´

Οταν πριν από μερικές μέρες δημοσιοποιήθηκε η αποστολή ερωτηματολογίου σε πρώην υπουργούς και συνεργάτες του, το σύνολο των συναδέλφων που ασχολήθηκαν με το θέμα, χρησιμοποίησαν μία αγγλική/αμερικανική λέξη για να αποδώσουν τις προθέσεις του κ. Γεωργίου Παπανδρέου. Μίλησαν για "comeback".

Και είχαν δίκιο να το πράξουν, διότι μετά το τέλος της… παγκόσμιας περιοδείας του, με την οποία δεν ασχολήθηκε κανείς, είναι λογικό να υποθέσει κανείς ότι ο πρώην πρωθυπουργός θα αναμειχθεί ξανά στα κοινά, ειδικά με το ανεμοδαρμένο ΠΑΣΟΚ του κ. Ευάγγελου Βενιζέλου, που βρίσκεται πλέον μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας.

Με τα σημερινά δεδομένα θα στοιχημάτιζα για την αποτυχία του στις επόμενες βουλευτικές εκλογές, όποτε και αν διεξαχθούν.

Το περιβάλλον του κ. Παπανδρέου έσπευσε να διαψεύσει ότι ετοιμάζει «δυναμική επιστροφή» στην εσωτερική πολιτική σκηνή –άλλωστε είναι κάτι που δεν τον συνεπαίρνει όπως π.χ. η ανάμειξη με τα διεθνή πολιτικά πράγματα, όπου λατρεύει να γίνεται ένα με τις παρέες των ισχυρών, οι οποίοι δυστυχώς για τον ίδιο τον αντιμετωπίζουν ως... «μαϊντανό».

Θα έλεγα ότι είναι και στιγμή χαλάρωσης η ανάλυσή του για την κρίση χρέους της Ευρωζώνης. Η αλήθεια είναι ότι δεν έχει να προσφέρει τίποτα στις συζητήσεις των διεθνών παραγόντων, ιδιαίτερα για την οικονομία, καθώς είναι ένα ζήτημα που δεν κατέχει. Δεν έχει την παραμικρή ιδέα, για να το θέσουμε πιο σωστά.

Για να αντιληφθεί κανείς καλύτερα τις κινήσεις και τον τρόπο σκέψης του πρώην πρωθυπουργού, πρέπει να προσπαθήσει να σκέφτεται όπως εκείνος. Αμερικανικά… Είναι ο μόνος τρόπος για να καταλάβετε το μέγεθος του μεγαλείου του και της πολιτικής του σκέψης.

Είναι στα σχέδια του, λοιπόν, να επανέλθει στην ελληνική πολιτική σκηνή; Επειδή ο ίδιος σκέφτεται αμερικανικά, και όχι ελληνικά, γνωρίζει ότι το comeback δεν είναι καν στις επιλογές του. Και επειδή οι πολίτες δεν θέλουν να τον βλέπουν μπροστά τους, αλλά και για ένα άλλο σοβαρό λόγο. Βαριέται φρικτά να ασχολείται με τα δύσκολα και η διακυβέρνηση της χώρας έπαψε πιά να είναι το παιγνιδάκι πολιτικών, όπως ο συγκεκριμένος.

Ακόμα και αν υποθέσουμε ότι ο λαός παραφρονεί και τον καλεί πίσω ως σωτήρα, ο κ. Παπανδρέου θα αρνηθεί να επιστρέψει. Αλλωστε, το ελληνικό κράτος βρίσκεται σε βαθιά χρεωκοπία και «δεν υπάρχει μία» για να παίζουν ο πρώην πρωθυπουργός και οι κηπουροί του με τις μη κυβερνητικές οργανώσεις (ΜΚΟ) –ένα από τα μεγαλύτερα σκάνδαλα στην Ελλάδα, που δεν θα ερευνηθεί ποτέ, διότι όλοι έχουν ευθύνη και ανάμειξη, σοσιαλιστές και δεξιοί…

Γιατί, λοιπόν, έστειλε το ερωτηματολόγιο στους πρώην υπουργούς και συνεργάτες του; Πάλι πρέπει να «φορέσουμε» τα… παπούτσια του και να σκεφθούμε ως εκείνος. Αμερικανικά… Το πρώτο πράγμα που διαπράττουν οι Αμερικανοί πολιτικοί, όταν φεύγουν με δόξες, τιμές και (μερικοί με) …σεξουαλικά σκάνδαλα, όπως ο Μπιλ Κλίντον, κλείνουν συμφωνία με εκδοτικό οίκο για να εκδώσουν τα απομνημονεύματά τους.

Στην περίπτωση του κ. Παπανδρέου, θα μπορούσε να γράψει ένα βιβλίο-απολογία για «τα δύο χρόνια στην εξουσία, που ταρακούνησαν την Ελλάδα». Του κάνω προσφορά και τον τίτλο… Εύκολο τόχεις να στείλεις στην πτώχευση ένα ολόκληρο λαό, επειδή δεν είχες το θάρρος να πάρεις αποφάσεις φοβούμενος το πολιτικό κόστος, και επειδή δεν είχες την τόλμη να μιλήσεις με τη γλώσσα της αλήθειας;

Και ποιά είναι η αλήθεια; Οτι προεκλογικά έκανε λάθος, έπεσε έξω στους υπολογισμούς του και για το κράτος που χρεωκόπησε θα πληρώσουν οι πολίτες… Το θέμα είναι ποιός θα το αγόραζε το βιβλίο του. Βέβαια, θα μπορούσε να οργανώσει παρουσιάσεις ανά την Ελλάδα και να το προσφέρει δωρεάν, όπως έκανε με το «πράσινο βιβλίο» του ο Μουαμάρ Καντάφι και με το δικό του ο Μάο της Κίνας.

