζουμε το ψυγείο. Νιώθω τον ιδρώτα να παγώνει ακαριαία και την ανάσα μου να σταματάει...

Κάποιος στην προσπάθειά του να σωθεί βρήκε φριχτό θάνατο... Πόσο μαρτυρικές ήταν οι τελευταίες του στιγμές; Αν πέθανε από ασφυξία ή από την ίδια τη φωτιά, δεν το γνωρίζω αυτή τη στιγμή. Αυτό που βλέπω όμως είναι τρομακτικό. Είναι η στιγμή που πρέπει να διατηρήσεις την ψυχραιμία σου.

Για να συνεχίσεις το έργο σου πρέπει να μάθεις να χειρίζεσαι και τις σκέψεις σου. Μπορείς; Φωνάζω τον επικεφαλής της αποστολής να επικοινωνήσει με την Πυροσβεστική. Διακομιδή, ταυτοποίηση... Εμείς θα συνεχίσουμε. Το ίδιο και οι πυροσβέστες. Και οι ιατροδικαστές.

Τι θα γίνει όμως με τους συγγενείς και φίλους των θυμάτων; Πώς θα συνεχίσουν να ζουν; Πώς θα μπορέσω εγώ να ελαφρύνω το δάκρυ τους; Αυτή τη στιγμή το μόνο που μπορώ να κάνω είναι να απαλύνω τις ψυχές των ίδιων των θυμάτων. Βρίσκοντας τον απανθρακωμένο συγγενή και φίλο, δίνω τέλος στην αγωνία της οικογένειας. Τους επιτρέπω να θρηνήσουν και να τιμήσουν τον νεκρό.

Επιστρέφοντας στη βάση, κάποιοι πολίτες μας συγχαίρουν. Ειλικρινά, δεν καταλαβαίνω γιατί. Σήμερα βρήκαμε έναν νεκρό. Διασώστης; Το μόνο που μπορώ να διασώσω είναι η αξιοπρέπεια και η ανθρωπιά».

Γ. Τερζής

Γράφει ένας απελπισμένος συμπολίτης μας, ο Νικ. Σταθούλης, σε ανάτησή του στο φ/β

Δεν ξέρω αν οι Έλληνες ζουν τη ζωή μέσα σε σιωπηλή απόγνωση. 

Αλλά αυτο που μου συνέβη νωρίς στο metro δεν έχει προηγούμενο. Ξεπερνά οποιαδήποτε φαντασία. Ήμουν κουρασμένος. Έπρεπε να πεταχτώ μεχρι την οδό Καρνεάδου στο Κολωνάκι. Που να πάρω αυτοκίνητο. Προτίμησα το metro.

Στην επιστροφή μου καθώς έβγαινα απο τον σταθμό με το ηλεκτρονικό εισιτήριο για να ανοίξουν οι γυάλινες θυρίδες, μια γυναίκα περίπου 60 ετών, ήρθε πίσω μου σπρώχνοντας με και φωνάζοντας : «Προχωρά πιο γρήγορα βρε ηλίθιε μην κλείσουν οι πόρτες...», μπήγοντας συγχρόνως τα νύχια της στο δεξί μου χέρι. Όλα αυτά σε δευτερόλεπτα. Σοκ.!!

Οι επιβάτες αντέδρασαν. Η γυναίκα φαινόταν να μην είναι στα καλά της. Δεν φωνάζεις όμως ποτέ σε γυναίκα. «Ίσως έχει χάσει τα πάντα. Γιαυτό ειναι ικανή να κάνει τα πάντα...» σκέφθηκα. 

Το αποτέλεσμα. Αντιτετανικός όρος γιατί το ανοσοποιητικό ειναι πεσμένο αισθητά. 

Η κόλαση ειναι εδώ πλέον. Είναι η πατρίδα μας η κόλαση. Οι πολίτες μαραίνονται μέσα στην απελπισία. 

Όλα τα υπόλοιπα είναι για τους ανεπρόκοπους και τους ακαμάτηδες πολιτικούς. 

Κάθε μέρα που περνά σε ετούτη τη χώρα αποτελεί κίνητρο να εξαφανιστούμε απο την κόλαση που μας έφτιαξαν να ζούμε...

