Ελληνικό-Αργυρούπολη: Αγνωστoς ο θεσμός του Συμπαραστάτη του Δημότη και της Επιχείρησης!!

Ο σημαντικότατος θεσμός του ''Συμπαραστάτη του Δημότη και της Επιχείρησης", εισήχθη για πρώτη φορά στην Τοπική Αυτοδιοίκηση με τον γνωστό Nόμο: ''Πρόγραμμα Καλλικράτης ''.

Είναι ένας ευρωπαϊκός καινοτόμος θεσμός τον οποίο η δημοτική αρχή Ελληνικού-Αργυρούπολης -όπως και άλλοι δήμοι - έθαψε εν τη γενέσει του, φοβούμενη προφανώς τον έλεγχό της, καθώς η λογική θέσπισής του ήταν και είναι να λειτουργήσει ως θεσμός εσωτερικής διαβούλευσης μεταξύ πολιτών, επιχειρήσεων και Δήμου, για την καταπολέμηση της κακοδιοίκησης, την διασφάλιση της αμεροληψίας των δημοτικών αρχών, την βελτίωση της εξυπηρέτησης των πολιτών και των επιχειρήσεων καθώς και την αποσυμφόρηση του Δημάρχου και των άλλων αιρετών οργάνων του δήμου από τη συσσώρευση αιτημάτων και παραπόνων των πολιτών.

Με τον τρόπο αυτό θα αποτρέπονταν πρόσθετες διαδικασίες (προσφυγές σε ελεγκτικούς μηχανισμούς και δικαιοσύνη), επειδή πολλά προβλήματα κακοδιοίκησης θα επιλύονταν στο πλαίσιο του δήμου, με αποτέλεσμα την εξοικονόμηση διαδικασιών, πόρων, χρόνου και την ελαχιστοποίηση της ταλαιπωρίας των πολιτών. Για το λόγο αυτό, μεταξύ άλλων, ο Συμπαραστάτης του Δημότη είχε και έχει εκ του Νόμου την υποχρέωση να απαντά εντός 30 ημερών σε ερωτήματα και να συντάσσει Ετήσια Εκθεση Απολογισμού της δημοτικής αρχής, καθώς και να μπορεί να διατυπώνει προτάσεις για βελτίωση της διοίκησης και των δυσλειτουργιών της.

Eν ολίγοις, ο Συμπαραστάτης του Δημότη, είναι ένα πρόσωπο κομματικά αφόρτιστο, έτσι ώστε να μπορεί να διοικεί ανεξάρτητα, αμερόληπτα και αντικειμενικά προς όφελος των δημοτών, έχοντας την αποκλειστική διαχείριση των παραπόνων και των προβλημάτων τους, με αποτέλεσμα να μην μπορεί η όποια δημοτική αρχή να ασκεί τη συνήθη και γνωστή μικροπολιτική των ρουσφετιών και των εκδουλεύσεων στους δημότες.

Αυτές ακριβώς οι αρμοδιότητες του Συμπαραστάτη του Δημότη φαίνεται ότι ήταν η αιτία που η διοίκηση του κ. Χρ. Κοτζίδη δεν εφάρμοσε αυτόν το νέο και καινοτόμο θεσμό στο δήμο Ελληνικού-Αργυρούπολης, όπως είχε υποχρέωση, όχι μόνο εκ του Νόμου, αλλά και απέναντι στους πολίτες του ενιαίου δήμου .

Δεν το έπραξε, βαστώντας για τον εαυτό της όλες αυτές τις αρμοδιότητες και το δικαίωμα να δρα και να αποφασίζει στα σχετικά θέματα κατά βούληση και ανενόχλητη, χωρίς να κρίνεται και να ελέγχεται από έναν ανεξάρτητο τοπικό θεσμό.

Να σημειωθεί, ότι ο σημαντικότατος αυτός θεσμός υφίσταται, λειτουργεί και καρποφορεί εδώ και αρκετές δεκαετίες σε πολλές χώρες της Ευρώπης, ακόμη και με πιο ενισχυμένες αρμοδιότητες και λειτουργίες. Εκτός από τον έλεγχο της διοίκησης, παρεμβαίνει σε κοινωνικά ζητήματα, όπως η ανεργία, η ενδοοικογενειακή βία και συντάσσει εκθέσεις για τα προβλήματα των ασθενέστερων κοινωνικών ομάδων (πολύτεκνοι, παιδιά, πολίτες τρίτης ηλικίας) μένοντας έτσι κοντά στο Δημότη και τα ουσιαστικά προβλήματά του.

Ερώτημα: Oταν οι θεσμοί δεν τηρούνται και δεν υλοποιούνται, όταν το παλιό «πνίγει» το νέο, καινοτόμο και δημιουργικό, τι είδους μέλλον μπορεί να έχει ένας τόπος;