Οι Αμερικανοί πολιτικοί καταφεύγουν στους συνεργάτες τους όταν αποχωρούν από την πολιτική και για ένα άλλο λόγο, πολύ πιό σοβαρό από την αναζήτηση βοήθειας για τη συγγραφή βιβλίου. Το κάνουν και όταν ετοιμάζουν την άμυνά τους. Είτε επειδή θα αντιμετωπίσουν τη Δικαιοσύνη, είτε όταν νοιώθουν πως κινδυνεύει το «πολιτικό (τους) κληροδότημα».

Βεβαίως, για την περίπτωση του κ. Παπανδρέου πολλοί άνθρωποι πιστεύουν ότι πρέπει να λογοδοτήσει για την οικονομική καταστροφή της χώρας. Υπάρχει και ο αντίλογός από τους συνεργάτες του: Δεν είναι ο μόνος υπεύθυνος, διότι παρέλαβε μία επικίνδυνα εκρηκτική κατάσταση από τον Καραμανλή –οι δεξιοί υποστηρίζουν και από τον Κώστα Σημίτη. Και, δυστυχώς, ήταν ανίκανος να την διαχειριστεί…

Ο κ. Γεώργιος Παπανδρέου φοβάται τη Δικαιοσύνη, αν και στην Ελλάδα αποδεικνύεται τυφλή όταν πρόκειται για τους πολιτικούς και τους τραπεζίτες. Και μην μου μιλήσετε για τον Άκη Τσοχατζόπουλο, διότι ήταν τόσα τα στοιχεία και οι αποδείξεις, που όποιος δικαστής τον αθώωνε θα αντιμετώπιζε τη λαϊκή οργή και τη λαϊκή τιμωρία.

Ας ανακεφαλαιώσουμε για να μην υπάρξουν παρεξηγήσεις, διότι θα με κατακεραυνώσουν αύριο ως έκαναν με τον φτωχό Αντώναρο. Για την καταστροφή της οικονομίας, ένα έγκλημα για το οποίο έχουν ευθύνη τρεις τουλάχιστον πρώην πρωθυπουργοί, δεν προβλέπεται να υπάρξει τιμωρία.

Εάν, όμως, αποδειχθεί ότι υπήρξε δόλος, τότε ο κ. Παπανδρέου κινδυνεύει. Ιδιαίτερα εάν αποδειχθεί –και πιστεύω πως είναι πολύ εύκολο- ότι η χώρα οδηγήθηκε στο Μηχανισμό επί τούτου -για να μην αναλάβει το πολιτικό κόστος ο ίδιος και το κόμμα του.

Και η κατάληξη είναι αυτή που όλοι γνωρίζετε: Και η χώρα καταστράφηκε, και το ΠΑΣΟΚ διαλύθηκε, και ο ίδιος ο κ. Παπανδρέου εγκατέλειψε την εξουσία ταπεινωμένος, με απόφαση της κ. Μέρκελ και του κ. Σαρκοζί, που τον εξευτέλισαν στις Κάννες ενώπιον ξένου ακροατηρίου (μαζί και ο Ευάγγελος Βενιζέλος), ως να ήταν ο ηγέτης μίας αφρικανικής μπανανίας.

Μιχ. Ιγνατίου

Το ΠΑΣΟΚ είναι σε κατάσταση εκτάκτου ανάγκης. Η πρόταση δυσπιστίας του ΣΥΡΙΖΑ είχε σαν αποτέλεσμα να διαγραφεί από το ΠΑΣΟΚ η κυρία Τζάκρη.

Στην Κ.Ο του κόμματος έμειναν πλέον 27. Η κοινοβουλευτική ομάδα είναι σαφές ότι δεν ελέγχεται από τον Ευάγγελο Βενιζέλο. Στην παρούσα φάση πάντως δεν πρόκειται να τραβήξει κανείς το χαλί κάτω από τα πόδια του προέδρου του ΠΑΣΟΚ.

Όμως, ο προβληματισμός είναι διάχυτος. Ο βουλευτής του ΠΑΣΟΚ Γιώργος Ντόλιος «χτύπησε» εκεί που πονάει η ομάδα Βενιζέλου.

Ο κ. Ντόλιος σε δηλώσεις του είπε ότι πρέπει το ΠΑΣΟΚ να ανοίξει δίαυλο επικοινωνίας με τον ΣΥΡΙΖΑ. Ο κ. Ντόλιος ρωτήθηκε συγκεκριμένα αν η ανασυγκρότηση της κεντροαριστεράς μπορεί να γίνει με κορμό τον ΣΥΡΙΖΑ και απέφυγε να απαντήσει.

Αυτό επεσήμαναν πολλά στελέχη καθώς, ο κος Βενιζέλος έχει αποκλείσει τον ΣΥΡΙΖΑ από τη συζήτηση για την κεντροαριστερά.

Την ίδια ώρα πολλά στελέχη του ΠΑΣΟΚ ζητούν να συνεδριάσει η Κεντρική Επιτροπή του κόμματος. Όταν, συμβεί αυτό θα ακουστούν πολλά και τα περισσότερα θα είναι αρνητικά για τον πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ.

Τα ραντεβού στελεχών δίνουν και παίρνουν. Οι συναντήσεις είναι καθημερινές και βασικό θέμα είναι ποιο είναι το μέλλον του κόμματος.

Στην ίδια γραμμή εντάσσεται και το δημοσίευμα του Βήματος περί αλλαγής ηγεσίας στο ΠΑΣΟΚ.

Είναι κοινό μυστικό ότι τέτοιες συζητήσεις γίνονται στις συναντήσεις των στελεχών. Οι περισσότεροι «βλέπουν» ότι ο κος Βενιζέλος δεν έχει διάθεση να φύγει από την προεδρεία του κόμματος.