Οταν πριν από έναν μήνα έγραφα εδώ για δέντρα που στάζουν αίμα και σταυρούς που θεραπεύουν τον καρκίνο, πέσανε να με φάνε οι θρησκόληπτοι που, προφανώς, όλα αυτά τα θεωρούν απολύτως λογικά.

Για να τελειώνουμε με τις ανοησίες. Η πραγματική εκκλησία (για μένα πάντα) ήταν του παπα-Γιώργη Πηρουνάκη με το μεγάλο έργο του στα χρόνια της χούντας. Του Αναστασίου, Αρχιεπισκόπου Τιράνων και πάσης Αλβανίας - ενός πραγματικού Αγιου που ως.. συνήθως θα αναγνωριστεί μετά θάνατον. Πραγματική εκκλησία είναι η Κιβωτός του Κόσμου του πατέρα Αντώνιου Παπανικολάου. Είναι οι ιερείς εκείνοι που ζουν και πεθαίνουν χωρίς οφίτσια και μεγαλεία σε συνοικιακές ενορίες κι ερημωμένα χωριά.

Η πραγματική εκκλησία δεν έχει αγιασμένες παντόφλες κι ευλογημένα ξώφτερνα. Αυτοί είναι αγοραίοι τσαρλατανισμοί, παρόμοιοι με εκείνους για τους οποίους ο Χριστός πέταξε κλωτσηδόν τους ιερείς του έξω από τον ναό.

Τώρα με τις Πανελλαδικές εμφανίστηκαν πάλι τα εποχικά είδη τύπου αγιασμένα στιλό: αυτά που μόλις σ' τα ευλογήσει παπάς, γράφεις άριστα στις εξετάσεις. Μια πολύ εξυπηρετική ευρεσιτεχνία, μια εύκολη κι εύχρηστη εφαρμογή που σε γλιτώνει από μελέτες, διαβάσματα, ξενύχτια κι αγωνίες. Πάει ο 18χρονος στην εκκλησία, προσκυνάει, παίρνει το στιλό κι αριστεύει.

Νέα παιδιά τώρα αυτό. Οχι η γριούλα με το σκαμνάκι στον όρθρο. Οχι ο φανατικός, όχι ο ψευδόθρησκος. Νέα παιδιά. Κάνουν ουρές στις εκκλησίες για ένα στιλό που αν το αφήσεις ελεύθερο μέχρι και μυθιστόρημα θα σου γράψει.
Αυτοί οι νέοι άνθρωποι ζουν ανάμεσά μας. Κατοικούν στη διπλανή μας πόρτα - αν χτυπήσεις το κουδούνι, τους βλέπεις ολοζώντανους μπροστά σου. Δεν είναι καρτούν, δεν είναι anime, δεν είναι ήρωες παραμυθιών.

Ζουν στον 21ο αιώνα και πιστεύουν ειλικρινά πως το κλειδί για την επιτυχία είναι ένα αγιασμένο στιλό. Πιστεύουν ειλικρινά πως ο συμμαθητής που μελετάει θα πατώσει, ενώ αυτοί με το στιλό θα μαζεύουν τα μόρια σαν στραγάλια. Κι όλα αυτά εμείς καλούμαστε να τα συζητήσουμε με σοβαρό πρόσωπο. Χωρίς να βάζουμε τα γέλια - ή τα κλάματα.

Ειλικρινά, κανένας δεν γνωρίζει πού τελειώνει η φάρσα και πού αρχίζει η τραγωδία. Οποιος διαθέτει IQ από +5 και άνω, δεν διανοείται ποτέ πως το αγιασμένο στιλό είναι το σκονάκι που εξασφαλίζει την αριστεία. Και καλά τα παιδιά. Εδώ υπάρχουν γονείς που τα μεγαλώνουν έτσι και που τις περισσότερες φορές οι ίδιοι τα σπρώχνουν προς τα εκεί. Και ψηφίζουν κιόλας. Και οι γονείς, και τα παιδιά.

Εσείς οι «στιλούχοι» λοιπόν δεν το μάθατε από μένα, αλλά πουθενά στον κόσμο δεν μοιράζουν αγιασμένα στιλό. Με σπάνιες εξαιρέσεις, η Εκκλησία ασχολείται με τα του οίκου της και η Πολιτεία με τα του δικού της. Και δεν φταίει και για τα στιλό ο Διαφωτισμός που δεν τον ζήσαμε στην Ελλάδα. Αρκετά πια με αυτή την καραμέλα - και στην Αλάσκα δεν ζήσανε Διαφωτισμό, αλλά αγιασμένα στιλό δεν έχουν.