Την ίδια ώρα όλο και περισσότερο ακούγεται από τα χείλη αρκετών στελεχών το όνομα Γιώργος Παπανδρέου.

Ο πρώην πρωθυπουργός ,που βρίσκεται στην Ελλάδα τις τελευταίες ημέρες , έχει επαφές, μιλάει με στελέχη και στην παρούσα φάση μόνο ακούει. Βασικό του μέλημα είναι να μην υπάρξει πολιτική αστάθεια. Ταυτόχρονα ο ίδιος απαντά σε ό,τι τον αφορά.

Η αίσθηση είναι ο κος Παπανδρέου κάτι ετοιμάζει. Πολλοί πιστεύουν και εισηγούνται στον κύριο Παπανδρέου να μιλήσει να κάνει αποτίμηση της κυβερνητικής του παρουσίας. Σε αυτό το πλαίσιο εντάσσεται και το ερωτηματολόγιο που απέστειλε σε πρώην υπουργούς και στενούς του συνεργάτες και αποκάλυψε το newpost.

Κάποιοι πιστεύουν ότι το ΠΑΣΟΚ θα είχε καλύτερη τύχη με τον Γιώργο Παπανδρέου στο τιμόνι παρά το γεγονός ότι ουσιαστικά είχε εκδιωχθεί από το κόμμα.

Τα σενάρια

- Εκδηλώνεται,άμεσα, ανοιχτή αμφισβήτηση στο πρόσωπο του Ευάγγελου Βενιζέλου και το ΠΑΣΟΚ περνάει σε φάση ανάδειξης νέου αρχηγού.
- Οι αμφισβητίες κάνουν υπομονή έως τις ευρωεκλογές, αν αντέξει η κυβέρνηση έως τότε και στη συνέχεια καλούν τον Ευάγγελο Βενιζέλο να παραδώσει την αρχηγία
- Ζητούν από το Γιώργο Παπανδρέου να εγγυηθεί τη μετάβαση προς την εκλογή νέου προέδρου.
- Ο Ευάγγελος Βενιζέλος επιμένει οπότε η ίδρυση ενός νέου κόμματος κυρίως από παπανδρεικούς γίνεται άμεσα πράξη.

Ο Ευάγγελος Βενιζέλος έχει και ένα άλλο χαρτί στο χέρι του. Αυτό είναι το πόρισμα για τα οικονομικά του ΠΑΣΟΚ επί ημερών Γιώργου Παπανδρέου.

Το πόρισμα είναι κλειδωμένο στο συρτάρι του κυρίου Βενιζέλου από το καλοκαίρι ταυτόχρονα όμως πολλοί παρατηρούν ότι η οριζόντια πτώση του ΠΑΣΟΚ στις δημοσκοπήσεις ξεκίνησε από την στιγμή που άνοιξε η συζήτηση για τα οικονομικά και υπήρχαν τα εσωτερικά μαχαιρώματα.

Η σύγκρουση έρχεται, η καταιγίδα έχει αρχίσει να φαίνεται στον ορίζοντα και θα είναι σφοδρή.

Ο Γιώργος Παπανδρέου λένε όσοι τον γνωρίζουν καλά δεν επιθυμεί ούτε σύγκρουση, ούτε αποσταθεροποίηση ταυτόχρονα όμως δεν επιθυμεί και τη διάλυση του κόμματος.

Οι συνεργάτες του σε ανακοίνωση για το ερωτηματολόγιο έκαναν λόγο για ευφάνταστα σενάρια(επιστροφής) όμως οι πάντες ξέρουν ότι αν ο κόσμος τον καλέσει θα ανταποκριθεί είτε εκείνος είτε άλλος που ο ίδιος θα θεωρεί κατάλληλο. 

Ορέστης Αποστολόπουλος, npost

Κυβέρνηση και αντιπολίτευση στο σύνολό τους αδυνατούν να διαχειριστούν τη χρεοκοπία της χώρας και αμφότερες πίσω από το μνημόνιο κρύβουν την αδυναμία τους να εκφράσουν ένα ρεαλιστικό και συνεκτικό σχέδιο εξόδου από την κρίση.

Το μνημόνιο για την κυβέρνηση αποτελεί ένα καλό άλλοθι για να φλυαρεί περί δήθεν κόκκινων γραμμών που ορίζει στις διαπραγματεύσεις για τα μέτρα.

Το μνημόνιο για την αντιπολίτευση αποτελεί το αίτιο της χρεοκοπίας και όχι το αποτέλεσμα αυτής όπως είναι. Δηλαδή, το μνημόνιο φταίει για την βίαιη προσαρμογή στα νέα δεδομένα της μετά την ευημερία με δανεικά εποχή,  όχι η διάλυση κάθε έννοιας οικονομικής και επιχειρηματικής δραστηριότητας, ο κρατικοδιαιτισμός,  οι πρόωρες συνταξιοδοτήσεις και οι αργομισθίες των κομματόσκυλων.

Οι κόκκινες γραμμές της κυβέρνησης δεν πρέπει να αφορούν τους ξένους αλλά τις διάφορες εγχώριες ομάδες συμφερόντων που κερδίζουν ή χάνουν ανάλογα με τον τρόπο που θα γίνει  κάποια  ρύθμιση.

Π.χ. με την απελευθέρωση της πώλησης βρεφικού γάλακτος στα σούπερ μάρκετ οι τιμές έπεσαν 25%, γεγονός που σημαίνει πως τα φαρμακεία έγραψαν ανάλογη απώλεια...

Με την ηλεκτρονική συνταγογράφηση κερδίζει ο φορολογούμενος που θα πληρώσει λιγότερους φόρους, αλλά θα χάσουν χιλιάδες γιατροί και δεκάδες φαρμακέμποροι που κέρδιζαν και μοιραζόντουσαν δυο - τρία δισ. παραπάνω από ανεξέλεγκτες δημόσιες φαρμακευτικές δαπάνες.

Με την απελευθέρωση των μεταφορών θα χάσουν οι μεταφορείς, αλλά θα κερδίζει κάτι ο καταναλωτής που πληρώνει το κόστος...

Με την κατάργηση του αγγελιοσήμου στις διαφημίσεις θα χάσουν οι δημοσιογράφοι τις ασφαλιστικές παροχές που έχουν και τις οποίες πληρώνουν άλλοι, διαφημιζόμενοι και καταναλωτές όπου μετακυλύεται το κόστος...

Η απελευθέρωση της αγοράς του γάλακτος θα φέρει φτηνότερο γάλα στα ράφια, αλλά θα χάσουν οι γαλακτοβιομηχανίες και ενδεχομένως οι παραγωγοί που λόγω μεγέθους φόρων κλπ παράγουν με μεγαλύτερο κόστος...

Υπάρχουν δεκάδες φόροι και εισφορές προς τρίτους και εκατοντάδες ρυθμίσεις υπέρ συντεχνιών που αθροίζουν υψηλό κόστος ζωής για τους υπόλοιπους και κάνουν τις επενδύσεις μη ανταγωνιστικές στην Ελλάδα.

Χρειαζόταν τρόικα για να αλλάξουν αυτά;

Ποιος θα πληρώσει τα στεγαστικά...

Η κυβέρνηση ανθίσταται στην απελευθέρωση των πλειστηριασμών αλλά δεν λέει τίποτα για το ποιος θα πληρώσει το κόστος.

Αν δεν υπήρχε μνημόνιο και τρόικα και είχαμε 30% των στεγαστικών δανείων να μην εξυπηρετούνται  θα τα χάριζαν χωρίς να «κουρέψουν» τις καταθέσεις; Αν χάριζαν τα δάνεια, τα μη εξυπηρετούμενα δεν θα έφταναν το 100%, άρα δεν θα χρειαζόταν να δημευτούν οι καταθέσεις...

Κάποιοι «προοδευτικοί» και δημαγωγοί  υποστηρίζουν πως υπάρχει τρόπος να χαριστούν τα δάνεια χωρίς να κουρευτούν οι καταθέσεις.

Αν ανοίξει κάποιος έναν ισολογισμό μιας τράπεζας θα διαβάσει πως τα δάνεια που έχει δώσει η τράπεζα είναι Καταθέσεις + ίδια Κεφάλαια + δανεικά από άλλες τράπεζες ή την ΕΚΤ.

Τα ίδια κεφάλαια είναι στο περίπου 10% του ενεργητικού και άλλο τόσο τα δάνεια από τη διατραπεζική και την ΕΚΤ. Άρα, το 70-80% είναι οι καταθέσεις...

Όταν κάποιος δεν πληρώνει γιατί δεν μπορεί η τράπεζα, διαγράφει το ποσό από τα ίδια κεφάλαια. Αν οι διαγραφές ξεπεράσουν τα ίδια κεφάλαια είτε θα πρέπει να γίνει αύξηση κεφαλαίου είτε να διαγράψει ανάλογες καταθέσεις bail-in είτε...

Το περασμένο καλοκαίρι οι τράπεζες ανακεφαλαιώθηκαν με τα 50 δισ. ευρώ που διέθεσε ο EFSF και τα οποία αθροίστηκαν στο δημόσιο χρέος.

Με απλά λόγια το σύνολο των Ελλήνων πλήρωσε 50 δισ. ευρώ για να μην καταρρεύσει το τραπεζικό σύστημα. Αν το χρέος αυτό επιμηκυνθεί σε 50 ή 100 χρόνια το κόστος αυτό το μεταφέρουμε στα παιδιά μας και τα εγγόνια μας. Αν αυτό γίνει με αρνητικά επιτόκια τότε μέρος του το μεταφέρουμε σε αυτούς που μας δάνεισαν, δηλ. τους Ευρωπαίους κυρίως φορολογούμενους.

Άρα, ποια είναι η κόκκινη γραμμή;

Αν δεν χάσει το σπίτι αυτός που δεν έχει να πληρώσει, θα χάσει την κατάθεση αυτός που δεν αγόρασε σπίτι. Αν δεν χάσει την κατάθεση το κόστος της ανακεφαλαίωσης θα το πληρώσουν είτε όλοι οι Έλληνες μέσω του δημοσίου χρέους ή τα παιδιά μας και τα εγγόνια μας.

Οι τράπεζες έχουν ήδη κρατικοποιηθεί. Η διαμάχη μεταξύ κυβέρνησης και αντιπολίτευσης είναι αφού κρατικοποιήθηκαν θα πρέπει να τις διοικούν αυτοί που έχουν βάλει ένα μειοψηφικό κεφάλαιο ή το κράτος που έχει τη μερίδα του λέοντος.

Η διαφορά είναι δηλαδή ποιος θα έχει τη διοίκηση που για πολλούς μοιάζει με «κουτάλα» μέσα σε καζάνι με χρήματα...

Η αντιπολίτευση διατείνεται πως αν την «κουτάλα» την πάρουν στα χέρια τους αυτοί που θα διορίσει η ίδια, τα κεφάλαια θα κατευθυνθούν βάσει κεντρικού σχεδίου σε επενδύσεις και θα προκύψουν θέσεις εργασίας και ανάπτυξη.

Την δεκαετία του ’80 και ’90, το 80% του τραπεζικού συστήματος ήταν υπό κρατικό έλεγχο και τραπεζίτες συνήθως ήταν διάφορα στελέχη του κόμματος με αριστερές περγαμηνές.