Αλήθεια Μακαριότατε, εσείς που είστε η κεφαλή της Εκκλησίας, γιατί δεν καταδικάζετε δημοσίως τέτοιες σκοταδιστικές πρακτικές; Γιατί δεν προστατεύετε τους πιστούς, γιατί διά της σιωπής σας συναινείτε σε τέτοια φαινόμενα; Οταν σε αντικείμενα αποδίδονται θεϊκές υπερδυνάμεις, αυτό είναι ειδωλολατρία, ναι ή όχι, Μακαριότατε;

Και τέλος πάντων γιατί δεν επεμβαίνει εισαγγελέας - ή δεν θεωρείται απάτη όλο αυτό; Ή δεν εμπίπτει σε κανένα νόμο; Αν κάποιος πλανόδιος πουλάει βυσσινάδες π.χ. που γιατρεύουν τον καρκίνο, δεν θα τον τσιμπήσει η Αστυνομία; Αυτός λοιπόν που ευλογεί στιλό, σε τι ακριβώς διαφέρει;

Καλή επιτυχία, παιδιά. Η «μαμαδίστικη» συμβουλή μου είναι να έχετε καλού - κακού μαζί σας κι ένα δεύτερο στιλό, μην και χαλάσει το πρώτο. Ενα δεύτερο: όχι ένα αγιασμένο.

Tης Ελενας Ακρίτα δημοσιευτηκε στα ΝΕΑ (09/6/2018)

zoornalistas.blogspot.com

Έξι στα 10 καλύτερα νησιά στην Ευρώπη είναι ελληνικά, με την Πάρο να καταλαμβάνει την 1η θέση ανάμεσα στα καλύτερα στον κόσμο για το 2018, σύμφωνα με τα βραβεία World's Best Awards του μεγάλου ταξιδιωτικού περιοδικού Travel+Leisure, τα οποία βασίζονται στις απόψεις ταξιδιωτών από όλο τον κόσμο, σύμφωνα με δημοσίευμα της ιστοσελίδας tornosnews.gr.

Στα βραβεία αναδείχθηκε ακόμα το ξενοδοχείο Katikies στα 80 καλύτερα στον κόσμο και 1ο στην Ελλάδα, ακολουθούμενο από τα resort Canaves Oia, επίσης στη Σαντορίνη και Blue Palace στην Κρήτη. Κάθε χρόνο, το περιοδικό T+L ζητεί από τους αναγνώστες να αξιολογήσουν τις ταξιδιωτικές τους εμπειρίες από όλο τον κόσμο και να μοιραστούν την άποψή τους σε σχέση με τις κορυφαίες πόλεις, νησιά, κρουαζιερόπλοια, Spa, αεροπορικές εταιρίες κτλ.

Στην κατηγορία των νησιών, οι αναγνώστες τα βαθμολόγησαν σύμφωνα με τις δραστηριότητες, τα αξιοθέατα, τις φυσικές ατραξιόν, τις παραλίες, το φαγητό, τη φιλικότητα και το συνολικό value.

Τα ξενοδοχεία αξιολογήθηκαν βάσει των εγκαταστάσεών τους, της τοποθεσίας τους, των υπηρεσιών τους, του φαγητού και του συνολικού value που προσφέρουν. Τα νησιά που κέρδισαν ευρωπαϊκή διάκριση είναι:

1. Πάρος, Ελλάδα με 88,76 βαθμούς

2. Νήσοι Orkney, Σκωτία με 88,50 βαθμούς

3. Αζόρες, Πορτογαλία με 88,37 βαθμούς

4. Σαντορίνη, Ελλάδα με 87,94 βαθμούς

5. Κρήτη, Ελλάδα με 87,57 βαθμούς

6. Μήλος, Ελλάδα με 87,43 βαθμούς

7. Skye και οι Εβρίδες, Σκωτία με 87,37 βαθμούς

8. Σικελία, Ιταλία με 86,44 βαθμούς

9. Μύκονος, Ελλάδα με 86,31 βαθμούς

10. Κέρκυρα και Επτάνησα, Ελλάδα με 86,11 βαθμούς

tornosnews

Ο Πάνος Καμμένος ζητά να κυρωθεί η συμφωνία για το Μακεδονικό από 180 βουλευτές, ο Δημήτρης Τζανακόπουλος δηλώνει ότι εάν την καταψηφίσουν οι ΑΝΕΛ η κυβέρνηση θα ζητήσει ψήφο εμπιστοσύνης, και ο Σταύρος Θεοδωράκης σπεύδει να διαμηνύσει ότι το Ποτάμι θα υπερψηφίσει μεν τη συμφωνία αλλά δεν θα στηρίξει την κυβέρνηση. Παραπλεύρως, η ΝΔ αποκρούει ακαριαία τον αντιπερισπασμό Καμμένου διακηρύσσοντας ότι δεν θα επικυρώσει τη συμφωνία και, προς επίρρωση τούτου, ο Κυριάκος Μητσοτάκης επιδίδει μήνυμα «μη συμμόρφωσης» στον γερμανό πρεσβευτή στην Αθήνα.

Είναι η εικόνα του πρώτου «μπιγκ μπανγκ» που φέρνει στο πολιτικό σκηνικό η συμφωνία για το μακεδονικό – μια εικόνα, που αποτυπώνει μεν ισχυρές και οριζόντιες διακομματικές δονήσεις, αλλά ταυτόχρονα εμπερικλείει και εμφανή στοιχεία πολιτικού πόκερ εν όψει των εξελίξεων των επόμενων μηνών.

Στην κυβέρνηση, οι «μακεδονικές» δονήσεις έχουν ήδη πλήξει – όπως και αναμενόταν – τον μικρότερο εταίρο. Η πρώτη γραμμή άμυνας για τους ΑΝΕΛ ήταν η παραπομπή των τελικών αποφάσεων στο μέλλον, ήτοι στον χρόνο κατά τον οποίο η συμφωνία θα έρθει προς κύρωση στη Βουλή. Ηταν όμως μια γραμμή ντε φάκτο ασθενής – το απέδειξε η, προδιαγεγραμμένη έστω, διαφοροποίηση του Δημήτρη Καμμένου, οι αποδοκιμασίες κατά βουλευτών του κόμματος στην περιφέρεια και οι αλλεπάλληλες αποχωρήσεις μεσαίων στελεχών.

Εξ ου και ο Πάνος Καμμένος πέρασε σήμερα στην αντεπίθεση: Κατήγγειλε επιχείρηση εξαγοράς βουλευτών του, επανέλαβε κατηγορηματικά ότι οι ΑΝΕΛ θα καταψηφίσουν τη συμφωνία και – στοχεύοντας εμφανώς στο μαλακό υπογάστριο και τις αντιθέσεις εντός ΝΔ - είπε ότι θα «απαιτήσει» την κύρωσή της με πλειοψηφία 180 βουλευτών. Εν ολίγοις, ο πρόεδρος των ΑΝΕΛ μπορεί να στήριξε και να έμεινε στην κυβέρνηση στην πρόταση μομφής της ΝΔ, αλλά υπονόησε ότι μπορεί και να αποχωρήσει, με ό,τι αυτό συνεπάγεται, όταν η συμφωνία των Πρεσπών έρθει προς κύρωση στη Βουλή μετά από τουλάχιστον ένα εξάμηνο.

Το εάν εν τέλει θα το πράξει είναι ανοιχτό ερώτημα, η δεδηλωμένη πρόθεση όμως διαμορφώνει ένα πιθανό σενάριο που απασχολεί το Μαξίμου. Εξ ου και η δήλωση Τζανακόπουλου ότι εάν η συμφωνία καταψηφιστεί από τους ΑΝΕΛ η κυβέρνηση θα ζητήσει ψήφο εμπιστοσύνης – μια δήλωση, στην οποία μάλλον θα πρέπει να προσμετρηθεί και το γεγονός ότι μετά από έξι μήνες, κι εάν η συμφωνία έχει απορριφθεί από τους ΑΝΕΛ, η ΝΔ θα μπορεί να καταθέσει εκ νέου πρόταση μομφής.

Ενώπιον αυτών των σεναρίων ήρθε και η τοποθέτηση του Σταύρου Θεοδωράκη, στον Αντέννα, ότι στηρίζει τη συμφωνία, αλλά δεν θα στηρίξει την κυβέρνηση. «Το Ποτάμι δεν θα κάνει τα ρεπό του Καμμένου», είχε ήδη πει από χθες βάζοντας φρένο στα δημοσιεύματα περί αλλαγής κυβερνητικού εταίρου του ΣΥΡΙΖΑ και αντικατάστασης των ΑΝΕΛ από το Ποτάμι.