Ήταν οι δύο δεκαετίες που διαλύθηκε ο παραγωγικός ιστός που είχε δημιουργηθεί στη χώρα μετά το 1950. Όλα τα σχέδια όπως η Αλουμίνα με τους Ρώσους αποδείχτηκαν «μαύρες» τρύπες και μέσω πλουτισμού των κομματικών παρατρεχάμενων και ημετέρων κρατικοδίαιτων επιχειρηματιών.

Τα πράγματα είναι περισσότερο περίπλοκα απ΄ όσο φαίνονται και η κυβέρνηση και η αντιπολίτευση κρύβονται πίσω από το μνημόνιο γιατί αδυνατούν να πουν προς πολλές κατευθύνσεις πως το πάρτι τελείωσε...

capital

Την ώρα που σύσσωμο το Παλαιό Ψυχικό έχει βγει στα κάγκελα και ανακαλύπτει ελέω Γιάννη Στουρνάρα και φορολογίας ακινήτων τον Άρη Βελουχιώτη, η Γκόλφω κάνει πόλεμο, η Γκόλφω πολεμάει: "Γιάννη μου δεν είναι εδώ Παλαιό Ψυχικό, δεν είναι καν Παγκράτι.

Η Άνω Παναγιά είναι Γιάννη μου και κάθε ευρώ φόρος μας πονάει". Που να ακούσει, όμως, ο Γιάννης. Διότι ο Γιάννης πιστεύει ότι λεφτά υπάρχουν μέσα στα σεντούκια. Δεν δικαιολογείται αλλιώς τόση εμμονή. 

Η άγρια φορολογία στα ακίνητα θα είναι η ταφόπλακα της σημερινής κυβέρνησης. Μπορεί κάποιοι να νομίζουν ότι θα είναι εύκολο να φορτώσουν όλες τις αμαρτίες του κόσμου στην πλάτη του Γ. Στουρνάρα, αλλά δεν είναι έτσι. Η ευθύνη για το σημερινό χάλι είναι συλλογική.

Κάποιοι λένε ότι δεν θα κλάψουν για τους κατοίκους του Ψυχικού. Δεν πειράζει! Σήμερα οι κάτοικοι του Ψυχικού, αύριο του Νέου Ψυχικού και αμέσως μετά της Νέας Φιλαδέλφειας. Αυτή η φοροκαταιγίδα μας αφορά όλους. Κι αυτό που κτυπάμε είναι η φιλοσοφία που την συνοδεύει.

Προσπαθούν να πείσουν την κοινωνία ότι ο φόρος κατοχής στα ακίνητα είναι επιβεβλημένος, έτσι ώστε να χρησιμοποιεί ο καθένας μόνο όσα τετραγωνικά του είναι απολύτως απαραίτητα. Λένε χαρακτηριστικά ότι η υψηλή φορολογία θα βοηθήσει στο να πάρουν οι πολίτες αποφάσεις για το τι πρέπει να κρατήσουν και τι να πουλήσουν. Το λένε ανεπίσημα. Το διαδίδουν υπόγεια με τα φερέφωνά τους στον Τύπο. Δεν τολμούν να πουν με το στοματάκι τους αυτές τις αθλιότητες.

Να πουλήσει κανείς σε ποιά τιμή; Τι μας λένε; Μάλλον εννοούν να δωρίσουν οι πολίτες τα ακίνητά τους κατευθείαν στο δημόσιο. Τόσο μίσος; Τόση μνησικακία; Τι τους συνέβη σε μικρή ηλικία και είναι σήμερα τόσο αγριεμένοι; Ακόμη δεν καταλαβαίνουν πόσο τερατώδη είναι αυτά που υποστηρίζουν. Ουδέποτε άλλοτε στο παρελθόν υπήρξε κυβέρνηση που να επιτέθηκε με τόση σφοδρότητα στον ίδιο τον λαό της...

Ο κόσμος καλείται σήμερα να πληρώσει φόρους με βάση τιμές στα ακίνητα που δεν έχουν την παραμικρή σχέση με την πραγματικότητα. Και το κάνουν εν γνώση τους. Όπως γνωρίζουν ακόμη ότι η συνέχιση αυτής της πολιτικής οδηγεί αυτόματα σε δήμευση εκατοντάδων χιλιάδων ακινήτων.

Ρίχνουν όλο το ανάθεμα στην τρόικα. Ακόμη και για την παταγώδη αποτυχία της πολιτικής τους στο θέμα των φόρων στα καύσιμα. Λένε πάντα την μισή αλήθεια, όπως συμβαίνει με σχεδόν όλα τα φλέγοντα θέματα. Η βασική ευθύνη για το σημερινό αλαλούμ ανήκει αποκλειστικά και μόνο στους ίδιους.

Το εντυπωσιακό είναι ότι δεν υπάρχει ένας τομέας στον οποίον το οικονομικό επιτελείο της κυβέρνησης να τα έχει καταφέρει. Ούτε ένας! Έτσι, για να έχουμε να λέμε. Τυχαίο; Είναι τυχαίο το γεγονός ότι όλες οι δουλειές τους είναι μισοτελειωμένες, τσαπατσούλικες, δίχως αρχή, μέση και τέλος; Και πάντοτε για τις δικές τους αδυναμίες φταίει η τρόικα. Πόσο πια να φταίει κι αυτή η τρόικα... 

Θ. Μαυρίδης, capital

«Στην Ελλάδα είσαι ότι δηλώσεις». Είναι μια έκφραση που έχει πρωτοδιατυπώσει ο Γιάννης Τσαρούχης, αν και ο ίδιος είχε αποποιηθεί την πατρότητά της.

Έχει περάσει πια στην καθημερινή μας ζωή. Συνδέεται με ορισμένα ήθη προσποίησης, απόκρυψης, υποκρισίας. Μια ακραία έκφραση αυτής της συμπεριφοράς είναι η κωμωδία «Η Ωραία των Αθηνών» του Αλέκου Σακελλάριου όπου ο Βασίλης Αυλωνίτης έχει ιδρύσει τον Σύλλογο «Πνεύμα και Ηθική», μέλη του είναι δεκάδες θεούσες του κατηχητικού, έχει αναδειχθεί πρόεδρός του, και ο ίδιος είναι βουτηγμένος στην ακολασία και τα σκάνδαλα.

Στην πραγματικότητα η έκφραση αυτή εφιστά την προσοχή στην εντελώς αντίθετη κατεύθυνση, «δεν είσαι ότι δηλώσεις». Για αυτό το λόγο οι «δηλώσεις» του πόθεν έσχες πολιτικών ή οι φορολογικές «δηλώσεις» μεγαλοεπαγγελματιών θεωρούνται καταρχήν αναξιόπιστες, ανακριβείς και πλαστές.

Είναι περίεργο αλλά αυτό το φαινόμενο της προσπάθειας να εμφανισθούν ορισμένοι ότι «είναι ότι δηλώνουν» αλλά κατά βάθος καθόλου να «μη είναι ότι δηλώνουν» έχει κυριαρχήσει στην πολιτική ζωή της χώρας. Σε μια εποχή κρίσης μάλιστα που απαιτεί από την πολιτική να είναι ειλικρινής με την κοινωνία, να διαλύει κι όχι να επιτείνει τη σύγχυση του κόσμου, να διευκολύνει τις επιλογές του.

Αυτό ακριβώς γίνεται σήμερα με την κατάχρηση και τη χρησιμοποίηση του όρου «αντιμνημονιακός» χωρίς όμως τον ουσιαστικό προσδιορισμό του.

Είναι σαν κάποιος να περιφέρεται και να δηλώνει την περιοχή του «οικολόγος» την ίδια ώρα όμως τσιμουδιά για τη βιομηχανία που με τα απόβλητά της ρυπαίνει το ποτάμι ή για τους ατμοσφαιρικούς της ρύπους λόγω έλλειψης φίλτρων. Είσαι οικολόγος όχι όταν περιφέρεις την ετικέτα στο μέτωπό του, αλλά όταν αποκαλύπτεις τις αιτίες μόλυνσης του περιβάλλοντος, τις ονοματίζεις χωρίς φόβο και μάχεσαι για να καταργηθούν.

Σήμερα από τον ΣΥΡΙΖΑ μαζί με τους Ανεξάρτητους Έλληνες το μνημόνιο αποκόπτεται εντελώς από τις ρίζες που το τρέφουν και από τους θεσμούς που το επιβάλλουν, αυτονομείται από το οικονομικό και πολιτικό του περιβάλλον, παρουσιάζεται σαν μια διαβολική επινόηση που αρκεί να εμφανισθούν κάποιοι εξορκιστές να εκφωνήσουν τη λέξη «κατάργηση» κι αυτό να εξαφανισθεί ως δια μαγείας και η ζωή του άνεργου, του οφειλέτη, του φτωχού να γίνει αμέσως όμορφη και παραμυθένια.

Τι εννοούμε λέγοντας «μνημόνιο»;

Την κατάργηση της εθνικής κυριαρχίας, την υπαγόρευση πολιτικών, την αντικατάσταση της ελληνικής κυβέρνησης από ξένους υπαλλήλους της τρόικα, την υπερφορολόγηση, τη μείωση των κοινωνικών δαπανών, τις εισπρακτικές πολιτικές, την ανεργία και τη φτώχεια που επιφέρουν.

Αν υπάρξει μια κυβέρνηση που ενώπιον Θεού και ανθρώπων διακηρύξει «Καταργούμε το Μνημόνιο», εφόσον δεν προχωρήσει σε αποχώρηση και από την Ευρωζώνη, τα ίδια ακριβώς πράγματα θα συνεχίσουν να ισχύουν, σα να μη έχει αλλάξει τίποτε.

Γιατί; Γιατί, ειδικά μετά το ξέσπασμα της ελληνικής κρίσης, από το 2010 όλη η δομή της Ευρωζώνης έγινε «μνημονιακή». Η Ευρωζώνη είναι «μνημόνιο» για όλες τις χώρες που συμμετέχουν.

Πριν λίγες μέρες το Σχέδιο Β έδωσε στη δημοσιότητα το περιεχόμενο των τεσσάρων κανονισμών της Ευρωπαϊκής Ένωσης που αφορούν ειδικά στις χώρες της Ευρωζώνης και υλοποιούν με αυστηρότατους όρους τις προβλέψεις της Συνθήκης για τη Λειτουργία της Ευρωπαϊκής Ένωσης και του Συμφώνου Σταθερότητας για τον συντονισμό των οικονομικών πολιτικών και τη δημοσιονομική πειθαρχία.

Οι δύο από αυτούς, 1173 και 1174, εκδόθηκαν στα τέλη του 2011, στην πρώτη κορύφωση της ελληνικής κρίσης, λίγο πριν την πτώση της κυβέρνησης Παπανδρέου. Οι άλλοι δύο, 472 και 473, εκδόθηκαν τον Μάη του 2013, όταν έγινε πια αισθητό ότι οι κρίσεις ελλειμμάτων, χρέους και χρηματοπιστωτικής αστάθειας εξελίσσονται σε μόνιμο χαρακτηριστικό της Ευρωζώνης.