Στην πραγματικότητα, ο επικεφαλής του Ποταμιού έπραξε το αυτονόητο καίγοντας ένα σενάριο που απειλεί να «κάψει» το ήδη υπερσυμπιεσμένο κόμμα του. Οι επιλογές όμως δεν είναι πολλές για το κόμμα του Σταύρου Θεοδωράκη που, όπως και οι ΑΝΕΛ, απειλείται να εξαϋλωθεί στις συμπληγάδες του διπολισμού. Εάν στη συνδιάσκεψη της 1ης Ιουλίου το Ποτάμι αποφασίσει το διαζύγιο με το «Κίνημα Αλλαγής», θα πρέπει να δώσει τιτάνια μάχη για την αυτόνομη είσοδό του στη Βουλή και, ως εκ τούτου, οι πλέον προβληματισμένοι στη Σεβαστουπόλεως λένε πως οποιοδήποτε συμπέρασμα, στην όποια κατεύθυνση, είναι εξαιρετικά πρόωρο.

Για τη Νέα Δημοκρατία η απάντηση στο κύμα όλων αυτών των υπόγειων διεργασιών παραμένει η περιχαράκωση στο πατριωτικό «όχι» και η στροφή προς τα δεξιά. Στην Πειραιώς θεωρούν ότι ο ΣΥΡΙΖΑ βγαίνει απομονωμένος από το Μακεδονικό με μοναδικούς – και κοινοβουλευτικά αδύναμους – συμμάχους τον Σταύρο Θεοδωράκη και τον Γιώργο Παπανδρέου, θέτουν ως προτεραιότητα τη θωράκιση της ΝΔ απέναντι στο ενδεχόμενο δημιουργίας νέου κόμματος εκ δεξιών, και δεν διστάζουν να έρθουν σε σύγκρουση ακόμη και με το Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα πιστεύοντας ότι η αυτοδυναμία στις εκλογές θα έρθει δια της ψήφου του βορρά.

Με δεδομένες ωστόσο τις νέες κινήσεις προς συγκρότηση του λεγόμενου «κόμματος του βορρά» και με το ιστορικό προηγούμενο να δείχνει πως η έξαρση του εθνικισμού οδηγεί παγίως σε ενίσχυση της ακροδεξιάς, μάλλον πρόκειται για μια πρόβλεψη εξαιρετικά επισφαλή...

communenews

Mετά το ξέσπασμα της μεταναστευτικής κρίσης, οι ευρωπαίοι φίλοι του Βίκτορα Ορμπάν θριάμβευσαν στις κάλπες.

Πρώτος ο Ρόμπερτ Φίκο στη Σλοβακία (2016), ο οποίος στη συνέχεια αναγκάστηκε να παραιτηθεί μετά την δολοφονία του δημοσιογράφου Γιαν Κουτσιάκ. Δεύτερος ο Αλεξάνταρ Βούτσιτς, στη Σερβία (Απρίλιος 2017).

Επίσης, το ακροδεξιό γερμανικό κόμμα Alternative Für Deutschland έγινε τρίτη πολιτική δύναμη στη Γερμανία και κέρδισε 94 από τις 709 έδρες στη βουλή (Σεπτέμβριος του 2017).

Ακολούθησε ο Σεμπάστιαν Κουρτς, στην Αυστρία (Οκτώβριος 2017), ο οποίος συγκυβερνά με τους εθνικιστές του FPÖ. Στην Τσεχία κέρδισε ο Μίλος Ζέρμαν (Ιανουάριος 2018). Και φυσικά κυριάρχησε στην Ιταλία η συμμαχία της Λίγκας με το Κίνημα Πέντε Αστέρων (Ιούνιος 2018).

Τελευταίος στη λίστα ήρθε ο Γιάνες Γιάνσα και το Δημοκρατικό Κόμμα Σλοβενίας (SDS) το οποίο κέρδισε τις εκλογές στις 3 Ιουνίου, χάρη σε λαϊκιστικά συνθήματα κατά του φιλελευθερισμού, εναντίον των μεταναστών, εναντίον του Τζορτζ Σόρος, εναντίον των ελίτ και εναντίον των Βρυξελλών.