Η ίδια ακριβώς ορολογία και πρακτική που γνωρίζουμε από το «μνημόνιο» χρησιμοποιείται στις διατυπώσεις που αναφέρονται σε πάγιες διατάξεις της Ευρωζώνης: «συντονισμός πολιτικών», «καθοδήγηση» και «στρατηγική καθοδήγηση», «παρακολούθηση» και «στενή παρακολούθηση», «συμμόρφωση», «εποπτεία» και «ενισχυμένη εποπτεία», «συστάσεις», «προειδοποιήσεις», «ειδικός μηχανισμός επιβολής», «επιτόπιες αποστολές» και «τακτικές αποστολές επιθεώρησης», «κυρώσεις» και «πρόσθετες κυρώσεις», «πρόστιμα».

Προκαλεί εντύπωση, λοιπόν, πώς ΣΥΡΙΖΑ και Ανεξάρτητοι Έλληνες επιμένουν σε ένα τόσο μεγάλο ψέμα προς τον ελληνικό λαό, δηλαδή πως άλλο είναι η Ευρωζώνη άλλο οι μηχανισμοί υπαγόρευσης και επιβολής του «μνημονίου».

Ίσως νομίζουν ότι η συνεχής επανάληψη ενός ψέματος το κάνει πιστευτό. Το αποτέλεσμα δυστυχώς είναι να εντείνουν τη σύγχυση μέσα στην κοινωνία και, σε όσους κατανοούν την ταύτιση μνημονίου και Ευρωζώνης, την μοιρολατρία και απαισιοδοξία για την ύπαρξη εναλλακτικής λύσης και να προσφέρουν έτσι το καλύτερο δώρο σε ΝΔ και ΠΑΣΟΚ.

Είναι πρώτα απ’ όλα οι δύσκολες εποχές που απαιτούν «καθαρές κουβέντες». Κι όχι «πνεύμα και ηθική». 

Το τελευταίο πολιτικό χαρτί του πριν οδηγηθεί σε αναδίπλωση και λήψη νέων μέτρων θα παίξει την προσεχή Παρασκευή ο Αντ. Σαμαράς, στη συνάντηση που θα έχει με την Άν. Μέρκελ.

Μία συνάντηση η οποία θα διεξαχθεί στη σκιά των σκληρών και αμετακίνητων απαιτήσεων της τρόικας, αλλά και της αδυναμίας της κυβέρνησης να περάσει νέα επώδυνα μέτρα από τη Βουλή.

Ο πρωθυπουργός έχει προσκληθεί εδώ και καιρό στην ετήσια «Συνάντηση Ηγετών» που διοργανώνει η γερμανική εφημερίδα Sueddeutsche Zeitung και θα μιλήσει το Σάββατο, 23 Νοεμβρίου. Ευκαιρίας δοθείσης, το Μαξίμου επεδίωκε εδώ και ημέρες να υπάρξει μία κατ' ιδίαν συνάντηση με τη Γερμανίδα καγκελάριο (η οποία θα συμμετάσχει επίσης στην εκδήλωση της γερμανικής εφημερίδας), προκειμένου ο Αντ. Σαμαράς να θέσει στην Άν. Μέρκελ το αίτημα για "χαλάρωση" των όρων και των μέτρων που ζητεί η τρόικα "εδώ και τώρα".

Χθες η καγκελαρία επιβεβαίωσε το κατ' ιδίαν ραντεβού των δύο ηγετών, ανακοινώνοντας, μάλιστα, ότι η Άν. Μέρκελ έχει προσκαλέσει τον Αντ. Σαμαρά σε γεύμα εργασίας και μετά θα διεξαχθεί συνέντευξη Τύπου. Παράλληλα, στην ανακοίνωση του γραφείου της Άν. Μέρκελ σημειώνεται ότι η ατζέντα της συνάντησης περιλαμβάνει ευρωπαϊκά θέματα, διμερή θέματα και την κατάσταση στην Ελλάδα. Έτσι, επιβεβαιώνεται με τον πλέον επίσημο τρόπο ότι το Βερολίνο, αν και δεν έχει ακόμη σχηματιστεί κυβέρνηση στη Γερμανία, έχει -και θα συνεχίσει να έχει- τον πρώτο λόγο για τα τεκταινόμενα στην Ελλάδα.

Προ αδιεξόδου

Όπως προαναφέρθηκε, η συνάντηση του Αντ. Σαμαρά με την Άν. Μέρκελ θα είναι η τελευταία πολιτική ευκαιρία του Έλληνα πρωθυπουργού να επιχειρήσει "πολιτική διαπραγμάτευση". Προ ημερών, στο Παρίσι, στη Σύσκεψη Κορυφής για την ανεργία, ο Αντ. Σαμαράς δεν είπε κουβέντα επί του θέματος και επί του δημοσιονομικού προγράμματος, καθώς ήταν εκτός ατζέντας.

Προ δύο εβδομάδων, συνεργάτες του πρωθυπουργού είχαν επιχειρήσει να αφήσουν να εννοηθεί ότι στο περιθώριο της Συνόδου Κορυφής στις Βρυξέλλες ο Αντ. Σαμαράς είχε θέσει στην Άν. Μέρκελ όλα τα θέματα. Όμως, η διάψευση ήρθε από τα χείλη της ίδιας της καγκελαρίου, καθώς σε δηλώσεις της είχε υποβαθμίσει την συνάντηση με τον Έλληνα πρωθυπουργό, λέγοντας ότι μίλησαν "πέντε λεπτά".

Η συνάντηση της προσεχούς Παρασκευής έχει μεγάλη προτεραιότητα και σημασία για την κυβέρνηση, καθώς ο Αντ. Σαμαράς επενδύει πολλά σε μία ενδεχόμενη "θετική απόκριση" της Άν. Μέρκελ στο αίτημά του για χαλάρωση του δημοσιονομικού προγράμματος και "ελαστικοποίηση" των απαιτήσεων των δανειστών. Άλλωστε η συνάντηση θα διεξαχθεί στη σκιά του νέου γύρου συζητήσεων που ξεκινούν αύριο μεταξύ κυβέρνησης και τρόικας, αλλά και με φόντο τη δύσκολη κατάσταση που αντιμετώπισε στο Eurogroup ο Γ. Στουρνάρας.

Ο υπουργός Οικονομικών, κατά πληροφορίες, όχι μόνο δεν βρήκε την κατανόηση των ομολόγων του, αλλά δέχθηκε αυστηρές συστάσεις για "παραλείψεις", "καθυστερήσεις" και "απροθυμία". Το κακό κλίμα για την κυβέρνηση επιβεβαιώθηκε και με τις επίσημες δηλώσεις του προέδρου του Eurogroup, Γ. Ντέισελμπλουμ, ο οποίος όχι μόνο συνέστησε στην Ελλάδα "περισσότερη προσπάθεια", αλλά αξίωσε από την Αθήνα να καλύψει -με μέτρα- και το δημοσιονομικό κενό του 2014 και του 2015! Μ' άλλα λόγια, ανέβασε τον "λογαριασμό" των σκληρών μέτρων, σε μία συγκυρία που η Αθήνα επιχειρεί να αποφύγει τα μέτρα "εδώ και τώρα", δεδομένης και της κατάστασης αναταραχής που επικρατεί στις κοινοβουλευτικές ομάδες της Ν.Δ. και του ΠΑΣΟΚ.

Γ. Μελλιγώνης, avgi

«Μόνο τυχαίος δεν θα πρέπει να θεωρηθεί ο πανικός που είχε καταλάβει τον πρωθυπουργό και πρόεδρο της Ν.Δ., Αντώνη Σαμαρά, και τον αντιπρόεδρο της κυβέρνησης και πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ, Ευάγγελο Βενιζέλο, κατά τη διάρκεια της συζήτησης της πρότασης δυσπιστίας προς την κυβέρνηση που κατέθεσε ο ΣΥΡΙΖΑ στη Βουλή, πανικός που αποτυπώθηκε ξεκάθαρα στο... "καουμπόικο" ύφος των τοποθετήσεών τους την περασμένη Κυριακή.

Σύμφωνα με πληροφορίες, τα στοιχεία των κρυφών δημοσκοπήσεων που έχουν στα χέρια τους οι επικεφαλής των δύο συγκυβερνώντων κομμάτων ανάβουν κόκκινο φως για την κυβέρνηση.

Οι δημοσκοπήσεις αυτές καταγράφουν ολική ανατροπή του πολιτικού κλίματος, με μεγάλο προβάδισμα του ΣΥΡΙΖΑ έναντι της Ν.Δ. (με 4 ποσοστιαίες μονάδες). Στις ίδιες δημοσκοπήσεις, δεύτερη φορά μετά τις εκλογές, διαπιστώνεται οριακό προβάδισμα του ΣΥΡΙΖΑ και στην παράσταση νίκης, μια μέτρηση που, σύμφωνα με τις εταιρείες δημοσκοπήσεων αλλά και τους πολιτικούς αναλυτές, θεωρείται ως ο πιο αξιόπιστος δείκτης για την καταγραφή του πολιτικού κλίματος.

Στο πλαίσιο αυτό η ταραχή της Συγγρού επιτείνεται κι από το ότι, σύμφωνα με τα στοιχεία που αυτή διαθέτει, η ανατροπή που σημειώνεται δεν έχει να κάνει μόνο με τη ενίσχυση του ΣΥΡΙΖΑ, όσο με την κατάρρευση των δικών της ποσοστών.

Η ανησυχία των κ. Σαμαρά και Βενιζέλου φαίνεται να ενισχύεται κι από το ότι οι μυστικές δημοσκοπήσεις που διαθέτουν για τον τρέχοντα μήνα, σύμφωνα με τις ίδιες πηγές, απεικονίζουν πολύ μεγάλη αύξηση του αιτήματος για εκλογές από την πλευρά των πολιτών, παρόλο που οι κρίσεις υπέρ της αναγκαιότητας προσφυγής στις κάλπες υπολείπονται ακόμη των αρνητικών.

Η ανησυχία τους επιτείνεται περαιτέρω, καθώς τα στοιχεία που έχουν στη διάθεσή τους δείχνουν πως η δημοτικότητα τους ως πολιτικών αρχηγών εμφανίζει σημαντική κάμψη. Στον αντίποδα η δημοτικότητα του επικεφαλής της αξιωματικής αντιπολίτευσης, Αλέξη Τσίπρα, εμφανίζεται ενισχυμένη, ξεπερνώντας αυτή του πρωθυπουργού.

Επίσης, παρά τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα και την ποινική δίωξη της Χρυσής Αυγής, η δημοτικότητα του προφυλακισμένου αρχηγού της Ν. Μιχαλολιάκου εμφανίζει αύξηση, ενώ τα δημοσκοπικά ποσοστά του κόμματος προσεγγίζουν οριακά διψήφιο νούμερο.

Τελευταίο, αλλά όχι έσχατο, στοιχείο που ταράζει τους επικεφαλής της δικομματικής κυβέρνησης είναι κι αυτό της μέτρησης που δείχνει ότι η ικανοποίηση των πολιτών από την κυβέρνηση είναι κάτω του 20%, μια τιμή που θεωρείται από τους ειδικούς οριακή.

Έτσι, λοιπόν, τα "γέλια" του Σαμαρά και οι προκλήσεις του Βενιζέλου για "μονομαχίες" μόνο τυχαία δεν θα πρέπει να θεωρηθούν...»..

avgi

Περισσότερα Άρθρα...