Σε όλη τη διάρκεια της προεκλογικής καμπάνιας, ο Γιάνσα είχε την στήριξη του Ούγγρου ομολόγου του Βίκτορ Ορμπάν, ο οποίος πήγε να τον υποστηρίξει αυτοπροσώπως στην πόλη Celje, στις 11 Μαίου.

Μάλιστα, ο Ορμπάν έβαλε και πόδι στα μέσα ενημέρωσης της Σλοβενίας: ο βαθύπλουτος φίλος του Árpád Habony επένδυσε 800 000 ευρώ το 2017 στο κανάλι Nova TV24, και στη συνέχεια αγόρασε ποσοστά στην εβδομαδιαία εφημερίδα Demokratija και στην ταμπλόιντ εφημερίδα Skandal 24, η οποία προπαγανδίζει τη γραμμή του κυβερνητικού SDS.

«Αυτές οι αγορές στην Σλοβενία και η εξαγορά σημαντικών ΜΜΕ στα Σκόπια, όπως η Republika και η Kurir, από υπευθύνους των Ουγγρικών ΜΜΕ αποδεικνύουν ότι οι εθνικιστές θέλουν να αναπαράξουν το πρότυπο της Ουγγαρίας και να ενισχύσουν τη φωνή της στα Βαλκάνια.

Η κυβέρνηση του Βίκτορα Ορμπάν χρηματοδοτεί επίσης μίντια τα οποία απευθύνονται στους κατοίκους της Τρανσιλβανίας, γνωρίζοντας ότι πολλοί εξ αυτών έχουν την διπλή υπηκοότητα και μπορούν να ψηφίζουν στις ουγγρικές εκλογές», αναφέρει έκθεση του οργανισμού Organized Crime and Corruption Reporting Project.

Για τους δεξιούς ηγέτες της Ευρώπης πλέον το να επιδοκιμάζουν τον Ορμπάν ή να τον συναντούν είναι κεφαλαιώδους σημασίας. Ο ακροδεξιός ηγέτης της Λίγκας Ματέο Σαλβίνι θέλει να πολεμήσει στο πλευρό της Ουγγαρίας εναντίον της ευρωπαϊκής μεταναστευτικής πολιτικής.

Ενας άλλος σύμμαχος του Ορμπάν είναι ο σκοπιανός ηγέτης της αντιπολίτευσης Christian Mickovski, ο οποίος αρνείται την συμφωνία Αθήνας-Σκοπίων, καθώς και ο Ολλανδός Geert Wilders και η γαλλίδα Μαρίν Λεπέν, οι οποίοι δεν χάνουν ευκαιρία να επαινέσουν τον Ορμπάν για την πολιτική του.

«Ο Ορμπάν μυρίστηκε που πάει ο ρους της ιστορίας σε ευρωπαϊκό επίπεδο, αλλά συμβολίζει ο ίδιος την ανάμειξη στις υποθέσεις των άλλων την οποία απορρίπτει για τη χώρα του. Κατά βάθος, πολλοί Σλοβένοι δεν ψήφισαν τον Γιάνσα εξαιτίας του Ορμπάν. Η επικοινωνιακή υπεροχή του Fidesz δεν κατάφερε να κάνει τον Ορμπάν ένα καλό εξαγώγιμο προϊόν. Η μικρή νίκη του Γιάνσα αποδεικνύει ότι η πλειοψηφία των Σλοβένων αρνούνται να δεχθούν αυτή την στροφή προς το παράδειγμα της Ουγγαρίας», αναλύει ο αθρογράφος Péter Techet στο σάιτ Azonnali.hu.

Το πραγματικό τεστ του ουγγρικού παραδείγματος θα δοθεί στις ευρωπαϊκές εκλογές που θα γίνουν στις 29 Μαίου 2019. Προς το παρόν το Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα δείχνει αμήχανο με στον σύμμαχό του Ορμπάν, ο οποίος δηλώνει ευθαρσώς τις αντιρρήσεις για την Ευρώπη και την λατρεία του για το Κρεμλίνο και αυξάνει την επιρροή του από την Ομάδα του Βίζεγκραντ έως την Ιταλία. Η Le Monde έγραψε πρόσφατα ότι οι προσεχείς ευρωεκλογές θα είναι η αναμέτρηση του μοντέλου Μέρκελ εναντίον Ορμπάν.

communenews